Neil Broad

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Neil Broad
Państwo

 Wielka Brytania

Data i miejsce urodzenia

20 listopada 1966
Kapsztad

Wzrost

190 cm

Gra

praworęczna

Status profesjonalny

1986

Zakończenie kariery

czerwiec 2000

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

84 (8 maja 1989)

Australian Open

2R (1989)

Roland Garros

1R (1989)

Wimbledon

2R (1990)

US Open

2R (1989)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

7

Najwyżej w rankingu

9 (9 kwietnia 1990)

Australian Open

SF (1990)

Roland Garros

2R (1989, 1992, 1995, 1997)

Wimbledon

QF (1997)

US Open

QF (1998)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wielka Brytania
Igrzyska olimpijskie
srebro Atlanta 1996 tenis ziemny
(gra podwójna)

Neil Broad (ur. 20 listopada 1966 w Kapsztadzie) – brytyjski tenisista pochodzenia południowoafrykańskiego, reprezentant w Pucharze Davisa, srebrny medalista w grze podwójnej podczas igrzysk olimpijskich w Atlancie (1996).

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Karierę zawodową Broad rozpoczął w 1986 roku, a zakończył w czerwcu 2000 roku.

W grze pojedynczej triumfował w 2 imprezach rangi ATP Challenger Tour. Swoje umiejętności skupił głównie na grze podwójnej, w której zwyciężył w 7 turniejach kategorii ATP World Tour oraz osiągnął 17 finałów. W turniejach wielkoszlemowych najdalej doszedł w styczniu 1990 roku, podczas Australian Open, gdzie tworzył parę z Garym Mullerem. Zawodnicy zostali wyeliminowani w półfinale przez Pietera Aldricha i Daniego Vissera.

Broad jest również zdobywcą srebrnego medalu podczas igrzysk olimpijskich Atlancie w 1996 roku. Partnerem deblowym Broada był Tim Henman, a pojedynek o złoty medal Brytyjczycy przegrali z Australijczykami Toddem Woodbridge’em oraz Markiem Woodforde’em.

W Pucharze Davisa zadebiutował w lutym 1992 roku przeciwko Francji w 1 rundzie grupy światowej. Ostatni występ Broada w Pucharze Davisa miał miejsce w lutym 2000 roku podczas rywalizacji z Czechami w 1 rundzie grupy światowej. Łącznie w reprezentacji zagrał w 11 pojedynkach deblowych, z których 4 wygrał.

W rankingu gry pojedynczej Broad najwyżej był na 84. miejscu (8 maja 1989), a w klasyfikacji gry podwójnej na 9. pozycji (9 kwietnia 1990).

Finały w turniejach ATP Challenger Tour[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza (2–0)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Zwycięzca 1. 10 lipca 1988 Dublin Dywanowa Szwecja Tobias Svantesson 7:6, 4:6, 6:3
Zwycięzca 2. 24 lipca 1988 Johannesburg Twarda Południowa Afryka Piet Norval 3:6, 6:4, 6:4

Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]

Gra podwójna (7–17)[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem (0–0)
Igrzyska olimpijskie (0–1)
Tennis Masters Cup (0–0)
ATP Masters Series (0–2)
ATP Championship Series (0–3)
ATP World Series (7–11)
Wygrane według nawierzchni
Twarda (3–4)
Ceglana (3–5)
Trawiasta (0–3)
Dywanowa (1–5)
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy w finale Wynik finału
Zwycięzca 1. 8 stycznia 1989 Adelaide Twarda Południowa Afryka Stefan Kruger Australia Mark Kratzmann
Stany Zjednoczone Glenn Layendecker
6:2, 7:6
Finalista 1. 16 lipca 1989 Newport Trawiasta Południowa Afryka Stefan Kruger Stany Zjednoczone Patrick Galbraith
Stany Zjednoczone Brian Garrow
6:2, 5:7, 3:6
Zwycięzca 2. 30 lipca 1989 Waszyngton Twarda Południowa Afryka Gary Muller Stany Zjednoczone Jim Grabb
Stany Zjednoczone Patrick McEnroe
6:7, 7:6, 6:4
Finalista 2. 18 lutego 1990 Toronto Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Kevin Curren Stany Zjednoczone Patrick Galbraith
Australia David Macpherson
6:2, 4:6, 3:6
Finalista 3. 12 sierpnia 1990 Cincinnati Twarda Południowa Afryka Gary Muller Australia Mark Kratzmann
Australia Darren Cahill
6:7, 2:6
Finalista 4. 30 września 1990 Bazylea Twarda (hala) Południowa Afryka Gary Muller Południowa Afryka Stefan Kruger
Południowa Afryka Christo Van Rensburg
6:4, 6:7, 3:6
Zwycięzca 3. 7 października 1990 Tuluza Twarda (hala) Południowa Afryka Gary Muller Dania Michael Mortensen
Holandia Michiel Schapers
7:6, 6:4
Zwycięzca 4. 9 lutego 1992 Mediolan Dywanowa (hala) Australia David Macpherson Hiszpania Sergio Casal
Hiszpania Emilio Sánchez
5:7, 7:5, 6:4
Finalista 5. 25 października 1992 Lyon Dywanowa (hala) Południowa Afryka Stefan Kruger Szwajcaria Jakob Hlasek
Szwajcaria Marc Rosset
1:6, 3:6
Finalista 6. 25 kwietnia 1993 Seul Twarda Południowa Afryka Gary Muller Szwecja Jan Apell
Szwecja Peter Nyborg
7:5, 6:7, 2:6
Finalista 7. 13 czerwca 1993 Londyn (Queen’s) Trawiasta Południowa Afryka Gary Muller Australia Todd Woodbridge
Australia Mark Woodforde
7:6, 3:6, 4:6
Finalista 8. 12 czerwca 1994 Florencja Ceglana Stany Zjednoczone Greg Van Emburgh Australia Jon Ireland
Stany Zjednoczone Kenny Thorne
6:7, 3:6
Zwycięzca 5. 14 sierpnia 1994 San Marino Ceglana Stany Zjednoczone Greg Van Emburgh Hiszpania Jordi Arrese
Włochy Renzo Furlan
6:4, 7:6
Finalista 9. 2 października 1994 Palermo Ceglana Stany Zjednoczone Greg Van Emburgh Holandia Tom Kempers
Stany Zjednoczone Jack Waite
6:7, 4:6
Finalista 10. 30 lipca 1995 Amsterdam Ceglana Australia Wayne Arthurs Chile Marcelo Ríos
Holandia Sjeng Schalken
6:7, 2:6
Finalista 11. 21 kwietnia 1996 Barcelona Ceglana Południowa Afryka Piet Norval Argentyna Luis Lobo
Hiszpania Javier Sánchez
1:6, 3:6
Finalista 12. 23 czerwca 1996 Nottingham Trawiasta Południowa Afryka Piet Norval Wielka Brytania Mark Petchey
Wielka Brytania Danny Sapsford
7:6, 6:7, 4:6
Finalista 13. 28 lipca 1996 Atlanta Twarda Wielka Brytania Tim Henman Australia Todd Woodbridge
Australia Mark Woodforde
4:6, 4:6, 2:6
Finalista 14. 6 października 1996 Lyon Dywanowa (hala) Południowa Afryka Piet Norval Stany Zjednoczone Jim Grabb
Stany Zjednoczone Richey Reneberg
2:6, 1:6
Finalista 15. 11 maja 1997 Hamburg Ceglana Południowa Afryka Piet Norval Argentyna Luis Lobo
Hiszpania Javier Sánchez
3:6, 6:7
Finalista 16. 8 marca 1998 Rotterdam Dywanowa (hala) Południowa Afryka Piet Norval Holandia Jacco Eltingh
Holandia Paul Haarhuis
6:7, 3:6
Zwycięzca 6. 2 sierpnia 1998 Umag Ceglana Południowa Afryka Piet Norval Czechy Jiří Novák
Czechy David Rikl
6:1, 3:6, 6:3
Zwycięzca 7. 20 września 1998 Bournemouth Ceglana Zimbabwe Kevin Ullyett Australia Wayne Arthurs
Hiszpania Alberto Berasategui
7:6, 6:3
Finalista 17. 21 lutego 1999 Rotterdam Dywanowa (hala) Australia Peter Tramacchi Południowa Afryka David Adams
Południowa Afryka John-Laffnie de Jager
7:6, 3:6, 4:6

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]