Język fon
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
| Obszar | Benin, Togo | |
| Liczba mówiących | ponad 2 000 000 | |
| Klasyfikacja genetyczna | Języki nigero-kongijskie *Języki atlantycko-kongijskie **Języki wolta-kongijskie ***Języki kwa ****Języki kwa lewobrzeżne *****Języki gbe ******Język fon | |
| Pismo/alfabet | łacińskie zmodyfikowane | |
| Status oficjalny | ||
|---|---|---|
| Ethnologue | 3 szersza komunikacja↗ | |
| Kody języka | ||
| Kod ISO 639-2↗, ISO 639-2 | fon | |
| Kod ISO 639-3↗ | fon | |
| IETF | fon | |
| Glottolog | fonn1241 | |
| Ethnologue | fon | |
| GOST 7.75–97 | фон 743 | |
| WALS | fon | |
| W Wikipedii | ||
| Zobacz też: język, języki świata | ||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | ||
Język fon (nazwa własna: Fɔngbè, inne nazwy: dahomeen, djedji, fo, fogbe, fongbe, fonnu) – język nigero-kongijski z rodziny kwa, spokrewniony z językiem ewe. Używany jest w południowym Beninie, gdzie występuje w funkcji wehikularnej jako odrębny język poddany standaryzacji. Znajduje zastosowanie w środkach masowego przekazu.
Fon jest językiem tonalnym o typowym szyku zdania SVO. Reprezentuje typ izolujący.
Spis treści
Dialekty[edytuj | edytuj kod]
- agbome
- arohun
- gbekon
- kpase
Alfabet[edytuj | edytuj kod]
| Wielkie litery | A | B | C | D | Ɖ | E | Ɛ | F | G | GB | I | J | K | KP | L | M | N | NY | O | Ɔ | P | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Małe litery | a | b | c | d | ɖ | e | ɛ | f | g | gb | i | j | k | kp | l | m | n | ny | o | ɔ | p | r | s | t | u | v | w | x | y | z |
| Dźwięk | a | b | tʃ | d | ɖ | e | ɛ | f | ɡ | ɡb | i | dʒ | k | kp | l | m | n | ɲ | o | ɔ | p | ɣ | s | t | u | v | w | x | j | z |
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Damm, Krystyna i Mikusińska, Aldona (red.), Ludy i języki świata, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, str. 76
