Nazewnictwo
Nomenklatura systematyczna (IUPAC )
5-izopropylo-2-metylofenol
Inne nazwy i oznaczenia
izopropylo-o -krezol, 2-hydroksy-p -cymen
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny
C10 H14 O
Masa molowa
150,22 g/mol
Wygląd
brunatnawa ciecz[1]
Identyfikacja
Numer CAS
499-75-2
PubChem
10364
InChI
InChI=1S/C10H14O/c1-7(2)9-5-4-8(3)10(11)6-9/h4-7,11H,1-3H3
RECUKUPTGUEGMW-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
Gęstość
0,9772 g/cm³ (20 °C)[2] ; ciecz
Rozpuszczalność w wodzie
1250 mg/l (25 °C)[3]
w innych rozpuszczalnikach
rozpuszczalny w etanolu , eterze dietylowym , tetrachlorometanie , dobrze w acetonie [2]
Temperatura topnienia
1 °C[3] 2,5 °C[2]
Temperatura wrzenia
237,7 °C[3] 241,5 °C[2]
logP
3,49[3]
Współczynnik załamania
1,5230 (589 nm , 20 °C)[2]
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotycząstanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Karwakrol – organiczny związek chemiczny , izomer tymolu o identycznych właściwościach farmakologicznych. Występuje w dużych ilościach w macierzance , lebiodce , tymianku i kminku . Jego obecność stwierdzono również w olejku z czarnuszki siewnej [5] .
Działanie: pobudzające ośrodki naczynioruchowe, przyspieszające oddychanie, moczopędne, przeciwskurczowe, przeciwbólowe, przeciwrobacze, napotne, żółciopędne. Zastosowane miejscowo działają rozgrzewająco, przeciwbólowo, odkażająco. Niszczą bakterie ropne.
↑ Farmakopea Polska X , Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych , 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .
↑ a b c d e CRC Handbook of Chemistry and Physics , William M. W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 3 -334, ISBN 978-1-4987-5429-3 .
↑ a b c d e Carvacrol , [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2017-10-16] (ang. ) .
↑ Karwakrol (nr W224502) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck KGaA ) na obszar Polski. [dostęp 2017-10-16]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki )
↑ Dorota D. Mańkowska Dorota D. , Wiesława W. Bylka Wiesława W. , Nigella sativa L. – związki czynne, aktywność biologiczna , „Herba Polonica”, 55 (1), Instytut Roślin i Przetworów Zielarskich w Poznaniu, 2009, s. 111, ISSN 0018-0599 .