Barczewo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Barczewo
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Herb
Herb
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Powiat

olsztyński

Gmina

Barczewo

Data założenia

1323

Prawa miejskie

4 lipca 1364

Burmistrz

Andrzej Maciejewski

Powierzchnia

4,58[1] km²

Wysokość

146 m n.p.m.

Populacja (31.12.2017)
• liczba ludności
• gęstość


7472[2]
1631 os./km²

Strefa numeracyjna

89

Kod pocztowy

11-010

Tablice rejestracyjne

NOL

Położenie na mapie gminy Barczewo
Mapa konturowa gminy Barczewo, w centrum znajduje się punkt z opisem „Barczewo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Barczewo”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Barczewo”
Położenie na mapie powiatu olsztyńskiego
Mapa konturowa powiatu olsztyńskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Barczewo”
Ziemia53°50′12″N 20°41′43″E/53,836667 20,695278
TERC (TERYT)

2814014

SIMC

0964577

Hasło promocyjne: Barczewo — miasto wielu kultur
Urząd miejski
pl. Ratuszowy 1
11-010 Barczewo
Strona internetowa
BIP

Barczewo (dawniej Wartembork, niem. Wartenburg in Ostpreussen) – miasto w północnej Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Barczewo. Położone jest nad rzeką Pisą Warmińską. Ośrodek usług, drobnego przemysłu: drzewnego, metalowego, chemicznego, włókienniczego oraz spożywczego.

Pod względem historycznym Barczewo leży na Warmii[3], na obszarze dawnego pruskiego terytorium plemiennego Galindii[4].

Miejsce narodzin polskiego kompozytora Feliksa Nowowiejskiego, twórcy m.in. Roty.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Początki miasta[edytuj | edytuj kod]

Zachowane fragmenty murów miejskich z XIV w. przy kościele św. Andrzeja

Barczewo powstało na terenie dawnej plemiennej pruskiej krainy Galindia, na terytorium zwanym ziemią Gunlauken. Pierwotnie lokowane było w 1325 roku w miejscu, gdzie obecnie jest miejscowość Barczewko.

Po zniszczeniu pierwszego grodu przez Litwinów miasto lokowano w nowym miejscu. Nowe miasto uzyskało prawa miejskie 4 lipca 1364 z polecenia biskupa warmińskiego Jana II Stryprocka, zasadźcą i sołtysem drugiej lokacji miasta był Henryk z Łajs.

Miasto wybudowano na planie prostokąta z centralnym rynkiem. W części północno-wschodniej zlokalizowany został kościół farny pod wezwaniem św. Anny, a w części południowo-wschodniej kościół franciszkański św. Andrzeja. Na północ od kościoła farnego zlokalizowany był zamek biskupi, w którym rezydował burgrabia zarządzający jednym z komornictw Księstwa Warmińskiego. Funkcję burgrabiego pełnił m.in. Bartosz Kromer – brat biskupa Marcina Kromera. Miasto posiadało dwie bramy miejskie: Olsztyńską i Jeziorańską oraz Furtę Zamkową. Parafia w ówczesnym Wartemborku przed reformacją należała do archiprezbiteratu w Jezioranach. W czasie wojny trzynastoletniej w 1455 zaciężne wojska krzyżackie zajęły miasto.

W I Rzeczypospolitej i w zaborze pruskim[edytuj | edytuj kod]

Na mocy pokoju toruńskiego miasto wraz z całą Warmią włączone zostało do Królestwa Polskiego. W czasie ostatniej wojny polsko-krzyżackiej w 1521 zamek został obroniony przed Krzyżakami. W 1538 Wartembork odwiedził Mikołaj Kopernik, który jako przedstawiciel kapituły towarzyszył biskupowi Janowi Dantyszkowi w czasie objazdu diecezji warmińskiej, gdy ten odbierał hołd od poddanych. W 1544 znaczną część zabudowy zniszczył pożar, kolejne miały miejsce w 1594 i 1596[5]. Wskutek I rozbioru Polski w 1772 miasto wcielone zostało do Prus, i wraz z nimi weszło w 1871 w skład zjednoczonych Niemiec, rok później miasto uzyskało połączenie kolejowe. W 1810 roku władze pruskie po sekularyzacji majątku zakonu franciszkanów, na terenie byłych ogrodów klasztornych powołały dom karny. W 1862 roku została utworzona gmina żydowska. W 1871 powstał cmentarz żydowski, a w 1894 roku na miejscu domu modlitw synagoga. W 1877 urodził się w mieście Feliks Nowowiejski. W 1885 w Barczewie powstała trzecia na terenie Warmii polska księgarnia należąca do Adama Napieralskiego[6]. Pod koniec XIX wieku w Barczewie mieszkało 104 Żydów, stanowiąc ok. 2,6% populacji[7].

W Polsce Ludowej i III Rzeczypospolitej[edytuj | edytuj kod]

W 1939 r. w Barczewie mieszkało 23 Żydów – jeszcze przed wybuchem wojny byli osadzani m.in. w obozie karnym w Olsztynie oraz obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen. Pozostałych uwięziono najprawdopodobniej w 1940 r. w olsztyńskim getcie, zlokalizowanym w żydowskim domu starców[7].

Podczas II wojny światowej zniszczeniu uległa część zabudowy rynku i okolicznej zabudowy. 31 stycznia 1945 r. miejscowość została zajęta przez wojska 3 armii II Frontu Białoruskiego Armii Czerwonej (ku ich czci postawiono w 1985 roku na ówczesnej ul. gen. Świerczewskiego obelisk)[8], później zaś przekazana administracji polskiej. Pozostałą w mieście ludność niemiecką wysiedlono. Ze względu na niemieckie brzmienie historycznej nazwy Wartembork, 15 września 1946 roku władze polskie zmieniły ją na Nowowiejsk, a 4 grudnia 1946 roku ostatecznie na Barczewo dla uczczenia pamięci księdza Walentego Barczewskiego. Od 1946 miasto administracyjnie należało do województwa olsztyńskiego (tzw. dużego), a następnie w latach 1975–1998 do województwa olsztyńskiego (tzw. małego). W latach 1954–1972 miasto nie należało, ale było siedzibą władz gromady Barczewo. W czasie Polski Ludowej w mieście działał tartak, mleczarnia, młyn gospodarczy, tuczarnia trzody chlewnej, ubojnia drobiu i fabryka konserw mięsnych, a także octownia i fabryka past i świec[9].

W barczewskim zakładzie karnym 12 listopada 1986 roku zmarł zbrodniarz wojenny, były gauleiter i nadprezydent Prus Wschodnich, Erich Koch[10]. Więzienie to w latach 80. XX wieku było więzieniem politycznym, w którym przetrzymywano działaczy antykomunistycznych (m.in. Władysława Frasyniuka, Adama Michnika, Leszka Moczulskiego i Józefa Szaniawskiego). W czerwcu 1987 miała miejsce katastrofa budowlana magazynu Samopomocy Chłopskiej[11].

W roku 1991 ukazała się pierwsza w powojennej historii miasta gazeta samorządowa „Nowiny Barczewskie”. Pomysłodawcą i pierwszym redaktorem był Tadeusz Rynkiewicz. „Nowiny Barczewskie” zostały w późniejszym czasie przekształcone na „Wiadomości Barczewskie”, które pełnią role gazety bezpłatnej o profilu informacyjnym, wydawana co miesiąc. Obecnie redaktorem naczelnym „Wiadomości Barczewskich” jest Mariola Łukowska, także dyrektor Centrum Kultury i Promocji Gminy przy ulicy Słowackiego w Barczewie.

Kamienice na Starym Mieście

31 grudnia 2011 roku zakończyła się rewitalizacja wschodniej części Starego Miasta w Barczewie. Podczas prac na parkingu przy ulicy Kopernika odkryto i zakonserwowano mury kamienic mieszczańskich. W tych miejscach zorganizowano dwa stałe stanowiska archeologiczne i udostępniono je dla turystów. Zakres rewitalizacji objął ulice: Nowowiejskiego, Kopernika, Mazurską, Krótką, Klasztorną oraz Plac Ratuszowy do ul. Mickiewicza. Wymieniono również sieć wodociągowo-kanalizacyjną, gazową i energii elektrycznej.

W listopadzie 2013 Barczewo zostało przyjęte do Międzynarodowego Stowarzyszenia Cittàslow[12].

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Liczba mieszkańców Barczewa w latach[13]
  • 1815: 1790 (40 Żydów)
  • 1861: 3272 (77 Żydów)
  • 1875: 4055
  • 1880: 4499 (111 Żydów)
  • 1933: 4818 (40 Żydów)
  • 1939: 5841 (23 Żydów)
  • 1965: 6325
  • 1990: 9525
  • 2011: 8112

Piramida wieku mieszkańców Barczewa w 2014 roku[2].
Piramida wieku Barczewo.png

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Kościół św. Anny na Starym Mieście
Kościół więzienny pw. św. Dyzmy Dobrego Łotra
Synagoga na Starym Mieście
Szpital Miejski
Brama cmentarna

Średniowieczna część Barczewa położona jest na planie prostokąta z regularną siatką ulic o charakterystycznej zabudowie małomiasteczkowej. Do zabytków architektonicznych Barczewa należą[14]:

  • kościół św. Anny i Szczepana – został wybudowany w 1386 roku, w stylu gotyckim. Ulegał wielokrotnie pożarom. Kościół ma długość 46 metrów i szerokość 17 metrów. Zbudowany jest z czerwonej, wypalanej cegły. W 1894 roku dobudowano prezbiterium. Pożar z 1850 roku miał największy wpływ na wygląd kościoła. Obok budynku znajduje się Dom Parafialny z połowy XIX wieku. Kościół w ostatnich latach ulegał gruntownym remontom, między innymi dzięki środkom z Unii Europejskiej. Między innymi wymieniono dachówkę[15]
  • Kościół św. Andrzeja Apostoła – kościół z XIV w., przebudowany w XVI w.; z zachowanym cenotafem kardynała Andrzeja Batorego, bratanka króla Polski Stefana, pochodzącym z epoki renesansu, przedstawiającym braci Batorych. Pomnik przedstawia leżącą postać Baltazara Batorego w zbroi. W górnej części przedstawiony został kardynał Andrzej, który modli się klęcząc. Kardynał Andrzej nie został pochowany w kaplicy, lecz zginął w Siedmiogrodzie. Jest dziełem Willema van den Blocke, który wykuł go w różnobarwnym marmurze gdańskim[16]. Kościół jest miejscem spoczynku sekretarza królewskiego Pawła Górnickiego.
  • Ratusz neogotycki z XIX w.
  • Zamek biskupi (niezachowany)
  • Kościół Więzienny św. Dyzmy w Barczewie – znajdujący się na terenie Zakładu Karnego przy ulicy Klasztornej. Budowany od 1808 roku, zbudowany ostatecznie w 1872 roku stworzony głównie dla mieszkańców i personelu Zakładu Karnego. W 1944 roku kościół częściowo został przeobrażony w niemiecką szwalnie mundurów wojskowych[17]
  • Neogotycki kościół ewangelicko-augsburski – znajdujący się przy ulicy Grunwaldzkiej. W 1870 roku położono kamień węgielny pod budowę kościoła, miejscem plebanii dla księży którzy odprawiali liturgie w tym kościele był budynek Domu Kultury. Kościół mieścił do 400 osób, w tym 300 siedzących. Budowla ma długość 27 metrów, szerokość 12,3 metrów i wysokość 15 metrów. Wieża ma wysokość 30 metrów. Kościół został oddany do użytku w 1871 roku.[18] Obecnie wykorzystywany jest jako sala koncertowa o nazwie "Europejskie Centrum Kultury".
  • Muzeum Feliksa Nowowiejskiego w Barczewie – znajdujące się przy ulicy Mickiewicza 13, otwarcie muzeum odbyło się 15 lipca 1961 roku, obecnie budynek nosi nazwę Salonu Muzycznego im. Feliksa Nowowiejskiego. Mieści się w miejscu gdzie urodził się i żył sam kompozytor. Znajduje się tu wiele eksponatów i pamiątek, odbywają się liczne koncerty, wystawy i zajęcia gry na instrumentach muzycznych[19].
  • Synagoga – ostatnia ocalała synagoga na Warmii, znajdująca się przy ulicy Kościuszki
  • Brama Południowa – fragmenty gotyckiej bramy z XIV wieku, znajdującej się przy ulicy Mostowej[20]
  • Szpital św. Antoniego (Mariacki) – wybudowany w 1902 roku, w stylu neogotyckim, budynek zastąpił stary szpital miejski zbudowany w 1733 roku, który został rozebrany w 1976 roku. Początkowo w jednym z pomieszczeń urządzono kaplicę św. Antoniego, a od strony frontowej szpitala postawiono figurę Matki Boskiej, która do tej pory się tu znajduje. Obok budynku znajduje się cmentarz ewangelicki, na którym w czasie II wojny światowej pochowani zostali żołnierze niemieccy. Przeszedł remont w 1997 roku. Obecnie trwa przekształcanie budynku szpitala i oddawanie go Związkowi Polskich Kawalerów Maltańskich. Otwarcie przewidywane jest na 1 stycznia 2012 roku[21] Obecnie (maj 2014 r.) w byłym szpitalu znajduje się Zespół Opieki Leczniczej (Powiatowy Szpital Pomocy Maltańskiej pw. Bł. Gerarda Fundacji Polskich Kawalerów Maltańskich – „Pomoc Maltańska ” w Warszawie Oddział w Barczewie)[22].
  • Wieża ciśnień – znajdująca się na terenie Osiedla Zielonego, została wybudowana w 1907 roku, posiada zbiornik o pojemności 150 m³[18]
  • Dworzec kolejowy wzniesiony po 1880 roku
  • Kaplica cmentarna przy cmentarzu katolickim – znajdująca się przy ulicy Kościuszki, wybudowana w latach sześćdziesiątych XX wieku
  • Brama cmentarna – znajdująca się przy ulicy Armii Krajowej
  • Pozostałości murów miejskich (XIV w.)
  • Warmińskie kapliczki przydrożne:
    • przy ulicy Warmińskiej – najstarsza, pochodząca z 1607 r. kapliczka dwukondygnacyjna[23]
    • przy ulicy Olsztyńskiej – neogotycka z XIX w.
    • przy ulicy Granicznej – klasycystyczna pochodząca z XIX w.
    • przy ulicy Mostowej – czworoboczna, pochodząca z 1800 roku
    • przy ulicy Wojska Polskiego – neogotycka z 1862 roku
  • Wikarówka – zwana dawną plebanią przy ulicy Feliksa Nowowiejskiego
  • Cmentarz Katolicki przy ulicy Armii Krajowej – znajdują się tu nagrobki z XIX i początku XX wieku[24]
  • Cmentarz Ewangelicki – znajdujący się przy ul. Niepodległości, gdzie zostawali chowani między innymi żołnierze niemieccy w trakcie II wojny światowej, którzy po przebyciu w Szpitalu znajdującym się obok umierali.
  • Cmentarz żydowski w Barczewie (ul. Warmińska)[25]
  • Dawny Cmentarz Więzienny przy ul. Kościuszki – funkcjonujący głównie podczas I wojny światowej[26]
  • Średniowieczny układ przestrzenny starego miasta
  • Zakład Karny w Barczewie – zakład karny zbudowany na terenie byłego klasztoru franciszkanów, znajdujący się przy ulicy Klasztornej 7, budynki pochodzą z końca XVIII wieku. W barczewskim zakładzie karnym 12 listopada 1986 roku, zmarł były gauleiter i nadprezydent Prus Wschodnich Erich Koch. Więzienie to w latach 80. XX wieku było więzieniem politycznym, w którym przetrzymywano działaczy antykomunistycznych (m.in.: Władysława Frasyniuka, Adama Michnika i Leszka Moczulskiego).

Dwa kilometry od Barczewa, nad rzeką Pisą znajduje się Góra Krzyżowa, która według źródeł historycznych jest miejscem dawnej osady pruskiej[14].

Geografia[edytuj | edytuj kod]

Jeden z parków przy ratuszu w Barczewie

Ukształtowanie powierzchni[edytuj | edytuj kod]

Staw Więzienny

Teren, na którym położone jest Barczewo charakteryzuje się dużą liczbą jezior oraz pagórków pochodzenia lodowcowego, które mają wpływ na kształtowanie mikroklimatu w mieście i najbliższej okolicy. Ukształtowanie powierzchni nastąpiło w ostatniej fazie zlodowacenia. Miasto leży w krajobrazie młodo-glacjalnym, pagórkowatym, pojeziernym. Teren miasta, jak i najbliższej okolicy pod względem hipsometrycznym jest bardzo urozmaicony. Obok wzgórz morenowych występują obszary nizinne. Maksymalna deniwelacja dochodzi do 75 m.

Klimat[edytuj | edytuj kod]

Barczewo leży w odmianie przejściowej klimatu umiarkowanego ciepłego. Średnia roczna temperatura roczna waha się pomiędzy +6,6 °C a +7,1 °C. Najwyższa średnia temperatura występuje w lipcu i wynosi +17,9, a najniższa średnia temperatura występuje w styczniu i dochodzi do -3,5 °C. Średnia suma opadów w skali roku wynosi od 550 do 600 mm. Przeciętnie w ciągu roku opady występują przez około 140 dni, liczba dni z przymrozkami wynosi 130, natomiast pokrywa śnieżna zalega średnio przez 83 dni. W ciągu całego roku dominują wiatry południowo-zachodnie i zachodnie. Jesienią i zimą wzrasta udział wiatrów południowych, zaś wiosną i latem północno-zachodnich.[potrzebny przypis]

Kultura[edytuj | edytuj kod]

Centrum Kultury i Promocji Gminy w Barczewie
Muzeum Feliksa Nowowiejskiego w Barczewie znajdujące się w miejscu, w którym wcześniej znajdował się dom rodzinny kompozytora

Życiem kulturalnym Barczewa opiekuje się Centrum Kultury i Promocji Gminy w Barczewie znajdujące się przy ulicy Słowackiego jest organizatorem wielu imprez rozrywkowych, kulturalnych, oświatowych i lokalnych w mieście. Organizuje on zajęcia kulturalne dla młodzieży, dzieci, dorosłych i osób starszych. Odbywają się tu zajęcia plastyczne, wokalne, lingwistyczne, nauki gry na instrumentach i nauki fotografowania. Do zadań Centrum Kultury i Promocji Gminy należy popularyzacja Salonu Muzycznego im. Feliksa Nowowiejskiego, prowadzenie biblioteki gminnej, nadzorowanie działalności wiejskich świetlic i bibliotek oraz obsługa punktu informacji turystycznej przy ulicy Mickiewicza. Mieszkańcy mają szansę uczestniczyć w kołach zainteresowań, zrzeszać w klubach i stowarzyszeniach. MOKSiT w Barczewie gościł m.in. Rudi Schuberth, Akcent, Grupa Operacyjna, Enej. Stałe imprezy organizowane przez Miejski Dom Kultury to:

  • Dni Barczewa,
  • Dożynki gminne,
  • Przegląd Teatrów Dziecięcych i Młodzieżowych „Złota Kaczka”,
  • Wyścig kolarski „Tour de Warmia”.
  • Międzynarodowy Festiwal Chóralny im. Feliksa Nowowiejskiego, który jest najważniejszą imprezą kulturalną w gminie Barczewo, odbywa się corocznie od 2002 roku na przełomie maja i czerwca. Inicjatorem powstania Festiwalu był Jan Połowianiuk – wykładowca Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, dyrygent, chórmistrz, popularyzator muzyki Feliksa Nowowiejskiego. W organizacji Festiwalu biorą udział mieszkańcy miasta, tutejsze szkoły, jak i Stowarzyszenie Inicjatyw Obywatelskich w Barczewie. Otwarcie każdego festiwalu polega na przejściu przez wszystkie chóry, jak i publiczność przez znaczną część Barczewa, tzn. od pomniku Feliksa Nowowiejskiego przy Szkole Podstawowej do Kościoła św. Anny przy ulicy Kopernika na Osiedlu Stare Miasto. W ciągu 3-4 dni na terenie gminy Barczewo, jak i w okolicznych gminach odbywają się koncerty, oceniane przez jury. Ostateczny werdykt ogłoszony zostaje tradycyjnie w kościele św. Anny w Barczewie.

Od 2000 roku organizowany jest przez Radnych Rady Miejskiej w Barczewie oraz Stowarzyszenie Inicjatyw Obywatelskich plebiscyt „Barczewianin Roku”. Kapituła nagradza najbardziej zasłużonego i godnego tego zaszczytu mieszkańca Barczewa[27].

Organizacje, stowarzyszenia[edytuj | edytuj kod]

  • Stowarzyszenie Inicjatyw Obywatelskich w Barczewie
  • Stowarzyszenie Miłośników Historii Organizacji Młodzieżowych „Pokolenia” Koło w Barczewie
  • Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „Pojezierze” Oddział Barczewo
  • Stowarzyszenie „Każdemu Dać Szansę”
  • Terenowe Koło Krajowego Związku Emerytów i Rencistów Służby Więziennej przy Zakładzie Karnym w Barczewie
  • Polskie Stowarzyszenie Na Rzecz Osób Z Upośledzeniem Umysłowym Koło Terenowe w Barczewie
  • Związek Ochotniczych Straży Pożarnych w Barczewie
  • Stowarzyszenie Przedsiębiorców w Barczewie
  • Polski Związek Wędkarski Koło w Barczewie
  • Stowarzyszenie Przyjaciół w Barczewie
  • Lokalna Grupa Działania Stowarzyszenie „Południowa Warmia”
  • Gminny Klub Sportowy „Pisa” w Barczewie
  • Ludowy Uczniowski Klub Sportowy Surma
  • Warmiński Klub Sportowy „Volley Ball”
  • Uczniowski Klub Sportowy „Gala”[28]
  • Gminne Zrzeszenie Ludowe Zespoły Sportowe
  • Jeździecki Klub Sportowy „U Robsonów”

Władze miasta i gminy Barczewo (kadencja 2018-2022)[edytuj | edytuj kod]

Ratusz miejski, w tle widoczna wieża kościoła św. Anny
  • Burmistrz – Andrzej Maciejewski
  • Przewodniczący Rady Miejskiej – Aleksandra Ciechanowicz-Osiecka

Transport[edytuj | edytuj kod]

Budynek Dworca PKP na Osiedlu Zatorze
Transport drogowy

W mieście krzyżują się drogi krajowe i wojewódzkie:

Projekt utworzenia miejskiej komunikacji autobusowej

Projekt[29] zakłada utworzenie dwóch linii autobusowych kursujących w obrębie miasta i okolicznych wsi. Powstał w celu ułatwienia przemieszczania się po Barczewie. Z jednej strony zakłada się ułatwienie transportu osobom mieszkającym w Ruszajnach i we Wrocikowie na łatwiejsze i szybsze i bezpieczniejsze dotarcie do szkół i pracy, z drugiej strony tańszy transport do Łęgajn. Po przeanalizowaniu zapotrzebowania na transport okazało się, że przy co godzinnych kursach inwestycja mogłaby przynieść wymierne korzyści.

  • Linia nr 1Łęgajny (Szkoła podstawowa) – Łęgajny (pętla) – Wrocikowo – Warmińska – Północna (Gimnazjum) – Wojska Polskiego (Szkoła Podstawowa) – Słowackiego (Przedszkole) – Szczepańskiego – Norwida/Brzechwy – Orzeszkowej – Konopnickiej – Kraszewskiego – Armii Krajowej – Warmińska (pętla) – Mickiewicza – Kopernika – Ratusz – Obrońców Warszawy – Kościuszki (Cmentarz) – Osiedle Sójcze Wzgórze
  • Linia nr 2Ruszajny – Kajki – Miła – Zatorze (Pułaskiego – Dworzec PKP) – nawrót: Wojska Polskiego – Północna (Gimnazjum) – Warmińska – Osiedle Zielone: Ogrody Działkowe – nawrót do obwodnicy: Wrocikowo – Olsztyńska – Mickiewicza – Warmińska: Pętla – Armii Krajowej – Wojska Polskiego – Słowackiego(Przedszkole) – Lipowa – Orzeszkowej – Korczaka – Norwida – Wańkowicza – Osiedle Domków Jednorodzinnych (Leśmiana)
Transport kolejowy

Przez Barczewo przebiega linia kolejowa CzerwonkaEłk, dzięki której miasto ma połączenie m.in. z Olsztynem i Ełkiem.

Transport publiczny

Przez Barczewo przejeżdżają autobusy PKS oraz prywatne linie: busy M.Maziec, Intertrans, Wojtex, Bus Kormoran. W Barczewie znajduje się kilka przystanków. Na ulicy Kościuszki, Warmińskiej, Wojska Polskiego, na ulicy Zatorze i na Placu Ratuszowym.

Atrakcje turystyczne[edytuj | edytuj kod]

Amfiteatr
Park przy rzece Pisa

Przez Barczewo przepływają dwie rzeki: Pisa oraz Kiermas. W mieście jest 14 mostów znajdujących się na terenie Starego Miasta. W centrum miasta, niedaleko kościoła św. Anny, znajduje się staw młyński (zwany więziennym) z Amfiteatrem Miejskim. W mieście znajdują się tereny zielone służące rekreacji, między innymi park przy ulicy Krótkiej, park przy ulicy Armii Krajowej, jak i droga wzdłuż rzeki Pisy ciągnąca się od Szpitala Miejskiego do granic miasta w kierunku plaży miejskiej o długości około 3 kilometrów. 1,5 km od Barczewa znajduje się plaża miejska nad jeziorem Orzyc. Barczewo okalają także jeziora: Dobrąg, Wadąg, Kiermas, Umląg, Kierzlińskie, Pisz, Tumiańskie.

Przez Barczewo przebiega także szlak pielgrzymkowy do katedry w Santiago de Compostela w północno-zachodniej Hiszpanii. Jest to Droga św. Jakuba, nazywana często Camino de Santiago[30].

Trasy rowerowe

Długość trasy: 32 km.

Długość trasy: 32,5 km.

Długość trasy: 25,2 km.

Edukacja[edytuj | edytuj kod]

Przedszkola i szkoły podstawowe[edytuj | edytuj kod]

Szkoła Podstawowa w Barczewie
  • Przedszkole Miejskie – znajdujące się przy ulicy Słowackiego. W przedszkolu funkcjonuje 10 klas, do których uczęszczają dzieci w wieku od 3 do 6 lat.
  • Szkoła Podstawowa im. Feliksa Nowowiejskiego – znajduje się przy ulicy Wojska Polskiego (w dwóch budynkach: Wojska Polskiego 34 (biblioteki) i 36 (budynku szkoły)). Szkoła jest jednym z organizatorów Międzynarodowego Festiwalu Chóralnego im. Feliksa Nowowiejskiego[31]. Szkoła Podstawowa zawiera się w trzech budynkach. W dwóch z nich znajdują się sale lekcyjne, a w trzecim biblioteka.

Gimnazja[edytuj | edytuj kod]

Gimnazjum nr 1 im. Ziemi Warmińskiej
  • Gimnazjum nr 1 im. Ziemi Warmińskiej – znajduje się przy ulicy Północnej 14. Gimnazjum przez 6 lat swojej działalności miało swoje trzy siedziby: przy ulicy Wojska Polskiego w budynku Szkoły Podstawowej, przy ulicy Słowackiego, w miejscu placówki Barczewskiego Domu Kultury oraz przy ulicy Zielonej. W 2006 roku oddano do użytku nowoczesny kompleks edukacyjny zawierający 20 sal edukacyjnych, stołówkę i bibliotekę z centrum multimedialnym, a w 2009 pełnowymiarową halę sportową wraz z siłownią i salką gimnastyczną, a także 5 nowych sal lekcyjnych, klasę multimedialną, salę konferencyjną i świetlicę.
  • Gimnazjum nr 2 – znajduje się w budynku Zakładu Poprawczego przy ulicy Wojska Polskiego.
  • Szkoła Zawodowa w Barczewie – znajduje się w budynku Zakładu Poprawczego przy ulicy Wojska Polskiego.

Sport[edytuj | edytuj kod]

W mieście swą siedzibę ma klub piłkarski Pisa Barczewo, występujący w IV lidze województwa warmińsko-mazurskiego. W drużynie tej grał m.in. Tomasz Zahorski. Działa tu też klub kolarski LUKK Krokus Barczewo, którego zawodniczką jest Małgorzata Jasińska, mistrzyni Polski w kolarstwie szosowym[32][33]. Przy ulicy Północnej 14 znajduje się pełnowymiarowa, posiadająca 500 miejsc siedzących hala sportowo-widowiskowa. Oddana została do użytku w 2009 roku[34].

Osiedla i dzielnice[edytuj | edytuj kod]

Wybrane osiedla miasta
Stare Miasto
Nowe Miasto: Osiedle Słoneczne
Przychodnia zdrowia znajdująca się na terenie Osiedla Domków Jednorodzinnych
Widok na fragment Osiedla Zielonego
  • Stare Miasto – obszar zawierający się wewnątrz starych murów miejskich
  • Nowe Miasto – zawiera Osiedle Słoneczne, drugie pod względem liczby mieszkańców (około 2 tysiące osób), bloki i zabudowania wzdłuż ulicy Wojska Polskiego
  • Osiedle Domków Jednorodzinnych – największe pod względem powierzchni osiedle w Barczewie, zamieszkuje je prawie 3 tysiące mieszkańców.
  • Osiedle Sójcze Wzgórze – zawiera obszar cmentarza, zakładu karnego, osiedla bloków przy cmentarzu oraz osiedla domków jednorodzinnych wzdłuż ulicy Kościuszki i Granicznej
  • Zatorze – zawiera zakłady przemysłowe i pojedyncze zabudowania wokół dworca PKP w stronę Jezioran
  • Osiedle Zielone – zabudowania wzdłuż ulicy Warmińskiej, osiedle bloków i domów szeregowych przy ulicy Zielonej i Wiejskiej oraz teren ogródków zielonych rozciągający się w stronę Barczewka
  • Osiedle Zielone Wzgórze – budowa rozpoczęła się w 2013 roku. Obecnie dwa bloki zamieszkałe. W planie budowa łącznie dziewięciu bloków mieszkalnych o kondygnacji trzech pięter. Osiedle budowane wzdłuż ulicy Warmińskiej.

Handel[edytuj | edytuj kod]

Wspólnoty wyznaniowe[edytuj | edytuj kod]

Kościół poewangelicki na Starym Mieście

Miasta partnerskie[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2008. stat.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-26)]. – stan na 31 grudnia 2007.
  2. a b Barczewo w liczbach, Polska w liczbach [dostęp 2016-01-12] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. Lucjan Czubiel: Zamki Warmii i Mazur. Olsztyn: Wydawnictwo „Pojezierze”, 1986, s. 9. ISBN 83-7002-261-8. (pol.).
  4. Grzegorz Białuński. Pruskie związki terytorialno-osadnicze w dorzeczu środkowej Łyny w XIII wieku. „Komunikaty Mazursko-Warmińskie”. nr 1, s. 15, 2004. Olsztyn: Ośrodek Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego. ISSN 0023-3196. [dostęp 2022-09-17]. (pol.). 
  5. Piotr Skurzyński; „Warmia, Mazury, Suwalszczyzna”, Wyd. Sport i Turystyka - Muza S.A., Warszawa 2004 ISBN 83-7200-631-8 s. 82
  6. Tomasz Darmochwał, Marek Jacek Rumiński: Warmia Mazury, przewodnik. Białystok: Agencja TD, 1996. ISBN 83-902165-0-7 s. 62
  7. a b Historia społeczności | Wirtualny Sztetl, sztetl.org.pl [dostęp 2021-11-04].
  8. Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa ”Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939- 1945” , Sport i Turystyka 1988, ISBN 83-217-2709-3, str. 483
  9. Jan Bałdowski "Warmia i Mazury, mały przewodnik" Wydawnictwo Sport i Turystyka Warszawa 1977 s. 52
  10. informacja na temat pobytu w więzieniu Ericha Kocha. gazeta.mazury.pl. [dostęp 2016-09-21].
  11. Katastrofa typowego w organizacji spółdzielczości rolniczej "Samopomoc Chłopska" obiektu magazynowego, w: XIII Sympozjum na temat: Badanie przyczyn i zapobieganie awariom konstrukcji budowlanych, Szczecin-Świnoujście, 8-9-10 października 1992, s. 24
  12. Barczewo w zostało oficjalnie członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Cittàslow. [dostęp 2015-10-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
  13. https://web.archive.org/web/20150614054358/http://www.sztetl.org.pl/en/article/barczewo/6,demography/<!Barczewo>
  14. a b Turystyka. nowa.barczewo.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-10)]..
  15. Kościół św. Anny i św. Szczepana.
  16. Renesansowy nagrobek Batorych w kościele św. Andrzeja Apostoła. [dostęp 2011-06-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-26)].
  17. Kościół więzienny pw. św. Dyzmy.
  18. a b Kościół ewangelicki.
  19. Muzeum Feliksa Nowowiejskiego.
  20. południowa w Barczewie.
  21. Szpital św. Antoniego w Barczewie.[martwy link]
  22. Zakon Maltański Polska | Order of Malta Poland - O nas, katowice.zakonmaltanski.pl [dostęp 2017-12-02] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-01] (ang.).
  23. domwarminski.pl: Kapliczki przydrożne – Gmina Barczewo. domwarminski.pl. [dostęp 2015-11-25]. (pol.).
  24. Cmentarz przy ul. Armii Krajowej.
  25. Wirtualny Sztetl.
  26. Cmentarz przy ul. Kościuszki.
  27. Anioły Sukcesu i Barczewianin Roku 2015. portal.barczewo.pl. [dostęp 2016-11-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-23)].
  28. BIP - Urząd Miasta i Gminy Barczewo: Stowarzyszenia dział, www.barczewo.bip.net.pl [dostęp 2020-07-08] (pol.).
  29. [1]<rojekt miejskiej komunikacji autobusowej Barczewo>.
  30. Szlak pieszy św.Jakuba (odcinek Kętrzyn-Olsztyn). mazury.travel. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-26)]..
  31. VIII Międzynarodowy Festiwal Muzyki Chóralnej.
  32. MP: Złoto dla Jasińskiej – pzkol.pl. pzkol.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]..
  33. Mistrzostwa Polski – złoty medal dla Małgorzaty Jasińskiej.
  34. Gimnazjum nr 1 im. Ziemi Warmińskiej w Barczewie. gimbar1.edupage.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-14)]..
  35. Wszystko o handlu: Nowa Stokrotka w Barczewie.
  36. Avans – Adresy sklepów. avans.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-25)]..
  37. Stacja Orlen Barczewo.
  38. Hagen- miasto partnerskie – Barczewo, barczewo.pl [dostęp 2020-10-21] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]