Krobica
50°55′53″N 15°21′31″E/50,931389 15,358611| wieś | |
 Budynek szkoły podstawowej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
390–430[2] m n.p.m. |
| Liczba ludności (III 2011) |
329[3] |
| Strefa numeracyjna |
75 |
| Kod pocztowy |
59-630[4] |
| Tablice rejestracyjne |
DLW |
| SIMC |
0191253 |
Położenie na mapie gminy Mirsk  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu lwóweckiego  | |
| 50°55′53″N 15°21′31″E/50,931389 15,358611[1]
| |
Krobica (niem. Krobsdorf) – wieś w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie lwóweckim, w gminie Mirsk, nad Kwisą. Jest ona wsią rolniczą. Przez Krobicę oprócz Kwisy przepływa też Krobicki Potok.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Wieś jest położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lwóweckim, w gminie Mirsk, u podnóża Grzbietu Kamienickiego, na prawym brzegu Kwisy, u jej wylotu do Kotliny Mirska na wysokości 390–430 m n.p.m., częściowo w Górach Izerskich, a częściowo na Pogórzu Izerskim (w Kotlinie Mirskiej)[2].
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Krobica w połowie roku 2000 liczyła 331 osób. Według Narodowego Spisu Powszechnego (2011-03) posiadała 329 mieszkańców[3].
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Krobica. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie jeleniogórskim.
Historia[edytuj | edytuj kod]
- XIII w. – pierwsza wzmianka o Krobicy wymieniona jako Krebsdorf
- XVI w. – rozwój wsi w związku z wydobywaniem rud cyny w Gierczynie
- 1613 – zaraza we wsi, śmierć wszystkich mieszkańców wioski z wyjątkiem rodziny miejscowego sędziego
- 1756–1803 – eksploatacja rud cyny (kasyterytu), później rud kobaltu
- 1840 – w Krobicy mieszkało 306 przędzarzy
- 31 października 1909 – otwarcie linii kolejowej, która prowadziła przez Krobicę
- 1945 – wieś włączono do Polski; intensywne wydobycie łupków łyszczykowych stosowanych przy produkcji papy i materiałów izolujących[5]
- 1945–1947 – wieś nosiła nazwę Rakówek albo Rakowa[6]
- 1979 – odnalezienie złóż kasyterytu
- 1998 – zamknięcie linii kolejowej prowadzącej przez wieś[7][8]
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Przy drodze w kierunku miejscowości Kotlina znajduje się Geopark. Udostępniona w 2013 roku podziemna trasa turystyczna składająca się z połączonych sztolni nieczynnych XVIII-wiecznych kopalni cyny i kobaltu św. Jana i św. Leopolda.
-
Wejście do podziemi -
Pomieszczenie przewodników -
Podziemna trasa turystyczna -
Podziemna trasa turystyczna -
Przejście pomiędzy poziomami sztolni św. Jan i św. Leopold
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 61999
- ↑ a b Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 2: Pogórze Izerskie. Cz. 1: A-Ł. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, s. 360-363. ISBN 83-85773-60-6.
- ↑ a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 629 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Janusz Czerwiński, Ryszard Chanas, Dolny Śląsk - przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka, 1977, s. 313.
- ↑ zob. mapa wojskowa z roku 1947 (region Wałbrzych)
- ↑ Krobsdorf. www.doris-baumert.de. [dostęp 2014-10-03]. (niem.).
- ↑ Gmina Mirsk: Historia Krobicy. mirsk.pl. [dostęp 2014-10-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-07)]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 2: Pogórze Izerskie (A-Ł). Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, ISBN 83-85773-60-6.
| Miasto | |
|---|---|
| Części miasta wg TERYT | |
| Wsie | |
| Pozostałe miejscowości |
