Kęszyca Leśna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kęszyca Leśna
wieś
Ilustracja
Widok na zabudowania dawnego garnizonu
Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Powiat

międzyrzecki

Gmina

Międzyrzecz

Wysokość

75 m n.p.m.

Liczba ludności (2022)

615[2]

Strefa numeracyjna

95

Kod pocztowy

66-305[3]

Tablice rejestracyjne

FMI

SIMC

0988922

Położenie na mapie gminy Międzyrzecz
Mapa konturowa gminy Międzyrzecz, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kęszyca Leśna”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kęszyca Leśna”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kęszyca Leśna”
Położenie na mapie powiatu międzyrzeckiego
Mapa konturowa powiatu międzyrzeckiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Kęszyca Leśna”
Ziemia52°24′32″N 15°28′31″E/52,408889 15,475278[1]

Kęszyca Leśnawieś sołecka w zachodniej Polsce, w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, w gminie Międzyrzecz.

W latach 1994–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość usytuowana wśród lasów, nad Jeziorem Kęszyckim, 10 km na południowy zachód od Międzyrzecza, na terenie dawnej bazy wojskowej.

Opis[edytuj | edytuj kod]

W 1993 bazę całkowicie opuścili żołnierze rosyjscy, stacjonujący w ramach 3 Samodzielnej Warszawskiej Brygady Łączności Naczelnego Dowództwa. Od lipca 1994 Kęszyca Leśna jest samodzielną miejscowością i siedzibą sołectwa w gminie Międzyrzecz. Znajdują się tutaj: hotel z restauracją, kilka sklepów, remiza OSP z muzeum pożarnictwa, kaplica i przystanek PKS.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[4]:

  • kościół pod wezwaniem św. Marcina, z 1728 roku
  • obiekty Międzyrzeckiego Rejonu Umocnionego, z lat 1934–45, dec. → Międzyrzecz, Centralny Odcinek MRU. Pierwsze obiekty militarne zostały wzniesione przez Niemców w latach 1927–1935 i w latach 30. stanowiły zaplecze dla budowy Międzyrzeckiego Rejonu Umocnionego. W latach 1927–1945 baza wojskowa nosiła nazwę Regenwürmerlager (pol. Baza Dżdżownic), w czasie II wojny światowej szkolili się w niej żołnierze formacji zagranicznych, którzy w mundurach Waffen-SS walczyli po stronie Niemców – m.in. Belgowie i Sikhowie. W 1945 r. baza została zajęta przez Wojsko Polskie, a w 1957 r. przekazano ją wojskom radzieckim (stacjonował w niej radziecki batalion łączności):
    • schrony bojowe:
      • A 6 WEST;
      • Pz.W. nr : 721; 722; 724; 726; 727; 728; 730; 732; 733; 772; 773; 736; 739
    • blok wjazdowy E 64
    • szyby wentylacyjne i odwodnienia, nr: 2564; 2548; 23

inne obiekty:

  • monumentalny pomnik przedstawiający czołgającego się łącznościowca na terenie bazy łączności dalekosiężnej Północnej Grupy Wojsk Armii Radzieckiej, jest ciekawym reliktem po żołnierzach radzieckich i rosyjskich
  • budynki koszarowe są stopniowo remontowane i zasiedlane.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 52640
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 464 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 24. [dostęp 2013-01-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-22)].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]