Karsten Braasch

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karsten Braasch
ilustracja
Państwo

 Niemcy

Data i miejsce urodzenia

14 lipca 1967
Marl

Wzrost

180 cm

Gra

leworęczna, jednoręczny backhand

Status profesjonalny

1987

Zakończenie kariery

2005

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

38 (13 czerwca 1994)

Australian Open

3R (1997)

Roland Garros

1R (1992, 1994, 1995)

Wimbledon

2R (1992, 1994)

US Open

3R (1993)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

6

Najwyżej w rankingu

36 (10 listopada 1997)

Australian Open

3R (2001, 2004)

Roland Garros

QF (1997, 2004)

Wimbledon

2R (1998, 1999, 2002)

US Open

2R (1998)

Karsten Braasch (ur. 14 lipca 1967 w Marl) – niemiecki tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Karierę tenisową rozpoczął w roku 1987, a zakończył w 2005.

W singlu największym osiągnięciem Niemca jest finał turnieju ATP World Tour w Rosmalen na nawierzchni trawiastej z 1994 roku. W finale przegrał z Richardem Krajicekiem 3:6, 4:6. Najwyżej w rankingu singlistów był na 38. miejscu w czerwcu 1994 roku.

W grze podwójnej wygrał łącznie 6 turniejów rangi ATP World Tour oraz był również uczestnikiem 3 finałów. Najwyżej w zestawieniu deblistów był na 36. pozycji w listopadzie 1997 roku.

W roku 1994 reprezentował Niemcy w Pucharze Davisa, w spotkaniu ćwierćfinałowym przeciwko Hiszpanii i półfinałowym przeciwko Rosji. Braasch odniósł 1 zwycięstwo w tych rozgrywkach przeciwko Hiszpanom w grze podwójnej. Partnerem deblowym Niemca był Michael Stich, a pokonał debel Sergi BrugueraTomás Carbonell. Przeciwko Rosji przegrał mecz deblowy (wspólnie ze Stichem) z parą Jewgienij KafielnikowAndriej Olchowski.

W roku 1994 odniósł z reprezentacją Niemiec zwycięstwo w Drużynowy Puchar Świata w tenisie ziemnym.

Braasch, leworęczny zawodnik o charakterystycznym wyglądzie (okulary, kilkudniowy zarost), wyróżniał się także niepowtarzalną akcją serwisową[1]. W styczniu 1998 roku, kiedy już występował niemal wyłącznie w deblu (w grze pojedynczej klasyfikowany był poza czołową dwusetką rankingu światowego), przyjął wyzwanie młodych sióstr Williams, które chciały zmierzyć się na korcie z mężczyzną; z Venus Williams Braasch wygrał 6:2, z Sereną – 6:1[2][3].

Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (0–1)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 12 czerwca 1994 Rosmalen Trawiasta Holandia Richard Krajicek 3:6, 4:6

Gra podwójna (6–3)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 13 kwietnia 1997 Hongkong Twarda Stany Zjednoczone Jeff Tarango Czechy Martin Damm
Czechy Daniel Vacek
3:6, 4:6
Finalista 2. 4 maja 1997 Monachium Ceglana Niemcy Jens Knippschild Argentyna Pablo Albano
Hiszpania Àlex Corretja
6:3, 5:7, 2:6
Zwycięzca 1. 15 czerwca 1997 Halle Trawiasta Niemcy Michael Stich Południowa Afryka David Adams
Południowa Afryka Marius Barnard
7:6, 6:3
Finalista 3. 5 października 1997 Bazylea Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Jim Grabb Wielka Brytania Tim Henman
Szwajcaria Marc Rosset
6:7, 7:6, 6:7
Zwycięzca 2. 15 lipca 2001 Båstad Ceglana Niemcy Jens Knippschild Szwecja Simon Aspelin
Australia Andrew Kratzmann
7:6(3), 4:6, 7:6(5)
Zwycięzca 3. 30 września 2001 Hongkong Twarda Brazylia André Sá Czechy Petr Luxa
Czechy Radek Štěpánek
6:0, 7:5
Zwycięzca 4. 3 lutego 2002 Mediolan Dywanowa (hala) Rosja Andriej Olchowski Francja Julien Boutter
Białoruś Maks Mirny
3:6, 7:6(5), 12–10
Zwycięzca 5. 14 kwietnia 2002 Estoril Ceglana Rosja Andriej Olchowski Szwecja Simon Aspelin
Australia Andrew Kratzmann
6:3, 6:3
Zwycięzca 2. 14 września 2003 Bukareszt Ceglana Armenia Sarkis Sarksjan Szwecja Simon Aspelin
Południowa Afryka Jeff Coetzee
7:6(7), 6:2

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. The Unorthodox Serve - Braasch. youtube.com. [dostęp 2010-10-30]. (ang.).
  2. Williams sisters discover men are better players. dispatch.co.za, 1998-01-28. [dostęp 2013-08-20]. (ang.).
  3. Sister act falls in Battle of Sexes. The Free Lance-Star, 1998-01-27. [dostęp 2013-08-20]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]