Jakow Gonczarow

Jakow Gonczarow

Яков Гончаров

1+3 zwycięstwo
major lotnictwa
Data i miejsce urodzenia	23 marca 1914 Kozłowka, obwód mohylewski
Data i miejsce śmierci	26 marca 1982 Mścisław, obwód mohylewski
Przebieg służby
Lata służby	1932–1954
Siły zbrojne	Armia Czerwona Wojskowe Siły Powietrzne
Jednostki	96 gwardyjski pułk lotnictwa bombowego 223 Dywizji Lotnictwa Bombowego 16 Armii Powietrznej
Stanowiska	szef łączności eskadry
Główne wojny i bitwy	bitwa nad Chałchin-Goł, II wojna światowa
Odznaczenia

Jakow Ignatjewicz Gonczarow, Jakau Ignatawicz Ganczarou (ros. Яков Игнатьевич Гончаров, biał. Якаў Ігнатавіч Ганчароў, ur. 10 marca^?/23 marca 1914 we wsi Kozłowka obecnie w rejonie mścisławskim w obwodzie mohylewskim, zm. 26 marca 1982 w Mścisławiu) był radzieckim lotnikiem wojskowym w stopniu majora lotnictwa i Bohaterem Związku Radzieckiego (1946).

Życiorys

Urodził się w białoruskiej rodzinie chłopskiej. Skończył 7 klas, pracował w kołchozie, w grudniu 1932 został powołany do Armii Czerwonej. W 1937 ukończył szkołę młodszych specjalistów lotniczych w Nerczyńsku, w 1939 brał udział w walkach z Japończykami nad Chałchin-Goł. Od czerwca 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami, walczył na Froncie Zachodnim, Briańskim, Południowo-Zachodnim, Stalingradzkim, Dońskim, Centralnym, Białoruskim i 1 Białoruskim. Początkowo był strzelcem-radiotelegrafistą, później szefem łączności eskadry w 99 (od 17 czerwca 1943: 96 gwardyjskim) pułku lotnictwa bombowego. Swój pierwszy lot bojowy wykonał 26 czerwca 1941; wówczas jego samolot został zestrzelony, a on sam ranny i odesłany na leczenie. W styczniu 1942 brał udział w operacji barwienkowo-łozowskiej, w maju 1942 w walkach o Charków, później w składzie 270 Dywizji Lotnictwa Bombowego 8 Armii Powietrznej Frontu Stalingradzkiego i 223 Dywizji Lotnictwa Bombowego 16 Armii Powietrznej Frontu Dońskiego w bitwie pod Stalingradem. Od 5 lipca 1943 w składzie 301 Dywizji Lotnictwa Bombowego uczestniczył w bitwie pod Kurskiem, od 12 lipca do 18 sierpnia 1948 w operacji orłowskiej, od 26 sierpnia do 30 września 1943 w operacji czernihowsko-prypeckiej, od 10 do 30 listopada 1943 w operacji homelsko-rzeczyckiej, a od 8 do 30 stycznia 1944 w operacji kalenkowicko-mozyrskiej. W lutym 1944 brał udział w operacji rogaczowsko-żłobińskiej, od 23 czerwca do 29 sierpnia 1944 w operacji białoruskiej, od 14 stycznia do 3 lutego 1945 warszawsko-poznańskiej (część operacji wiślańsko-odrzańskiej), od 10 lutego do 4 kwietnia 1945 w operacji pomorskiej, a od 16 kwietnia do 8 maja 1045 w berlińskiej. 16 stycznia 1945 brał udział w bombardowaniu lotniska k. Tomaszowa, 20 lutego 1945 w bombardowaniu stacji kolejowej w Chojnie k. Szczecina, a 3 marca 1945 w bombardowaniu siły żywej i techniki wroga w Stargardzie. Do 15 marca 1945 wykonał 221 lotów bojowych, bombardując skupiska techniki wojskowej i siły żywej wroga oraz w celach zwiadowczych na tyły wroga. Do końca wojny wykonał łącznie 244 loty bojowe. W walkach powietrznych strącił osobiście jeden i w grupie trzy niemieckie samoloty. W 1951 ukończył kursy doskonalenia kadry oficerskiej przy moskiewskiej szkole łączności, w 1954 odszedł do rezerwy w stopniu majora. Jego imieniem nazwano ulicę w Mścisławiu.

Odznaczenia

• Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (15 maja 1946)
• Order Lenina (15 maja 1946)
• Order Czerwonego Sztandaru (czterokrotnie, 17 czerwca 1942, 4 lipca 1944, 6 lipca 1944 i 5 listopada 1954)
• Order Czerwonej Gwiazdy (trzykrotnie, 11 września 1941, 17 czerwca 1945 i 5 listopada 1946)
• Medal „Za zasługi bojowe” (3 listopada 1944)
• Medal „Za obronę Stalingradu”
• Medal „Za wyzwolenie Warszawy”
• Medal „Za zdobycie Berlina”
• Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”

Bibliografia

• Biogram na stronie warheroes.ru (ros.) [dostęp 2019-07-18]
• https://pamyat-naroda.ru/heroes/podvig-chelovek_nagrazhdenie150007574/ (ros.)
• http://airaces.narod.ru/all7/gonch_yi.htm (ros.)