Leszek Kawczyński

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leszek Kawczyński
Ilustracja
Premier rządu PRL Edward Babiuch (z lewej) i Leszek Kawczyński (z prawej)
Data i miejsce urodzenia

9 maja 1934
Legionowo

Data i miejsce śmierci

1 lutego 2010
Sanok

Narodowość

polska

Alma Mater

Politechnika Warszawska

Stanowisko

dyrektor naczelny

Pracodawca

Sanocka Fabryka Autobusów „Autosan”

Partia

PZPR

Rodzice

Karol, Amelia

Małżeństwo

Aniela

Dzieci

Grzegorz, Katarzyna

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 40-lecia Polski Ludowej Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Złoty Krzyż „Za Zasługi dla ZHP”
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” Odznaka Zasłużony Działacz LOK Odznaka „Zasłużony dla Sanoka”
Multimedia w Wikimedia Commons

Leszek Grzegorz Kawczyński (ur. 9 maja 1934 w Legionowie, zm. 1 lutego 2010 w Sanoku) – polski inżynier mechanik, dyrektor Sanockiej Fabryki Autobusów „Autosan”, działacz sportowy i społeczny.

Miejsce pochówku Leszka i Anieli Kawczyńskich
Ulica Leszka Kawczyńskiego w Sanoku

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Leszek Kawczyński urodził się jako syn Karola (zm. 1987[1][2]) i Amelii. W latach 1951-1955 studiował na Wydziale Sprzętu Mechanicznego Politechniki Warszawskiej uzyskując tytuł inżyniera. Był zatrudniony kolejno w Zakładach Metalowych w Skarżysku-Kamiennej, w Zakładach Metalowych w Nowej Dębie, w Sędziszowie Małopolskim. 1 grudnia 1961 został pracownikiem Sanockiej Fabryki Autobusów „Autosan” w Sanoku, gdzie pracował na stanowiskach głównego technologa od 1963, głównego inżyniera od 1963 do 1967, w tym pierwszego zastępcy dyrektora, a od 1967 do końca 1982[3] był dyrektorem naczelnym. Był to czas największej prosperity zakładu, zatrudniającego wówczas ok. 6 tys. pracowników i produkującego rocznie ok. 3 tys. autobusów i ok. 40 tys. przyczep. Równolegle dzięki fabryce i działaniu Leszka Kawczyńskiego nastąpił rozwój budownictwa mieszkaniowego, szkolnictwa zawodowego (powstała Szkoła Przyzakładowa przy Sanockiej Fabryce Autobusów), a także kultury i sportu.

Od 24 lutego 1955 był członkiem PZPR, członkiem egzekutywy Komitetu Zakładowego[4][5], od 13 listopada 1975 do 17 lutego 1978 zastępcą członka plenum Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Krośnie, następnie członkiem plenum i egzekutywy KW PZPR w Krośnie od 17 lutego 1978[6][7][8][9][10][11] do 8 stycznia 1980, ponownie członkiem plenum (ostatnia uzyskana adnotacja z 18 maja 1981). Był radnym Miejskiej Rady Narodowej (MRN) w Sanoku; wybrany w wyborach w 1973[12], w 1978[13] (od grudnia 1979 członek plenum Komitetu Miejskiego PZPR[14]), w 1984[15], w 1988[16][17]; został wybrany członkiem jej prezydium, a także przewodniczącym[4] w grudniu 1979, 5 marca 1981 (zastępując Aleksandra Żmudę)[18][19], 28 czerwca 1984[20][21], 30 czerwca 1988[22]; pełnił tę funkcję do 25 kwietnia 1990[23]. Został członkiem prezydium powołanej podczas stanu wojennego 16 września 1982 Tymczasowej Miejskiej Rady Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego (PRON)[24]. 4 lipca 1983 został przewodniczącej komisji inicjatyw społeczno-gospodarczych Miejskiej Rady PRON w Sanoku[25]. Bezskutecznie ubiegał się o mandat radnego Rady powiatu sanockiego w wyborach samorządowych 2002 startując z listy Koalicyjny Komitet Wyborczy SLD – Unia Pracy[26] oraz w wyborach samorządowych 2006[27] startując z listy Towarzystwa Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej[28].

Od 1962 do 1964 pełnił funkcję prezesa klubu sportowego Stal Sanok[29][30][31], w 1963 został członkiem zarządu klubu[32]. Jako dyrektor fabryki i admirator sportu wspierał rozwój sanockiej drużyny hokeja na lodzieHokej i boks wizytówką Sanoka. „Nowiny”, s. 2, Nr 13 z 14 stycznia 1973. [33], działającej wówczas jako sekcja Stali Sanok (w 1976 zespół uzyskał historyczny awans do I ligi). Od 1966 pełnił funkcję prezesa honorowego klubu[34][35]. W latach 70. był członkiem Społecznego Komitetu Budowy Ośrodków Sportowych w Sanoku[36]. W 1985 zasiadł w zarządzie ZKS Stal Sanok[37]. W 1995 Leszek Kawczyński był prezesem klubu hokejowego, po przekształceniu działającego jako STS „Autosan” Sanok. Ponadto był sędzią łyżwiarstwa szybkiego[38]. Działał w Lidze Obrony Kraju. Był członkiem sekcji „Autosan” Polskiego Związku Wędkarskiego[39].

Był współautorem publikacji pt. Autosan. Praca zbiorowa pod redakcją Adama Orłowskiego z 1982, wydanej w ramach obchodów 150-lecia fabryki[40][41]. W 1989 wszedł w skład zespołu organizacyjnego spotkań muzycznych, które później przyjęły nazwę Festiwalu im. Adama Didura w Sanoku. Wspierał powstanie przy zakładowym Domu Kultury SFA Zespołu Pieśni i Tańca „Autosan”, który później został przekształcony w Zespół Tańca Ludowego „Sanok”. Był współzałożycielem Stowarzyszenia Miłośników Zespołu Tańca Ludowego „Sanok”. Po przejściu na emeryturę prowadził wraz z żoną kiosk przy ulicy Sienkiewicza oraz działał społecznie w Sanockiej Fundacji Ochrony Zdrowia, pełnił funkcję Prezesa Niepublicznego NZOZ Pracowni Rezonansu Magnetycznego[42][43].

Leszek Kawczyński zmarł 1 lutego 2010[44][45]. Jego prochy zostały pochowane w kolumbarium na Cmentarzu Centralnym w Sanoku.

Był żonaty z Anielą (1936-2019), miał syna i córkę[46]. Jego syn, Grzegorz Kawczyński, był hokeistą Stali Sanok[47] oraz został kierownikiem sekcji hokejowej Stali Sanok[48] i prezesem późniejszego klubu STS Sanok.

Uchwałą z 20 września 2011 Rada Miasta Sanoka nazwała imieniem i nazwiskiem Leszka Kawczyńskiego jedną z ulic w sanockiej dzielnicy Posada[49][50]. Sprzeciwili się temu przedstawiciele NSZZ „Solidarność”, którzy wskazali, iż po wprowadzeniu stanu wojennego w grudniu 1981 i zainicjowaniu strajku w Sanockiej Fabryki Autobusów „Autosan” zostało zwolnionych 13 osób przez dyrektora Leszka Kawczyńskiego[51], mimo jego wcześniejszych zapewnień, że po przerwaniu strajku miał dać gwarancje o niekaralności i niewyciągania konsekwencji wobec strajkujących[52][53].

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Kondolencje. „Nowiny”, s. 2, Nr 104 z 6 maja 1987. 
  2. ↑ Kondolencje. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 14 (413) z 10-20 maja 1987. 
  3. ↑ Dziękujemy Ci, dyrektorze!. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, Nr 2 (258) z 10-20 stycznia 1983. 
  4. ↑ a b c Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 272.
  5. ↑ Bronisław Bikowski – ponownie pierwszym sekretarzem KZ PZPR. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 1 (20) z 1-15 stycznia 1975. 
  6. ↑ Z obrad Wojewódzkiej Konferencji Partyjnej w Krośnie. „Nowiny”, s. 1-2, Nr 252 z 14 listopada 1975. 
  7. ↑ Sanoczanie w wojewódzkich władzach partyjnych. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 22-23 (41-42) z 1-15 grudnia 1975. 
  8. ↑ Egzekutywa KW PZPR. „Nowiny”, s. 3, Nr 40 z 18-19 lutego 1978. 
  9. ↑ Członkowie KW PZPR w Krośnie. „Nowiny”, s. 3, Nr 40 z 18-19 lutego 1978. 
  10. ↑ Obradowała II Konferencja Sprawozdawczo-Wyborcza PZPR w Krośnie. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 7 z 1-10 marca 1978. 
  11. ↑ Członkowie KW PZPR w Krośnie. „Nowiny”, s. 3, Nr 7 z 9 stycznia 1980. 
  12. ↑ Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 237.
  13. ↑ Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 255.
  14. ↑ Aleksander Żmuda – I sekretarzem KM PZPR. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 36 (165) z 20-31 grudnia 1979. 
  15. ↑ Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 289.
  16. ↑ Miejska Rada Narodowa w nowym składzie. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 20 (455) z 10-20 lipca 1988. 
  17. ↑ Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 305.
  18. ↑ Leszek Kawczyński – przewodniczącym Miejskiej Rady Narodowej. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 9 (210) z 20-31 marca 1981. 
  19. ↑ Franciszek Oberc: Kalendarium sanockie 1974-1994, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 954.
  20. ↑ Inauguracyjne sesja nowej MRN w Sanoku. Leszek Kawczyński – przewodniczącym MRN. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 21 (312) z 20-31 lipca 1984. 
  21. ↑ Stanisław Galos. Na przykładzie Sanoka. Radni – współgospodarzami miasta. „Nowiny”, s. 3, Nr 305 z 24-26 grudnia 1984. 
  22. ↑ Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 306.
  23. ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 162. ISBN 978-83-935385-7-7.
  24. ↑ Powstała Tymczasowa Miejska Rada Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 14 (248) z 1-10 października 1982. 
  25. ↑ Inauguracyjne posiedzenie Komitetu Wykonawczego PRON. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 19 (275) z 10-20 lipca 1983. 
  26. ↑ Wybory do rad powiatów: wyniki głosowania i wyniki wyborów. Powiat sanocki, województwo podkarpackie. Koalicyjny Komitet Wyborczy Sojusz Lewicy Demokratycznej – Unia Pracy. Okręg wyborczy nr 3. wybory2002.pkw.gov.pl. [dostęp 2014-07-27].
  27. ↑ Wyniki głosowania na kandydata w obwodach. Kawczyński Leszek Grzegorz. wybory2006.pkw.gov.pl. [dostęp 2014-08-17].
  28. ↑ Lista nr 16. Kandydaci do Rady Powiatu. tpsizs.sanok.biz. [dostęp 2014-08-17].
  29. ↑ Adam Baszak, Józef Ząbkiewicz, 55 lat klubu sportowego „Stal” Sanok 1946-2001, Sanok 2001, s. 31-32.
  30. ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 156-157. ISBN 978-83-935385-7-7.
  31. ↑ Sport w Sanoku w okresie powojennym. isanok.pl. [dostęp 2015-09-12].
  32. ↑ Adam Baszak, Józef Ząbkiewicz: 55 lat klubu sportowego „Stal” Sanok 1946-2001. Sanok: 2001, s. 68. ISBN 83-915504-0-0.
  33. ↑ Początki hokeja w Sanoku oraz inne ciekawostki. sokolsanok.pl, 2016-02-27. [dostęp 2014-07-14].
  34. ↑ Nowe władze sanockiej „Stali”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 10 (29) z 15-30 maja 1975. 
  35. ↑ Nowe władze ZKS „Stal”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 9 (174) z 20-31 marca 1980. 
  36. ↑ Marcin Drozd: Wspomnienia. Sanok: 2014, s. 79.
  37. ↑ Marian Struś. W ich ręce oddano losy „Stali”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 14 (341) z 10-20 maja 1985. 
  38. ↑ Archiwalne wyniki z zawodów łyżwiarskich w Polsce. Sezon 1989/1990. sskating.com. [dostęp 2014-07-14].
  39. ↑ a b Na lwy by, a może... na. „Nowiny”, s. 4, Nr 210 z 1 sierpnia 1970. 
  40. ↑ Książka o Autosanie – wydawnictwem na miarę 150-lecia. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 15 (249) z 1-10 października 1982. 
  41. ↑ Sanok – bibliografia. Przemysł, rzemiosło, technika. biblioteka.sanok.pl. [dostęp 2014-07-14].
  42. ↑ Samodzielny Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnej w Sanoku. 2009. zozsanok.pl. [dostęp 2014-07-14].
  43. ↑ Leszek Kawczyński ('34). imsig.pl. [dostęp 2014-07-14].
  44. ↑ Marian Struś. Na zawsze pozostanie nasz, sanocki. „Tygodnik Sanocki”, s. 6, Nr 5 (951) z 5 lutego 2010. 
  45. ↑ Leszek Kawczyński nie żyje. isanok.pl, 2 lutego 2010. [dostęp 2014-07-14].
  46. ↑ Podziękowania. „Tygodnik Sanocki”, s. 11, Nr 6 (952) z 12 lutego 2010. 
  47. ↑ Hokeiści „Stali” w centralnej Lidze Juniorów. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 18 z 1-15 grudnia 1974. 
  48. ↑ Józef Ząbkiewicz. Hokeiści już myślą o nowym sezonie. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 12 (411) z 20-30 kwietnia 1987. 
  49. ↑ Uchwała Nr XIV/125/11 Rady Miasta Sanoka z dnia 20.09.2011r. w sprawie nadania nazwy ulicy w Dzielnicy Posada miasta Sanoka. bip.um.sanok.pl, 2011-0-930. [dostęp 2018-04-09].
  50. ↑ Wykaz nazw ulic miasta Sanoka. sanok.pl, 13 stycznia 2012. [dostęp 2014-05-10].
  51. ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 166. ISBN 978-83-935385-7-7.
  52. ↑ Nie lękajcie się! Prawda was wyzwoli. pissanok.pl. [dostęp 2014-07-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 lipca 2014)].
  53. ↑ Halina Kościńska. „Mój” stan wojenny cz. I. „Brzozowska Gazeta Powiatowa”, s. 35, 1 (98) – styczeń 2012. Powiat brzozowski. ISSN 1642-8420. 
  54. ↑ Obradowało plenum KM PZPR. Gdzie członek partii – tam partia. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 5 (440) z 10-20 lutego 1988. 
  55. ↑ Nasi pracownicy – kandydaci na radnych MRN. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 2 (95) z 11-20 stycznia 1978. 
  56. ↑ Odznaczeni w dniu Święta Odrodzenia. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 10 z 1-15 sierpnia 1974. 
  57. ↑ Marian Struś. Rada Miejska PRON w kampanii wyborczej do Sejmu. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 22 (349) z 1-10 sierpnia 1985. 
  58. ↑ W uznaniu żołnierskiego trudu. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 31 (466) z 1-10 listopada 1988. 
  59. ↑ a b c Wysokie odznaczenia dla wieloletnich działaczy sportowych i kulturalnych. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 23 (68) z 1-15 grudnia 1976. 
  60. ↑ Józef Ząbkiewicz. Dar miasta dla harcerzy. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 13 (484) z 1–10 maja 1989. 
  61. ↑ Sławomir Bałda. W dniach lipcowego święta. Pierwszy wpis do „Księga Zasłużonych dla woj. krośnieńskiego” / Wpisani do „Księgi ludzi zasłużonych dla woj. krośnieńskiego”. „Nowiny”. Nr 165, s. 1, 3, 21-22 lipca 1977. 
  62. ↑ Sanoczanie w „Księdze zasłużonych dla woj. krośnieńskiego”. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 15 (60), s. 1, 1-15 sierpnia 1976. 
  63. ↑ Waldemar Och. Kalendarium sanockie 2005-2010. „Rocznik Sanocki 2011”, s. 278, 2011. Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. ISSN 0557-2096. 
  64. ↑ SFA – „Zasłużona dla Sanoka”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 11 (104) z 10-20 kwietnia 1978. 
  65. ↑ Z obchodów 35-lecia LWP. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 6, Nr 30 (123) z 20-31 października 1978. 
  66. ↑ Owocne półtora roku współpracy Kraków – Sanok. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 23-24 (92-93), s. 1, 15-31 grudnia 1977. 
  67. ↑ Owocna współpraca Sanoka i Krakowa. „Nowiny”, s. 2, Nr 262 z 17 listopada 1978. 
  68. ↑ Na linii Sanok-Kraków. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 33 (126) z 20-30 listopada 1978. 
  69. ↑ Medal „Zasłużony dla Politechniki Rzeszowskiej” dla L. Kawczyńskiego. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 6, Nr 33 (126) z 20-30 listopada 1978. 
  70. ↑ Wysokie odznaczenia dla mieszkańców Sanoka i pracowników SFA na 30-lecie PRL. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, 2, Nr 21 (150) z 20-31 lipca 1979. 
  71. ↑ St. Bednarz najlepszym sportowcem Stali Sanok. „Nowiny”, s. 2, Nr 23 z 24 stycznia 1973. 
  72. ↑ Odznaki „Zasłużonego Działacz Kultury Fizycznej” dla sanoczan. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 8 (173) z 10-20 marca 1980. 
  73. ↑ Nagrody i wyróżnienia dla budowniczych zespołu basenów. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 1 (70) z 1-15 stycznia 1977. 
  74. ↑ Józef Ząbkiewicz. 25 lat sanockiego oddziału PZERiI. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 23 (350) z 10-20 sierpnia 1985. 
  75. ↑ Nagrody rozdane. sanok.pl, 25 czerwca 2010. [dostęp 2014-07-14].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Leszek_Kawczyński&oldid=71777585”