Karabin Zastava M76
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Prototypy |
lata 70. XX wieku |
| Produkcja |
koniec lat 70. XX wieku – do chwili obecnej |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
7,92 mm (M76), 7,62 mm (M91) |
| Nabój |
7,92 x 57 mm Mauser (M76) |
| Magazynek |
10 nab. |
| Wymiary | |
| Długość |
1135 mm (M76) |
| Długość lufy |
550 mm (M76) |
| Masa | |
| broni |
4,60 kg (M76 bez celownika) |
| wyposażenia dodatkowego |
1 kg (celownika) |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
730 m/s (M76) |
| Zasięg skuteczny |
800 m |
M76 – samopowtarzalny karabin wyborowy produkowany przez jugosłowiańskie zakłady Zastava Arms (dawne zakłady Crvena Zastava).
Historia konstrukcji[edytuj | edytuj kod]
Do końca lat 60. podstawowymi karabinami wyborowymi Jugosłowiańskiej Armii Ludowej były powtarzalne M48 i M69. Na początku lat siedemdziesiątych postanowiono zastąpić je karabinem samopowtarzalnym.
Konstrukcję nowego karabinu postanowiono oprzeć na produkowanym w zakładach Crvena Zastava karabinie M64 (wersja licencyjna karabinu AK). Zmiany konstrukcyjne wynikały z przystosowania karabinu M76 do strzelania silnym nabojem karabinowym 7,92 x 57 mm Mauser. Nie wprowadzono natomiast większych zmian w sposobie działania automatyki. Zachowano także suwadło o dużej masie które zapewnia wysoką niezawodność broni, ale zmniejsza celność (M76 ma celność wyraźnie niższą niż inne, konstruowane od podstaw karabiny wyborowe).
Produkcję karabinu M76 rozpoczęto pod koniec lat siedemdziesiątych i w następnych latach stał się on podstawowym karabinem wyborowym armii jugosłowiańskiej. W następnych latach powstały także prototypowe wersje kalibru 7,62 x 54 mm R i 7,62 x 51 mm NATO jednak prawdopodobnie nie były one produkowane.
W czasie wojny w Bośni i Hercegowinie i innych konfliktów toczących się na terenie Jugosławii karabiny M76 były powszechnie używane przez wszystkie strony konfliktu. Obecnie jest nadal produkowany. Oprócz wersji M76 produkowana jest obecnie wersja M91 kalibru 7,62 x 54 mm R, wyposażona w kolbę wzorowaną na kolbie karabinu wyborowego SWD.
Opis konstrukcji[edytuj | edytuj kod]
Karabin Zastava M76 jest indywidualną bronią samopowtarzalną. Zasada działania oparta o wykorzystanie energii gazów prochowych odprowadzanych przez boczny otwór lufy. Ryglowanie przez obrót zamka w lewo (dwa rygle). Mechanizm spustowy umożliwia strzelanie ogniem pojedynczym. Dźwignia bezpiecznika po prawej stronie komory zamkowej. Zasilanie z pudełkowych magazynków pojemności 10 naboi. Zasadniczym celownikiem jest celownik optyczny M76 o powiększeniu 4 x 24 o nastawach od 100 do 1200 m. W nocy można stosować pasywny celownik noktowizyjny o powiększeniu 5 x 80. Celownik optyczny i noktowizyjny jest mocowany na szynie znajdującej się po lewej stronie komory zamkowej. Otwarte przyrządy celownicze składają się z muszki i celownika krzywkowego (ze szczerbiną). Kolba stała, drewniana, wyposażona w gumowy amortyzator.