KH.50
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ pojazdu | |
| Trakcja |
kołowo-gąsienicowa |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Prototypy |
1924 |
| Wycofanie |
1935 (Czechosłowacja) |
| Egzemplarze |
Nieznana liczba |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
1 silnik gaźnikowy, 4-cylindrowy Hanomag WD-50PS o mocy 50 KM |
| Transmisja |
mechaniczna |
| Pancerz |
o grubości od 6 do 14 mm |
| Długość |
4,50 m |
| Szerokość |
2,39 m |
| Wysokość |
2,53 m (na kołach) |
| Masa |
6 800 kg (własna) |
| Osiągi | |
| Prędkość |
45 km/h (na kołach) |
| Zasięg pojazdu |
300 km (na kołach, na szosie) |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Brody (głęb.) |
0,60 m |
| Rowy (szer.) |
2,00 m |
| Ściany (wys.) |
0,50 m |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 działo przeciwpancerne Škoda A7 kal. 37 mm lub 2 karabiny maszynowe Schwarzlose-Janeček vz.07/12/27 kal. 7,92 mm | |
| Użytkownicy | |
| Czechosłowacja, III Rzesza, Włochy, ZSRR Planowani: Polska | |
KH.50 – czechosłowacki kołowo-gąsienicowy czołg lekki z okresu międzywojennego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1923 roku Czechosłowacja zakupiła plany kołowo-gąsienicowego czołgu lekkiego od niemieckiego inż. J. Vollmera, konstruktora niemieckich czołgów z okresu I wojny światowej. Do budowy prototypu tego czołgu przystąpiły zakłady Škoda przy współpracy z zakładami Breitfeld-Daněk.
W 1929 roku czołg oglądali polscy konstruktorzy z nadzieją, że nowy czołg będzie: szybki, zwrotny, zdolny do jazdy w terenie i po drogach, jednak nie wzbudził zainteresowania u nich i pojazd ostatecznie nigdy nie trafił do służby w Polsce[1]
Liczba zbudowanych pojazdów nie jest znana, wiadomo jednak, że Armia Czechosłowacka posiadała 2 prototypy, które oznaczono jako KH.50 (KH to skrót od czeskiego słowa Kolohousenka – kołowo-gąsienicowy) i w 1925 roku przekazano je do testów. Próby trwały do 1930 roku, a następnie przekazano je do normalnej eksploatacji w jednostkach pancernych. Ostatecznie z uwagi na ich przestarzałą formę i słabe osiągi wojsko czechosłowackie wycofało je z uzbrojenia w 1935 roku. Według niektórych źródeł pojazdy te sprzedano do Włoch i ZSRR, a po zajęciu Czechosłowacji przez Niemcy trafiły do armii niemieckiej, z czego jeden pojazd pozostał w kraju w formie pomnika[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Adam Stohnij: Pancerna pięść marszałka Śmigłego: czołgi 10TP i 14TP. 1939.pl Kampania wrześniowa. [dostęp 2017-09-03].
- ↑ ČKD KH-50 \ KH-60 \ KH-70. Aviarmor.net. [dostęp 2017-09-03]. (ros.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Peter Chamberlain, Chris Ellis: Tanks of the world 1915-1945. Londyn: Cassell & Co., 1972, s. 15–18. ISBN 0-304-36141-0.