Karl Lehmann
Kardynał prezbiter | |||
Karl Lehmann (2014) | |||
| |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | |||
Data i miejsce śmierci | |||
Miejsce pochówku | |||
Biskup Moguncji | |||
Okres sprawowania |
1983–2016 | ||
Wyznanie | |||
Kościół | |||
Prezbiterat |
10 października 1963 | ||
Nominacja biskupia |
21 czerwca 1983 | ||
Sakra biskupia |
2 października 1983 | ||
Kreacja kardynalska |
21 lutego 2001 | ||
Kościół tytularny |
S. Leone I | ||
Odznaczenia | |||
Data konsekracji |
2 października 1983 | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||||||||||
Współkonsekratorzy | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
|
Karl Lehmann (ur. 16 maja 1936 w Sigmaringen, zm. 11 marca 2018 w Moguncji[1]) – niemiecki duchowny katolicki, w latach 1983–2016 biskup Moguncji (Mainz), kardynał.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Studiował w seminarium we Fryburgu Bryzgowijskim, przyjął święcenia kapłańskie 10 października 1963 w Rzymie. Obronił doktoraty z filozofii i teologii na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Był profesorem teologii dogmatycznej w Moguncji oraz teologii dogmatycznej i ekumenicznej we Fryburgu. W marcu 1979 otrzymał tytuł papieskiego prałata honorowego.
21 czerwca 1983 został mianowany biskupem Moguncji, przyjął sakrę 2 października 1983 z rąk odchodzącego zwierzchnika diecezji, kardynała Hermanna Volka. W 1985 został wybrany na wiceprzewodniczącego, a w 1987 na przewodniczącego Konferencji Episkopatu Niemiec. W styczniu 2008 roku zapowiedział, że rezygnuje ze stanowiska przewodniczącego episkopatu, którego pracami kierował nieprzerwanie od prawie 21 lat; w latach 1993–2001 był także wiceprzewodniczącym Rady Konferencji Episkopatów Europy. Brał udział w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie, m.in. w dwóch sesjach specjalnych, poświęconych Kościołowi europejskiemu (1991 i 1999, na sesji w 1991 pełnił funkcję specjalnego sekretarza).
W lutym 2001 Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając tytuł prezbitera S. Leone I.
Otrzymał dwa tytuły doktora honoris causa polskich uczelni:
Uczestnik konklawe 2005 i konklawe 2013 roku. 16 maja 2016 roku skończył 80 lat i utracił prawo do udziału w konklawe. Tego samego dnia przestał być też biskupem Moguncji[4].
Zmarł 11 marca 2018, w niedzielę Laetare, w swoim domu w Moguncji.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kardinal Karl Lehmann ist tot. faz.net. [dostęp 2018-02-11].
- ↑ Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie – Doktorzy Honoris Causa [online], www.uksw.edu.pl [dostęp 2017-12-15] (pol.).
- ↑ Doktorzy Honoris Causa UO. [dostęp 2014-10-10].
- ↑ Niemcy: Kardynał Karl Lehmann odszedł ze stanowiska biskupa Moguncji – fakty.interia.pl [online], fakty.interia.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
- EAI Ekumenizm.pl – Kardynał Karl Lehmann odchodzi – koniec pewnej ery
- kreuz.net – Kardinal Lehmann. kreuz.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-12)].
- Karl Lehmann [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2011-05-24] (ang.).
- Absolwenci Papieskiego Uniwersytetu Gregoriańskiego w Rzymie
- Arcybiskupi Moguncji
- Doktorzy honoris causa Uniwersytetu Opolskiego
- Kardynałowie z nominacji Jana Pawła II
- Komandorzy Legii Honorowej
- Ludzie urodzeni w Sigmaringen
- Niemieccy dogmatycy katoliccy
- Niemieccy kardynałowie
- Odznaczeni Orderem Zasługi Badenii-Wirtembergii
- Odznaczeni Orderem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec
- Odznaczeni Orderem Zasługi Nadrenii-Palatynatu
- Urodzeni w 1936
- Wiceprzewodniczący Rady Konferencji Episkopatów Europy
- Zmarli w 2018