Języki malajo-sumbawańskie
| Obszar | |
|---|---|
| Klasyfikacja genetyczna |
|
| Kody rodziny językowej | |
| Glottolog | mala1536 |
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unicode. | |
Języki malajo-sumbawańskie[1] – postulowana gałąź języków austronezyjskich, która miałaby łączyć języki malajskie i czamskie z językami Jawy i zachodnich Małych Wysp Sundajskich, z wyłączeniem języka jawajskiego.
Adelaar (2005) proponuje poniższy schemat podziału wewnętrznego grupy, zakładający istnienie trzech gałęzi tych języków:[2][3]
- Język sundajski (lub języki sundajskie – jeden lub dwa języki z zachodniej Jawy; w tym baduy)
- Języki madurskie (dwa języki ze wschodniej Jawy i wyspy Madura – madurski i kangean)
- Języki malajo-czamskie i balijsko-sasacko-sumbawańskie
- Języki czamskie (ponad dziesięć języków, w tym aceh i czamski)
- Języki malajskie (wiele języków z obszaru Borneo i Sumatry, m.in. malajski (malezyjski/indonezyjski), minangkabau ze środkowej Sumatry oraz iban z zachodniego Borneo)
- Języki balijsko-sasacko-sumbawańskie (trzy języki – balijski, sasak i sumbawa)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Piotr L. Wilczyński, Uwarunkowania geograficzne i zróżnicowanie regionalne konfliktów zbrojnych na świecie po II wojnie światowej, rozprawa doktorska, Łódź 2011, s. 186 [dostęp 2020-06-13] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-13].
- ↑ Adelaar 2005a ↓, s. 20.
- ↑ Adelaar 2005b ↓.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- K. Alexander Adelaar, The Austronesian languages of Asia and Madagascar: a historical perspective, [w:] K. Alexander Adelaar, Nikolaus P. Himmelmann (red.), The Austronesian languages of Asia and Madagascar, Abingdon–New York: Routledge, 2005a, s. 1–42, DOI: 10.4324/9780203821121, ISBN 0-7007-1286-0, ISBN 978-0-203-82112-1, OCLC 53814161 (ang.).
- K. Alexander Adelaar, Malayo-Sumbawan, „Oceanic Linguistics”, 44 (2), 2005b, s. 357–388, DOI: 10.1353/ol.2005.0027, ISSN 0029-8115, JSTOR: 3623345 (ang.).