Duża skocznia narciarska

Duża skocznia narciarska – typ skoczni narciarskiej, pod względem wielkości plasujący się pomiędzy skoczniami normalnymi a mamucimi. Na dużych skoczniach narciarskich organizuje się konkursy skoków podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich, MŚ w narciarstwie klasycznym, a także podczas zawodów Pucharu Świata oraz Pucharu kontynentalnego w skokach narciarskich.

Według standardów przyjętych przez Międzynarodową Federację Narciarską o klasyfikacji skoczni jako dużej decyduje rozmiar (HS) wynoszący minimalnie 110 m. Punkt konstrukcyjny takiej skoczni umieszczony ma być co najmniej na 100 metrze^[1].

Aktualnie mistrzem olimpijskim w skokach na takim obiekcie jest Marius Lindvik (2022), zaś mistrzem świata - Timi Zajc (2023).

Duże skocznie posiadające homologację FIS [edytuj | edytuj kod]

Stan na 22 lipca 2018

Państwo	Miejscowość	Skocznia	HS [m]	K [m]
Austria	Bischofshofen	Paul-Ausserleitner-Schanze	140	125
	Innsbruck	Bergisel	130	120
	Stams	Brunnentalschanzen	115	105
Czechy	Harrachov	Čerťák	142	125
Czechy	Liberec	Ještěd	134	120
Finlandia	Kuopio	Puijo	127	120
	Lahti	Salpausselkä	130	116
	Ruka	Rukatunturi	142	120
Francja	Chaux-Neuve	La Côté Feuillée	118	106
Francja	Courchevel	Tremplin du Praz	135	125
Japonia	Hakuba	skocznia HS131	131	120
Japonia	Sapporo	Ōkurayama^[a]	137	123
Kanada	Whistler	Whistler Olympic Park Ski Jump	140	125
Kazachstan	Ałmaty	Gornyj Gigant	140	125
Korea Południowa	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	142	125
Niemcy	Brotterode	Inselbergschanze	117	105
	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	142	125
	Klingenthal	Vogtland Arena	140	125
	Oberhof	Hans-Renner-Schanze	140	120
	Oberstdorf	Schattenbergschanze	137	120
	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	142	125
	Willingen	Mühlenkopfschanze	147	130
Norwegia	Lillehammer	Lysgårdsbakken	140	123
	Oslo	Holmenkollbakken	134	120
	Rena	Renabakkene^[b]	139	124
	Rena	Renabakkene^[b]	111	99
	Trondheim	Granåsen	140	124
	Vikersund	Vikersundbakken	117	105
Polska	Wisła	im. Adama Małysza	134	120
Polska	Zakopane	Wielka Krokiew	140	125
Rosja	Czajkowskij	Snieżynka	140	125
	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	140	125
	Niżny Tagił	Aist	134	120
Słowenia	Planica	Bloudkova velikanka	138	125
Stany Zjednoczone	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	133	120
	Lake Placid	MacKenzie Intervale	134	120
	Park City	Utah Olympic Park Jump	134	120
Szwajcaria	Einsiedeln	Andreas-Küttel-Schanze	117	105
Szwajcaria	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	140	125
Szwecja	Falun	Lugnet	134	120
Turcja	Erzurum	Kiremitliktepe	140	125
Włochy	Predazzo	Trampolino Dal Ben	135	120

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ W letniej części sezonu skocznia ma wymiary HS134/K120.
↑ Mniejsza ze skoczni klasyfikowana jest jako duża ze względu na rozmiar wynoszący 111 m. Na podstawie punktu K mniejszego niż 100 m uznana byłaby za normalną.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Hans-HenriH.H. Gasser Hans-HenriH.H., Standards for the Construction of Jumping Hills - 2012 [online], FIS, s. 7 [dostęp 2018-07-25] [zarchiwizowane z adresu 2018-02-28] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Homologated Jumping Hills. fis-ski.com, 2018-07-22. [dostęp 2018-07-25]. (ang.).

[2] W letniej części sezonu skocznia ma wymiary HS134/K120.

[3] Mniejsza ze skoczni klasyfikowana jest jako duża ze względu na rozmiar wynoszący 111 m. Na podstawie punktu K mniejszego niż 100 m uznana byłaby za normalną.

[1] Hans-HenriH.H. Gasser Hans-HenriH.H., Standards for the Construction of Jumping Hills - 2012 [online], FIS, s. 7 [dostęp 2018-07-25] [zarchiwizowane z adresu 2018-02-28] (ang.).

[1]

[a]

[b]