Przejdź do zawartości

Jan Jastrzębski (major artylerii)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ten artykuł dotyczy oficera. Zobacz też: inne osoby o tym imieniu i nazwisku.
Jan Jastrzębski
Ilustracja
major dyplomowany artylerii major dyplomowany artylerii
Data i miejsce urodzenia

23 kwietnia 1892
Sambor

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków

Przebieg służby
Lata służby

1918–1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

2 Pułk Artylerii Lekkiej Legionów

Stanowiska

dowódca dywizjonu

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Grób Bohdana i symboliczny Jana Jastrzębskiego na cmentarzu Powązkowskim.

Jan Stanisław Jastrzębski h. Ślepowron (ur. 23 kwietnia 1892 w Samborze, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – polski prawnik[1], major dyplomowany artylerii Wojska Polskiego, burmistrz Lubartowa, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 23 kwietnia 1892 w Samborze, w rodzinie Mariana i Olimpii z Wesołowskich. Ukończył gimnazjum w Stanisławowie (1910), wydział prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie i Wyższą Szkołę Wojskową[2]. W latach 1908–1910 był członkiem Stowarzyszenia Młodzieży Polskiej w Stanisławowie. Podczas I wojny światowej, w latach 1914–1918, służył w armii austriackiej.

W Wojsku Polskim został awansowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Służył w 6 pułku artylerii polowej. We wrześniu 1923 został przydzielony do Oddziału I Sztabu Generalnego[3][4][5]. Został awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925. Pełnił funkcję dowódcy I dywizjonu 2 pułku artylerii polowej Legionów w Kielcach[6]. W grudniu 1929 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie na stanowisku szefa oddziału[7][8][9]. W listopadzie 1932 został zwolniony z zajmowanego stanowiska w Sztabie Głównym i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I, a z dniem 31 marca 1933 przeniesiony w stan spoczynku[10][11]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Wilejka. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr III. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[12].

Od stycznia 1935 był burmistrzem miasta Lubartowa. Ponadto był m.in. prezesem oddziału powiatowego Związku Straży Pożarnych, przewodniczącym powiatowego Komitetu Zimowej Pomocy Bezrobotnym, wiceprezesem powiatowego Związku Rezerwistów, członkiem powiatowej Rady Szkolnictwa oraz członkiem zarządu Związku Elektryfikacyjnego w Lublinie[2].

Po wybuchu II wojny światowej przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu nr II w Lublinie. W czasie kampanii wrześniowej – po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 – w nieznanych okolicznościach wzięty do niewoli sowieckiej i przewieziony do obozu w Starobielsku[13]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach[13], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[14]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 3903[13].

W 1927 ożenił się z Jadwigą Stefanowską[2].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[17][18][19]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[20][21][22].

W ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia” został zasadzony Dąb Pamięci honorujący Jana Jastrzębskiego przy Zespole Szkół w Wohyniu.

Jego grób symboliczny znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 179-5-26,27)[23].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 105.
  2. ↑ a b c d e f Łoza 1939 ↓, s. 121.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 63 z 27 września 1923, s. 584.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 8, 648, 741.
  5. ↑ Lista oficerów SG 1925 ↓, s. 17.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 376, 455.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929, s. 386.
  8. ↑ Lista oficerów dyplomowanych 1931 ↓, s. 24.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 180, 468.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 15 listopada 1932, s. 399.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 20 maja 1933, s. 121.
  12. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 343, 893.
  13. ↑ a b c Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 191.
  14. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 180.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 maja 1922, s. 347.
  17. ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 14 [dostęp 2024-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
  18. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  19. ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
  20. ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
  21. ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
  22. ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
  23. ↑ Cmentarz Stare Powązki: PIOTR TAŁAJEWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-10-19].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Jastrzębski_(major_artylerii)&oldid=75031768”