Karol Fanslau

Karol Fanslau
Karol Fanzlau
	podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	12 stycznia 1895 ; Kłuśno
Data i miejsce śmierci	17 maja 1944 ; Monte Cassino
	Przebieg służby
Lata służby	do 1944
Siły zbrojne	Wojsko Polskie; Polskie Siły Zbrojne
Jednostki	86 Pułk Piechoty; 49 Pułk Piechoty; Ośrodek Wyszkolenia Rezerw Piechoty; 115 Pułk Piechoty; 3 Batalion Strzelców Karpackich; 4 Batalion Strzelców Karpackich
Stanowiska	dowódca batalionu
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa; kampania włoska; bitwa o Monte Cassino †
	Odznaczenia

Karol Reinhold Fanslau, pierwotnie Fanzlau^[a] (ur. 12 stycznia 1895 w Kłuśnie, zm. 17 maja 1944 pod Monte Cassino) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 12 stycznia 1895 w Kłuśnie^[2], pow. rypiński, jako syn Andrzeja^[3]. Uczył się w rosyjskim gimnazjum w Czugujewie w guberni charkowskiej. W czerwcu 1915 powołany do armii rosyjskiej, ukończył moskiewską oficerską szkołę junkierską. Od stycznia 1918 w Armii Ochotniczej gen. Antona Denikina brał udział w walkach z bolszewikami. Po zakończeniu I wojny światowej, w lipcu 1919, został przyjęty do Wojska Polskiego. Awansowany na stopień porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[4]^[5], a następnie na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928^[6]. W latach 20. był oficerem 86 pułku piechoty w Mołodecznie^[7]^[8]^[9]. W 1932 był oficerem 49 pułku piechoty w Kołomyi^[10]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 37. lokatą w korpusie oficerów piechoty oraz przeniesiony do Ośrodka Wyszkolenia Rezerw Piechoty w Różanie na stanowisko kierownika wyszkolenia piechoty^[11]. W 1938, w czasie akcji zaolziańskiej, dowodził batalionem „Różan” wystawionym przez Ośrodek Wyszkolenia Rezerw Piechoty i podporządkowanym dowódcy Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Śląsk”.

Po wybuchu II wojny światowej 1939 w okresie kampanii wrześniowej pełnił funkcję dowódcy I batalionu 115 pułku piechoty. Później został oficerem Polskich Sił Zbrojnych. W stopniu majora był zastępcą dowódcy 3 batalionu strzelców karpackich. Awansowany na stopień podpułkownika od 4 lipca 1943 był dowódcą 4 batalionu strzelców karpackich^[12]. Podczas bitwy o Monte Cassino poległ 17 maja 1944 podczas zdobywania wzniesienia nr 593 (Góra Ofiarna) dowodząc atakiem^[13]^[14] (przejmujący po nim dowodzenie pułkiem mjr Józef Stojewski-Rybczyński poległ wkrótce potem tego samego dnia). Został pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym na Monte Cassino (kwatera 4-B-2)^[15]^[2]^[16].

↑ 26 stycznia 1934 ogłoszono sprostowanie imienia i nazwiska z „Karol Fanzlau” na „Karol Reinhold Fanslau”^[1].

↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 36.
↑ ^a ^b Wykaz poległych 1952 ↓, s. 181.
↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-12-16] .
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 445.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 324.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 228.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 373.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 387.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 100.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 68, 577.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 31, 457.
↑ Kronika 3 DSK 1943 ↓, s. 37.
↑ Zbigniew Wawer: Monte Cassino 1944. Warszawa: Bellona, 2009, s. 263, 266. ISBN 978-83-11-11496-8.
↑ Peter Caddick-Adams: Monte Cassino. Piekło dziesięciu armii. Kraków: Znak, 2014. ISBN 978-83-240-3004-0.
↑ Karol Fanslau [online], cmpi.fondazionemm2c.org [dostęp 2020-12-16] .
↑ Karol Fanslau. polskiecmentarzewewloszech.eu. [dostęp 2018-05-18].
↑ ŁukomskiŁ. G. ŁukomskiŁ., PolakP. B. PolakP., SuchcitzS. A. SuchcitzS., Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, Koszalin 1997, s. 369 .
↑ M.P. z 1935 r. nr 65, poz. 86 „za zasługi w służbie wojskowej”.
↑ Lista Krzyży M.C. Polegli 3 Dywizja Strzelców Karpackich. krzyz.montecassino.eu. [dostęp 2023-04-30].

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939–1946. Londyn: Instytut Historyczny im. gen. Sikorskiego, 1952.
Kronika 3 Dywizji Strzelców Karpackich Nr 1 za czas od 3 V 1942 do 10 XII 1943. [w:] Oddziałowe Kroniki i Dzienniki Działań, sygn. C.292 [on-line]. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, 1943. [dostęp 2016-06-03].
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
J. Kirszak: Śmierć pułkownika - Karol Reinhold Fanslau na polu chwały, „Polska Zbrojna. Historia”, nr 3/2018.