Izydor Chotiner

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Izydor Chotiner
Isaak Chotiner vel Chartiner
podpułkownik lekarz podpułkownik lekarz
Data i miejsce urodzenia

28 października 1874
Kamionka Strumiłowa

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

c. k. Obrona Krajowa,
Wojsko Polskie

Jednostki

19 Pułk Piechoty Obrony Krajowej,
10 Batalion Sanitarny,
4 Pułk Piechoty Legionów,
1 Batalion Sanitarny,
15 Pułk Piechoty

Stanowiska

starszy lekarz pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Kawaler Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami

Izydor Chotiner, pierwotnie Iza(a)k Chotiner vel Chartiner[1] (ur. 28 października 1874 w Kamionce Strumiłowej, zm. ?) – polski Żyd, doktor medycyny, podpułkownik lekarz Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 28 października 1874 w Kamionce Strumiłowej[2][3][4]. W 1894 jako Isaac Chotiner zdał maturę w K. K. Gimnazjum im. Rudolfa w Brodach z językiem niemieckim wykładowym[2]. Po maturze podjął studia medyczne[2]. W latach 90. we Lwowie będąc studentem medycyny działał w żydowskim akademickim stowarzyszeniu „Byt”, w którym był wybierany członkiem wydziału 28 października 1894[5], 17 lutego 1895[6]. Na przełomie XIX/XX w. jako Izaak Chotiner był słuchaczem studiów medycznych w Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego[7]. Ukończył studia medyczne uzyskując tytuł naukowy doktora. Po 1904 postanowieniem Powiatowej Kasy Chorych w Sanoku został skierowany do pracy na stanowisku lekarza w Bukowsku[8], gdzie pracował jako lekarz w kolejnych latach[9][10][11] (w tym około 1907, 1908 figurował także jako lekarz w Krakowie[12][13])[14][15].

Jako lekarz pracował w Sanoku[16]: w Szpitalu Powszechnym[17][18] i prowadził praktykę prywatną przy ulicy Tadeusza Kościuszki[19]. Na początku 1911, jako były lekarz okręgowy z Bukowska, przeniósł się do Sanoka i zamieszkał w domu adwokata dr. Eichla przy aptece obwodowej[20]. W kolejnych latach figurował jako lekarz praktykujący w Sanoku[21][22][23]. Był lekarzem oddziału w Sanoku Towarzystwa Wzajemnych Ubezpieczeń w Krakowie (ok. 1912/1914)[24][25]. W 1911 w jego domu zamieszkał dr Adolf Sass[26]. W 1913 ponownie powróciwszy z Bukowska podjął pracę w Sanoku w domu Weinera[27].

W c. k. Obronie Krajowej w grupie nieaktywnych, został mianowany zastępcą asystenta lekarza z dniem 1 października 1900[28], następnie awansowany na stopień asystenta lekarza z dniem 4 stycznia 1904[29]. Od 1900 pozostawał przydzielony w grupie wojskowych nieaktywnych 19 pułku piechoty we Lwowie[30][31][32][33][34][35][36][37][38][39][40][41][42][43]. 22 marca 1912 został uwolniony przez trybunał C. K. Sądu Obwodowego w Sanoku z zarzutu usiłowania przekupstwa lekarza pułkowego 89 pułku piechoty dr. Eliasza w Jarosławiu (uprzednio skazanego, potem uniewinnionego i zrehabilitowanego)[44][45][46]. Podczas I wojny światowej został awansowany na stopień nadlekarza w stosunku ewidencji z dniem 18 sierpnia 1914[47], następnie na stopień lekarza pułkowego z dniem 28 kwietnia 1916[48].

Po zakończeniu wojny powrócił do Sanoka i od stycznia 1919 ordynował jako lekarz przy ulicy Zgody[49]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia majora lekarza ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[50]. W 1923 jako oficer nadetatowy 10 batalionu sanitarnego w Przemyślu pełnił stanowisko starszego lekarza w 4 pułku piechoty Legionów w garnizonie Kielce. Następnie awansowany do stopnia podpułkownika lekarza ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i (w 1924, 1928 był zweryfikowany z lokatą 1.)[51][52]. W tym stopniu w 1924 jako oficer nadetatowy 1 batalionu sanitarnego służył w 15 pułku piechoty w Dęblinie[53]. W 1928 ponownie był oficerem 4 pułku piechoty Legionów[54]. Jako lekarz cywilny zarówno w 1922, jak i w 1928 pracował w Kielcach[55][56]. W 1934 jako podpułkownik lekarz korpusu oficerów sanitarnych w stanie spoczynku był w kadrze zapasowej oficerów administracji i sanitarnych 10 Szpitala Okręgowego i był wówczas przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Kielce[57].

Jego żoną była Regina z Plajzingerów[4]. Podczas II wojny światowej i trwającej okupacji niemieckiej zamieszkiwał przy ulicy Potockiego 20 w Stryju[4]. Według innych źródeł przebywał w getcie we Lwowie, gdzie jako lekarz internista był przydzielony do Judenratu[58][59][60].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W ewidencji wojskowej c. k. armii był określany w języku niemieckim jako „Isaak Chotiner vel Chartiner”.
  2. ↑ a b c Jahresbericht des K. K. Real und Ober-Gymnasiums in Brody fur das Schuljahr 1894. Rzeszów: 1894, s. 65, 82.
  3. ↑ Izydor Chotiner. ancestry.com.au. [dostęp 2016-06-19]. (ang.).
  4. ↑ a b c Victims/individuals. Izydor Chotiner. yvng.yadvashem.org. [dostęp 2021-04-08]. (ang.).
  5. ↑ Ze stowarzyszenia „Byt”. „Kurjer Lwowski”. Nr 302, s. 3, 31 października 1894. 
  6. ↑ Z towarzystwa „Byt”. „Kurjer Lwowski”. Nr 52, s. 5, 21 lutego 1895. 
  7. ↑ Spis słuchaczów w półroczu letnim roku jubileuszowego 1900. W: Almanach Jubileuszowy Uniwersytetu Jagiellońskiego z Kalendarzem na lata 1900 i 1901. Kraków: Spółka Wydawnicza Polska, 1900, s. 89.
  8. ↑ Sprawozdanie z 3-letniej działalności Powiat. Kasy Chorych w Sanoku. „Gazeta Sanocka”. Nr 202, s. 2, 24 listopada 1907. 
  9. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1905. Lwów: 1905, s. 696.
  10. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1906. Lwów: 1906, s. 741.
  11. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 741.
  12. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 741.
  13. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 828, 836.
  14. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 836.
  15. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 911.
  16. ↑ Kronika. „Gazeta Sanocka”. Nr 105, s. 4, 31 grudnia 1905. 
  17. ↑ Alojzy Zielecki, Opieka społeczna i zdrowotna. W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995. s. 469.
  18. ↑ Edward Zając: Szpital Powszechny w Sanoku. zozsanok.pl. s. 30. [dostęp 2016-06-20].
  19. ↑ Skorowidz powiatu sanockiego wydany na podstawie dat zebranych w roku 1911. Sanok: 1911, s. 42.
  20. ↑ Ogłoszenie. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 8, s. 3, 19 lutego 1911. 
  21. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 902.
  22. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 935.
  23. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 947.
  24. ↑ Kalendarz Asekuracyjno-Ekonomiczny na rok 1913 (rocznik XXII). Lwów: 1913, s. 133.
  25. ↑ Kalendarz Asekuracyjno-Ekonomiczny na rok 1914 (rocznik XXIII). Lwów: 1914, s. 137.
  26. ↑ Ogłoszenie. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 12, s. 4, 19 marca 1911. 
  27. ↑ Ogłoszenie. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 35, s. 4, 24 sierpnia 1913. 
  28. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1901. Wiedeń: 1901, s. 632.
  29. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1905. Wiedeń: 1905, s. 672.
  30. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1901. Wiedeń: 1901, s. 416.
  31. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1902. Wiedeń: 1902, s. 392.
  32. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1903. Wiedeń: 1903, s. 396.
  33. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1904. Wiedeń: 1904, s. 408.
  34. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1905. Wiedeń: 1905, s. 411.
  35. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1906. Wiedeń: 1906, s. 317.
  36. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1907. Wiedeń: 1907, s. 288.
  37. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1908. Wiedeń: 1908, s. 295.
  38. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1909. Wiedeń: 1909, s. 323.
  39. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1910. Wiedeń: 1910, s. 323.
  40. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1911. Wiedeń: 1911, s. 329.
  41. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1912. Wiedeń: 1912, s. 335.
  42. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1913. Wiedeń: 1913, s. 488.
  43. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1914. Wiedeń: 1914, s. 428.
  44. ↑ Kronika. Z sali sądowej. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, nr 12 z 24 marca 1912. 
  45. ↑ Kronika. Rehabilitacya. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 39, s. 2–3, 29 września 1912. 
  46. ↑ Rehabilitacja. „Kurjer Lwowski”. Nr 461, s. 5, 7 października 1912. 
  47. ↑ a b Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1916. Wiedeń: 1916, s. 212.
  48. ↑ a b c Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918, s. 566.
  49. ↑ Ogłoszenie. „Tygodnik Ludowy”. Nr 4, s. 6, 23 stycznia 1919. 
  50. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1119.
  51. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1080.
  52. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 726.
  53. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1017.
  54. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 710.
  55. ↑ Lista uprawnionych do wyborów do Rady Izby Lekarskiej w Krakowie. „Dziennik Urzędowy Województwa Krakowskiego”. Nr 8, s. 15, 15 sierpnia 1922. 
  56. ↑ Lista uprawnionych do wyborów do Rady Izby Lekarskiej w Krakowie. „Krakowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 9, s. 148, 5 sierpnia 1928. 
  57. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 376, 804.
  58. ↑ Izydor Chotiner. ushmm.org. [dostęp 2016-06-19]. (ang.).
  59. ↑ Izydor Chotiner. ushmm.org. [dostęp 2016-06-19]. (ang.).
  60. ↑ Izydor Chotiner. ushmm.org. [dostęp 2016-06-19]. (ang.).
  61. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 252.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Izydor_Chotiner&oldid=70240843”