Księga Rut
Księga Rut [Rt] (hebr. מגילת רות Megilat Rut) jedna z ksiąg biblijnych, wchodząca w skład Starego Testamentu. Składa się z 4 rozdziałów (85 wersetów). Opisuje wydarzenia z epoki sędziów i najprawdopodobniej w tej właśnie epoce powstała[1][2].
W Septuagincie i w większości kanonów chrześcijańskich jest traktowana jako księga historyczna i umieszczana jest między Księgą Sędziów a Pierwszą Księgą Samuela, ponieważ wydarzenia Księgi Rut przypadają na okres sędziów.
W kanonie hebrajskim natomiast Księga Rut należy do zbioru Pięciu Megillot, który jest zawarty w części trzeciej Biblii Hebrajskiej, czyli w Pismach (Ketuvim: כְּתוּבִים Kəṯûḇîm, „pisma”).
Treść
[edytuj | edytuj kod]Podczas klęski głodu za czasów sędziów, rodzina Elimeleka opuszcza Betlejem w Judei i przenosi się do zamieszkanego przez pogan Moabu. Tam umiera Elimelek, a dwaj jego synowie, Machlon i Kilion, żenią się z Moabitkami. Kiedy po około 10 latach i oni umierają, Noemi, ich osamotniona matka, postanawia powrócić do ojczyzny, ponieważ usłyszała, że Jahwe ujął się za swoim ludem „dając mu chleb". Jedna z synowych, Rut, decyduje się opuścić swój kraj i jej towarzyszyć. Druga z synowych, Orpa, pozostaje w Moabie.
W Betlejem Rut wykazuje się dużą pracowitością i zwraca na siebie uwagę Booza, bogatego właściciela ziemskiego. Okazuje się, że jest on krewnym Noemi i obowiązuje go prawo lewiratu. Za radą Noemi Rut powołuje się na to prawo. Booz akceptuje ją, pojmuje za żonę i wprowadza do swego domu. Z ich związku rodzi się syn Obed. Noemi zostaje jego piastunką. Końcowe wersety księgi podają genealogię Dawida, największego króla Izraela, w której Obed jest jego dziadkiem.
Czas powstania
[edytuj | edytuj kod]Zarówno tradycja żydowska jak i chrześcijańska uważają, że Księgę Rut napisał ostatni sędzia Starożytnego Izraela, Samuel[potrzebny przypis]. Ponieważ Księga opisuje dzieje rodu Dawida, możliwe jest, że powstała w okresie rządów założonej przez niego dynastii. Zaliczenie Księgi do Pism w Biblii Hebrajskiej oraz wpływy języka aramajskiego uważa się jednak często za przesłankę do uznania jej późniejszego powstania[3]. Istnieje pogląd, że samo opowiadanie powstało w okresie królewskim, natomiast Księga została zredagowana już po powrocie z niewoli babilońskiej, w V lub IV w p.n.e.[4] Inni wskazują, że w świetle bezwzględnej walki z małżeństwami mieszanymi w okresie powygnaniowym, tak późne powstanie księgi jest nieprawdopodobne[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ananda Geyser-Fouche, Carli Fourie, Inclusivity in the Old Testament, „HTS Teologiese Studies/Theological Studies”, 73(4), DOI: 10.4102/hts.v73i4.4761, Cytat: De Villiers and Le Roux (2016:3) argue a very interesting point where the author of Ruth chose a specific historical time ‘the time of the judges’, which strategically sidesteps the jargon of the exclusivist circles of the priestly terminology used in the postexilic Second Temple period. This argument will be discussed later in this study..
- ↑ Gerda de Villiers, Jurie le Roux, The Book of Ruth in the time of the Judges and Ruth, the Moabitess, „Verbum et Ecclesia”, 37(1), 2016, s. 1-6 (tu: s. 3), DOI: 10.4102/ve.v37i1.1587.
- ↑ Fritz Rienecker, Gerhard Maier: Leksykon biblijny. Waldemar Chrostowski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, 2001, s. 403, seria: Prymasowska Seria Biblijna. ISBN 83-7146-061-9.
- ↑ Stanisław Kur, Wstęp do Księgi Rut w IV wydaniu Biblii Tysiąclecia.
- ↑ Stanisław Stańczyk, Wstęp do Księgi Rut w Biblii poznańskiej (wydanie jednotomowe, Poznań 2004).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]
- Tekst Księgi Rut w przekładzie Biblii Tysiąclecia
- Tekst Księgi Rut w przekładzie żydowskim Izaaka Cylkowa (tłumaczenie z 1904 roku)