Przejdź do zawartości

Lidka Wiśniewska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lidka Wiśniewska
Postać z serialu pt. Czterej pancerni i pies
Ilustracja
Małgorzata Niemirska, odtwórczyni roli Lidki
Pierwsze wystąpienie

Załoga

Ostatnie wystąpienie

Dom

Twórca

Janusz Przymanowski

Grany przez

Małgorzatę Niemirską

Dane biograficzne
Pochodzenie

polskie

Przynależność

Ludowe Wojsko Polskie

Płeć

kobieta

Miejsce urodzenia

Warszawa

Inne informacje
Specjalność

radiotelegrafistka

Lidka Wiśniewska – fikcyjna postać literacka z książki Janusza Przymanowskiego „Czterej pancerni i pies”, a także filmowa z polskiego serialu telewizyjnego pod tym samym tytułem (1966–1970).

Aktorzy serialu w mundurach czołgistów na scenie – od lewej Janusz Gajos (Janek Kos), Szarik, Włodzimierz Press (Grigorij Saakaszwili), Roman Wilhelmi (Olgierd Jarosz), Małgorzata Niemirska (Lidka Wiśniewska). Premiera serialu w Sali Kongresowej Pałacu Kultury i Nauki (1966)

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Lidka była rodowitą warszawianką. Po wybuchu II wojny światowej znalazła się w Związku Radzieckim. Razem z Jankiem i Gustlikiem trafiła do 1 Brygady Pancernej, gdzie po ukończeniu kursów została radiotelegrafistką w sztabie jednostki. Był nią zauroczony Janek, którego odrzuciła dla chorążego Zenka, dowódcy czołgu 101, który poległ pod Studziankami. W serii drugiej Lidka stara się odbić Kosa Marusi. W ostatniej trzeciej serii wzięła udział w szturmie Berlina (w trzecim tomie powieści przebywała w tym czasie w szpitalu w wyniku poparzenia, ratując dokumenty zezwalające Marusi na ślub z Jankiem).

Od początku serialu był w niej zakochany Grześ, którego Lidka nie zauważała. Pod koniec serialu i powieści odwzajemniła jednak jego uczucia, godząc się na ślub i wyjazd do Gruzji.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Stopnie wojskowe

[edytuj | edytuj kod]
  • plutonowy - przez cały serial od odcinka 2.

Pierwowzór historyczny

[edytuj | edytuj kod]

Pierwowzorem Lidki była pochodząca z Cieszyna Lidia Mokrzycka, która w 1939 trafiła na Syberię[2]. Tam wstąpiła do 1 BPanc, gdzie została radiotelegrafistką. Po wojnie poślubiła Michała Gaja, który do jesieni 1944 dowodził czołgiem 228[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 został ustanowiony 26 października 1945 a jego pierwsze nadanie miało miejsce w 1946. Końcowa scena serialu dzieje się tymczasem latem 1945.
  2. Przebywała u rodziny na zachodniej Ukrainie.
  3. Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2022-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-11)].