Kromerowo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kromerowo
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Powiat

olsztyński

Gmina

Barczewo

Liczba ludności (2015)

143 mieszkańców

Strefa numeracyjna

89

Kod pocztowy

11-010[2]

Tablice rejestracyjne

NOL

SIMC

0469872

Położenie na mapie gminy Barczewo
Mapa konturowa gminy Barczewo, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kromerowo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kromerowo”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kromerowo”
Położenie na mapie powiatu olsztyńskiego
Mapa konturowa powiatu olsztyńskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kromerowo”
Ziemia53°49′37″N 20°50′02″E/53,826944 20,833889[1]
Strona internetowa

Kromerowo (dawniej Kromerowa, niem. Krämersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Barczewo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

Wieś położona na Warmii, między jeziorami Tumiany i Dadaj. Przez miejscowość przebiega droga krajowa nr 16. Przy wsi znajduje się tak zwany „zielony most” (przejście dla zwierząt nad drogą krajową), którym zwierzęta mogą bezpiecznie przechodzić nad drogą. Ma 60 metrów szerokości i 64 metry długości, inwestycja kosztowała około 20 mln zł[3].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wieś założona przez biskupa warmińskiego Marcina Kromera, wymieniana w dokumentach w 1354 i 1597 r. W 1571 r. od sześciu gospodarzy w Tumianach odkupiono 12 opuszczonych łanów, które biskup przekazał swojemu bratu Bartłomiejowi Kromerowi.

Kształtująca się osada została zasiedlona została głównie przez polskich kolonistów, pochodzących z Mazowsza. W XVIII wieku miejscowość dotknięta została epidemią dżumy, pustoszącej Prusy w latach 1709–1711. W drugiej połowie XIX stulecia Kromerowo rozwijało się powolnym rytmem, nie odgrywając znaczniejszej roli. Względny spokój mieszkańców wsi zburzył wybuch I wojny światowej. Po 1945 roku Kromerowo zostało zasiedlone przez polskich osadników. Położenie geograficzne miejscowości przyniosło prężny rozwój usług turystycznych[4].

Przyroda[edytuj | edytuj kod]

W 2010 roku w Kromerowie nad drogą krajową nr 16 postawiono tzw. zielony most dla zwierząt, rejestrujący faunę. Umieszczona na słupie kamera uruchamiana przez dekodery ruchu pozwala leśnikom monitorować przemieszczanie się m.in. borsuków, wilków, lisów czy danieli. Jest to pierwszy taki obiekt na Warmii i Mazurach[4].

Termy Azzun[edytuj | edytuj kod]

W Kromerowie zlokalizowany jest Hotel Azzun posiadający kompleks basenowo-saunowy pod nazwą Termy Azzun[5]. Miejsce to obejmuje basen relaksacyjny o długości 15 m z przeciwprądem, basen o temperaturze 30 °C, umieszczony w grocie basen z muzyką słyszalną pod wodą przeznaczony do muzykoterapii, 2 ośmioosobowe jacuzzi, basen zewnętrzny z amfiteatrem oraz zespół saun i łaźni parowych[6]. W każdy weekend organizowane jest dla gości hotelowych nocne pływanie[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 62072
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 629 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. Marcin Wojciechowski, 2013, Zwierzęta chodzą przez most. Ludzie niestety też.
  4. a b Kromerowo [online], Encyklopedia Warmii i Mazur [dostęp 2020-09-08] (pol.).
  5. Hotel Azzun Orient SPA&Wellness [online], Hotel Azzun Orient SPA&Wellness [dostęp 2020-09-08] (pol.).
  6. a b Termy | Hotel Azzun [online], Hotel Azzun Orient SPA&Wellness [dostęp 2020-09-08] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Georg Kellmann, Historia parafii Klebark Wielki, jej wiosek i okolic. Parafia pw. Znalezienia Krzyża Świętego i Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Klebarku Wielkim, Klebark Wielki 2007, ISBN 978-83-918968-1-5.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]