Kazimierz Sarnowicz

Kazimierz Sarnowicz

kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia	29 listopada 1892 Kutno
Data i miejsce śmierci	9–11 kwietnia 1940 Katyń
Przebieg służby
Lata służby	1914–1937, 1939–1940
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	PKU Grodzisk Mazowiecki
Stanowiska	kierownik referatu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Kazimierz Sarnowicz (ur. 29 listopada 1892 w Kutnie, zm. 9–11 kwietnia 1940 w Katyniu) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 29 listopada 1892 w Kutnie, w rodzinie Władysława i Anny z Olmów. Absolwent szkoły powszechnej w Wyrębach Siemienickich i prywatną szkołę średnią w Warszawie. Wstąpił do Legionów Polskich. Z 5 pułkiem piechoty przebył cały szlak bojowy. Latem 1917 roku, po kryzysie przysięgowym został internowany w Szczypiornie i Łomży.

Od 1918 roku w Wojsku Polskim. W czasie wojny z bolszewikami walczył w grupach: ppłk. Modelskiego, płk. Sikorskiego, mjr. Wisłockiego i batalionie alarmowym DOGen. Lublin.

Od 1921 roku był dowódcą szkoły podoficerskiej 2 Dywizji Piechoty Legionów. Po awansie na kapitana został przeniesiony do 23, a potem do 68 pułku piechoty. Następnie przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza. Służył w 5 batalionie granicznym, 1 Brygadzie Ochrony Pogranicza i 3 batalionie granicznym. 26 marca 1931 roku został przeniesiony z KOP do 1 pułku piechoty Legionów w Wilnie na stanowisko komendanta kadry batalionu zapasowego. Z dniem 1 września 1932 roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Pszczyna na stanowisko kierownika I referatu administracji rezerw i zastępcy komendanta. W 1936 roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Grodzisk Mazowiecki. W 1937 roku został przeniesiony w stan spoczynku.

2 listopada 1939 został wysłany z kozielszczańskiego obozu jeńców wojennych, a dwa dni później przybył do obozu w Kozielsku. Między 7, a 9 kwietnia 1940 został przekazany do dyspozycji naczelnika Zarządu NKWD Obwodu Smoleńskiego (lista nr 015/2 z 5 kwietnia 1940). Między 9, a 11 kwietnia 1940 został zamordowany w Katyniu i tam pogrzebany. Ekshumowany przez Niemców 15 kwietnia 1943. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia majora. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Był żonaty, miał troje dzieci: Jadwigę Krystynę (ur. 18 grudnia 1927), Włodzimierza Konstantego (ur. 5 stycznia 1930) i Jerzego Bolesława (ur. 6 sierpnia 1932).

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 6643
• Krzyż Niepodległości – 9 stycznia 1932
• Krzyż Walecznych czterokrotnie
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Zobacz też

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
• zbrodnia katyńska

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Убиты в Катыни. Книга Памяти польских военнопленных – узников Козельского лагеря НКВД, расстрелянных по решению политбюро ЦК ВКП(б) от 5 марта 1940 года. Лариса Еремина (red.). Москва: Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья», 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
• Kazimierz Banaszek, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Warszawa: Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.