Jan Hyc

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Hyc
pułkownik dyplomowany piechoty pułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

30 marca 1895
Zakopane

Data i miejsce śmierci

12 maja 1976
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1914–1945

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

Wyższa Szkoła Wojenna, 60 Pułk Piechoty
Sztab Główny
51 Pułk Piechoty
DOK Nr I
Armia „Warszawa”

Stanowiska

dowódca batalionu
zastępca dowódcy pułku
szef wydziału
dowódca pułku piechoty
szef oddziału
kwatermistrz okręgu korpusu
kwatermistrz armii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa:

Odznaczenia
Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Jan Hyc (ur. 30 marca 1895 w Zakopanem, zm. 12 maja 1976 w Warszawie) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

3 września 1906 został uczniem cesarskiego i królewskiego Gimnazjum w Nowym Targu, uczelni państwowej z językiem wykładowym polskim. Przez cały okres nauki w gimnazjum był uczniem „chlubnie uzdolnionym”. W roku szkolnym 1910/1911 był skarbnikiem czytelni. W roku szkolnym 1911/1912 był przewodniczącym i skarbnikiem kółka ochrony zwierząt oraz przewodniczącym zarządu czytelni, a także przewodniczącym sekcji literatury staropolskiej kółka literackiego. 1 czerwca 1913 miało miejsce uroczyste ślubowanie nowotarskiej drużyny skautowej imienia Kazimierza Pułaskiego, której był drużynowym w stopniu harcmistrza. W tym samym gimnazjum zatrudniony był do 26 sierpnia 1913 na stanowisku zastępcy nauczyciela Ferdynand Zarzycki, przyszły generał brygady Wojska Polskiego. W roku szkolnym 1913/1914 był przewodniczącym kółka literackiego klasy VIII i autorem referatu „Komedia XIX w.” oraz przewodniczącym samorządu klasowego – „wójtem gminy klasy VIII”. W tym samym okresie kierowana przez niego drużyna skautowa liczyła czterdziestu jeden członków w pięciu zastępach. W dniach 8–10 czerwca 1914 złożył ustny egzamin maturalny. Gimnazjum ukończył z odznaczeniem. 25 sierpnia na czele nowotarskiej drużyny sokolej wymaszerował do Myślenic, a następnie do Krakowa[1].

W czasie I wojny światowej walczył Legionach Polskich. Był oficerem 3 pułku piechoty Legionów. Dowodził plutonem w 11 (5) kompanii. 25 czerwca 1915 awansował na chorążego, a 1 listopada 1916 na podporucznika[2].

2 stycznia 1920 został powołany do Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie, w charakterze słuchacza II Kursu. W kwietniu 1920 został skierowany na front. Od stycznia 1921 kontynuował naukę na I Kursie Normalnym Wyższej Szkoły Wojennej[3]. We wrześniu 1921, po ukończeniu kursu, pozostał w szkole na stanowisku asystenta. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 461. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4][5]. Pełniąc służbę w Wyższej Szkole Wojennej pozostawał oficerem nadetatowym 30 pułku strzelców Kaniowskich[6]. 23 stycznia 1928 awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 51. lokatą w korpusie oficerów piechoty.

W sierpniu 1929 został przeniesiony z Wyższej Szkoły Wojennej do 60 pułku piechoty Wielkopolskiej w Ostrowie Wielkopolskim na stanowisko dowódcy batalionu[7]. W grudniu 1929 został przesunięty na stanowisko zastępcy dowódcy 60 pp[8]. W październiku 1931 został przeniesiony do Oddziału IV Sztabu Głównego w Warszawie na stanowisko szefa wydziału[9][10]. W czerwcu 1933 został przeniesiony ze Sztabu Głównego do 51 pułku piechoty Strzelców Kresowych w Brzeżanach na stanowisko dowódcy pułku[11].

18 października 1935 został wyznaczony na stanowisko szefa Oddziału IV Sztabu Głównego w Warszawie. 5 sierpnia 1939 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie na stanowisko kwatermistrza.

W czasie kampanii wrześniowej był kolejno: kwatermistrzem Dowództwa Obrony Warszawy, kwatermistrzem Armii „Warszawy” i dowódcą Cytadeli. Podczas obrony Warszawy organizował dostawy amunicji artyleryjskiej z magazynów w Palmirach[12]. Od jesieni 1939 do wiosny 1945 przebywał w niemieckiej niewoli, głównie w Oflagu VII A Murnau.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Sprawozdanie dyrektora (...) 1907, s. 84. Sprawozdanie dyrektora (...) 1908, s. 36. Sprawozdanie dyrektora (...) 1908/09, s. 105. Sprawozdanie dyrektora (...) 1909/10, s. 88. Sprawozdanie dyrektora (...) 1910/11, s. 67, 78. Sprawozdanie dyrektora (...) 1911/12, s. 32–33, 42, 68. Sprawozdanie dyrektora (...) 1912/13, s. 50, 75. Sprawozdanie dyrektora (...) 1912/13, s. 32–33, 55, 60, 65, 75, 101. Sprawozdanie dyrektora (...) 1913/14, s. 5–6, 9. Na 287 uczniów uczęszczających w 1914 do c.k. Gimnazjum w Nowym Targu wstąpiło do Legionów Polskich 62 (21%), w tym szesnastu abiturientów z 1914.
  2. ↑ Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich (...), s. 19. Na liście figuruje jako Jan Chyc.
  3. ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r., s. 28, 658.
  4. ↑ Rocznik oficerski 1923, s. 212, 404, 1499.
  5. ↑ Rocznik oficerski 1924, s. 197, 347, 1362.
  6. ↑ Rocznik oficerski 1928, s. 118, 168.
  7. ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 23 sierpnia 1929 r., Nr 15, s. 291.
  8. ↑ Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 r.), Sztab Główny WP, Warszawa 1931, s. 6.
  9. ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 23 października 1931 r., Nr 7, s. 326.
  10. ↑ Rocznik oficerski 1932, s. 22, 421.
  11. ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 28 czerwca 1933 r., Nr 8, s. 130.
  12. ↑ Władysław Bartoszewski, Bogdan Brzeziński, Leszek Moczulski: Kronika wydarzeń w Warszawie 1939–1949. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 21.
  13. ↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163 „za pracę w dziele odzyskania Niepodległości”.
  14. ↑ M.P. z 1926 r. nr 259, poz. 729 „za zasługi na polu wychowania i wyszkolenia żołnierza”.
  15. ↑ Rozporządzenie Kierownika MSWojsk. L. 4597/22 (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 9, s. 314)
  16. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
  • Sprawozdania dyrektora c.k. Gimnazjum w Nowym Targu za rok szkolny (...), Nowy Targ 1907–1914.
  • Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917), Warszawa 1917.
  • Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego M.S.Wojsk. Nr 37 z 24 września 1921 r.
  • Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.
  • Marian Koral, Płk dypl. w st. sp. Jan Hyc, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 3 (77), Warszawa 1976, s. 331.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Hyc&oldid=72916342”