Zamostowo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zamostowo
przysiółek wsi
Ilustracja
Zamostowo widziane pomiędzy jeziorami Kursko i Długie
Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Powiat

międzyrzecki

Gmina

Międzyrzecz

Część miejscowości

Gorzyca

Strefa numeracyjna

95

Kod pocztowy

66-300[2]

Tablice rejestracyjne

FMI

SIMC

0183970

Położenie na mapie gminy Międzyrzecz
Mapa konturowa gminy Międzyrzecz, po lewej znajduje się punkt z opisem „Zamostowo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Zamostowo”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Zamostowo”
Położenie na mapie powiatu międzyrzeckiego
Mapa konturowa powiatu międzyrzeckiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Zamostowo”
Ziemia52°27′27″N 15°27′28″E/52,457500 15,457778[1]

Zamostowo (niem. Samst)[3]przysiółek wsi Gorzyca w Polsce, położony w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, w gminie Międzyrzecz[4][5], na wąskim przesmyku pomiędzy jeziorami Długim i Kursko. Wchodzi w skład sołectwa Gorzyca.

W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do województwa gorzowskiego.

Przysiółek, jako wieś, położony był w 1580 roku w powiecie poznańskim województwa poznańskiego[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 161581
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 322 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. Samst (GenWiki). [dostęp 2023-07-23]. (niem.).
  4. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  5. GUS. Rejestr TERYT
  6. Adolf Pawiński, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym, t. I, Wielkopolska, Warszawa 1883, s. 16.