Patrick McEnroe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Patrick McEnroe
Ilustracja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

1 lipca 1966
Manhasset

Wzrost

183 cm

Gra

praworęczna, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

1988

Zakończenie kariery

1998

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

1

Najwyżej w rankingu

28 (11 września 1995)

Australian Open

SF (1991)

Roland Garros

3R (1991)

Wimbledon

2R (1991, 1992, 1995)

US Open

QF (1995)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

16

Najwyżej w rankingu

3 (12 kwietnia 1993)

Australian Open

F (1991)

Roland Garros

W (1989)

Wimbledon

QF (1992, 1993)

US Open

QF (1988, 1994)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska panamerykańskie
złoto Indianapolis 1987 gra podwójna

Patrick McEnroe (ur. 1 lipca 1966 w Oyster Bay) – amerykański tenisista, zwycięzca French Open 1989 w grze podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa.

Jest młodszym bratem Johna McEnroe, również tenisisty.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Jako junior McEnroe wygrał w roku 1984 wielkoszlemowy turniej French Open, partnerując Luke’owi Jensenowi.

W roku 1988 rozpoczął karierę zawodową, którą zakończył w 1998.

W grze pojedynczej wygrał 1 turniej rangi ATP World Tour oraz osiągnął 3 finały. W 1991 doszedł do półfinału Australian Open, ponosząc porażkę w 4 setach z Borisem Beckerem.

W grze podwójnej McEnroe wygrał 16 turniejów rangi ATP World Tour, w tym wielkoszlemowy French Open 1989, kiedy to razem z Jimem Grabbem zwyciężyli w pojedynku finałowym z parą Mansur BahramiÉric Winogradsky 6:4, 2:6, 6:4, 7:6. Tegoż samego roku Amerykanin odniósł triumf (z Grabbem) w kończącym sezon turnieju ATP Finals, pokonując w decydującym meczu duet John FitzgeraldAnders Järryd 7:5, 7:6, 5:7, 6:3. McEnroe jest również finalistą 21 innych deblowych turniejów, w tym Australian Open 1991 startując wspólnie z Davidem Wheatonem.

W roku 1993 był w składzie drużyny, która zdobyła Drużynowy Puchar Świata w tenisie ziemnym. W latach 1993–1994 i 1996 reprezentował Stany Zjednoczone w Pucharze Davisa, startując w deblu i odnosząc na 4 rozegrane mecze 3 zwycięstwa.

W 1987 zdobył z Lukiem Jensenem złoty medal podczas igrzysk panamerykańskich w Indianapolis.

Najwyżej w rankingu singlistów był we wrześniu 1995 roku na 28. miejscu, z kolei w zestawieniu deblistów w kwietniu 1993 został sklasyfikowany 3. pozycji.

Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (1–3)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 3 marca 1991 Chicago Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone John McEnroe 6:3, 2:6, 4:6
Finalista 2. 16 stycznia 1994 Auckland Twarda Szwecja Magnus Gustafsson 4:6, 0:6
Finalista 3. 2 października 1994 Bazylea Twarda (hala) Wayne Ferreira 6:4, 2:6, 6:7(7), 3:6
Zwycięzca 1. 15 stycznia 1995 Sydney Twarda Australia Richard Fromberg 6:2, 7:6(4)

Gra podwójna (16–21)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 12 lutego 1984 Richmond WCT Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone John McEnroe Stany Zjednoczone Kevin Curren
Stany Zjednoczone Steve Denton
7:6, 6:2
Zwycięzca 2. 4 października 1987 San Francisco Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Jim Grabb Stany Zjednoczone Glenn Layendecker
Stany Zjednoczone Todd Witsken
6:2, 0:6, 6:4
Finalista 1. 24 lipca 1988 Schenectady Twarda Stany Zjednoczone Paul Annacone Alexander Mronz
Stany Zjednoczone Greg Van Emburgh
3:6, 7:6, 5:7
Finalista 2. 21 sierpnia 1988 Cincinnati Twarda Stany Zjednoczone Jim Grabb Stany Zjednoczone Rick Leach
Stany Zjednoczone Jim Pugh
2:6, 4:6
Finalista 3. 3 kwietnia 1989 Miami Twarda Stany Zjednoczone Jim Grabb Szwajcaria Jakob Hlasek
Szwecja Anders Järryd
3:6, krecz
Finalista 4. 16 kwietnia 1989 Rio de Janeiro Dywanowa Stany Zjednoczone Tim Wilkison Meksyk Jorge Lozano
Stany Zjednoczone Todd Witsken
6:2, 4:6, 4:6
Zwycięzca 3. 10 czerwca 1989 French Open, Paryż Ceglana Stany Zjednoczone Jim Grabb Mansur Bahrami
Francja Éric Winogradsky
6:4, 2:6, 6:4, 7:6
Finalista 5. 30 lipca 1989 Waszyngton Twarda Stany Zjednoczone Jim Grabb Wielka Brytania Neil Broad
Gary Muller
7:6, 6:7, 4:6
Zwycięzca 4. 12 grudnia 1989 Londyn Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Jim Grabb Australia John Fitzgerald
Szwecja Anders Järryd
7:5, 7:6, 5:7, 6:3
Finalista 6. 11 marca 1990 Indian Wells Twarda Stany Zjednoczone Jim Grabb Boris Becker
Francja Guy Forget
6:4, 4:6, 3:6
Finalista 7. 17 czerwca 1990 Rosmalen Trawiasta Stany Zjednoczone Jim Grabb Szwajcaria Jakob Hlasek
Niemcy Michael Stich
6:7, 3:6
Zwycięzca 5. 11 listopada 1990 Wembley Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Jim Grabb Stany Zjednoczone Rick Leach
Stany Zjednoczone Jim Pugh
7:6, 4:6, 6:3
Finalista 8. 27 stycznia 1991 Australian Open, Melbourne Twarda Stany Zjednoczone David Wheaton Stany Zjednoczone Scott Davis
Stany Zjednoczone David Pate
7:6, 6:7, 3:6, 5:7
Zwycięzca 6. 29 września 1991 Bazylea Twarda (hala) Szwajcaria Jakob Hlasek Czechosłowacja Petr Korda
Stany Zjednoczone John McEnroe
3:6, 7:6, 7:6
Finalista 9. 20 października 1991 Wiedeń Dywanowa (hala) Szwajcaria Jakob Hlasek Szwecja Anders Järryd
Gary Muller
4:6, 5:7
Zwycięzca 7. 3 maja 1992 Madryt Ceglana Stany Zjednoczone Patrick Galbraith Hiszpania Francisco Clavet
Hiszpania Carlos Costa
6:3, 6:2
Finalista 10. 16 sierpnia 1992 Cincinnati Twarda Stany Zjednoczone Jonathan Stark Australia Todd Woodbridge
Australia Mark Woodforde
3:6, 6:1, 3:6
Finalista 11. 23 sierpnia 1992 New Haven Twarda Stany Zjednoczone Jared Palmer Stany Zjednoczone Kelly Jones
Australia Rick Leach
6:7, 7:6, 2:6
Finalista 12. 4 października 1992 Brisbane Twarda (hala) Stany Zjednoczone Jonathan Stark Stany Zjednoczone Steve DeVries
Australia David Macpherson
4:6, 4:6
Zwycięzca 8. 11 października 1992 Sydney Twarda (hala) Stany Zjednoczone Jonathan Stark Stany Zjednoczone Jim Grabb
Stany Zjednoczone Richey Reneberg
6:2, 6:3
Zwycięzca 9. 8 listopada 1992 Paryż Twarda (hala) Stany Zjednoczone John McEnroe Stany Zjednoczone Patrick Galbraith
Danie Visser
6:4, 6:2
Finalista 13. 15 listopada 1992 Antwerpia Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Jared Palmer Australia John Fitzgerald
Szwecja Anders Järryd
2:6, 2:6
Finalista 14. 7 lutego 1993 San Francisco Twarda (hala) Stany Zjednoczone Jonathan Stark Stany Zjednoczone Scott Davis
Holandia Jacco Eltingh
1:6, 6:4, 5:7
Finalista 15. 21 marca 1993 Miami Twarda Stany Zjednoczone Jonathan Stark Holandia Richard Krajicek
Holandia Jan Siemerink
7:6, 4:6, 6:7
Zwycięzca 10. 16 maja 1993 Coral Springs Ceglana Stany Zjednoczone Jonathan Stark Stany Zjednoczone Paul Annacone
Stany Zjednoczone Doug Flach
6:4, 6:3
Zwycięzca 11. 13 czerwca 1993 Rosmalen Trawiasta Stany Zjednoczone Jonathan Stark David Adams
Rosja Andriej Olchowski
7:6, 1:6, 6:4
Zwycięzca 12. 10 października 1993 Sydney Twarda (hala) Stany Zjednoczone Richey Reneberg Niemcy Alexander Mronz
Niemcy Lars Rehmann
6:3, 7:5
Zwycięzca 13. 16 stycznia 1994 Auckland Twarda Stany Zjednoczone Jared Palmer Kanada Grant Connell
Stany Zjednoczone Patrick Galbraith
6:2, 4:6, 6:4
Finalista 16. 10 kwietnia 1994 Tokio Twarda Kanada Sébastien Lareau Szwecja Henrik Holm
Szwecja Anders Järryd
5:7, 1:6
Finalista 17. 31 lipca 1994 Toronto Twarda Stany Zjednoczone Jared Palmer Zimbabwe Byron Black
Stany Zjednoczone Jonathan Stark
4:6, 4:6
Zwycięzca 14. 2 października 1994 Bazylea Twarda (hala) Stany Zjednoczone Jared Palmer Południowa Afryka Lan Bale
Południowa Afryka John-Laffnie de Jager
6:3, 7:6
Finalista 18. 9 października 1994 Tuluza Twarda (hala) Stany Zjednoczone Jared Palmer Holandia Menno Oosting
Czechy Daniel Vacek
6:7, 7:6, 3:6
Zwycięzca 15. 12 lutego 1995 San José Twarda (hala) Stany Zjednoczone Jim Grabb Stany Zjednoczone Alex O’Brien
Australia Sandon Stolle
3:6, 7:5, 6:0
Finalista 19. 26 marca 1995 Miami Twarda Stany Zjednoczone Jim Grabb Australia Todd Woodbridge
Australia Mark Woodforde
3:6, 6:7
Zwycięzca 16. 8 października 1995 Kuala Lumpur Dywanowa (hala) Australia Mark Philippoussis Kanada Grant Connell
Stany Zjednoczone Patrick Galbraith
7:5, 6:4
Finalista 20. 15 października 1995 Tokio Dywanowa (hala) Szwajcaria Jakob Hlasek Holandia Jacco Eltingh
Holandia Paul Haarhuis
6:7, 4:6
Finalista 21. 14 stycznia 1996 Sydney Twarda Australia Sandon Stolle Południowa Afryka Ellis Ferreira
Holandia Jan Siemerink
7:5, 4:6, 1:6

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]