Lucjan Małachowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lucjan Małachowski
Janusz II
podpułkownik uzbrojenia podpułkownik uzbrojenia
Data i miejsce urodzenia

16 czerwca 1891
Suwałki

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

3 Brygada Kadrowa Strzelców

Stanowiska

szef służby uzbrojenia

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP)

Lucjan Marceli Małachowski, ps. „Janusz II”[1] (ur. 16 czerwca 1891 w Suwałkach, zm. ?) – podpułkownik uzbrojenia Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, inżynier.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 16 czerwca 1891 w Suwałkach, w rodzinie Jana[1]. W latach 1912–1914 należał do Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego w Belgii[2].

Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich i w szeregach 5 baterii II dywizjonu 1 pułku artylerii brał udział w walkach na Podhalu pod koniec 1914[3]. W szeregach 3 dywizjonu artylerii konnej w stopniu porucznika brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej i wojnie polsko-bolszewickiej, za swoje czyny wojenne otrzymał Order Virtuti Militari[4][5][6]. Po wojnach został awansowany na stopień porucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[7][8]. W 1923, jako oficer 7 dywizjonu artylerii konnej z Poznania, był odkomenderowany na studia na Politechnice Warszawskiej[9]. W 1924, jako oficer nadetatowy 4 dywizjonu artylerii konnej z Suwałk, służył w Zbrojowni nr 2[10][11]. W 1925 został przeniesiony z 4 dak do Okręgowego Zakładu Uzbrojenia nr 1, z pozostawieniem na stanowisku w Zbrojowni nr 2[12]. Został awansowany na stopień kapitana uzbrojenia ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923[13][14]. W 1928 był oficerem artylerii w Instytucie Badań Materiałów Uzbrojenia[15][16]. Został awansowany na stopień majora artylerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931, a przed 1930 uzyskał tytuł inżyniera[17]. Do 1939 był przypisany do adresu ulicy Mokotowskiej 54 w Warszawie[18]. Na podpułkownika awansował ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937 i 3. lokatą w korpusie oficerów uzbrojenia[19]. W marcu 1939 pełnił służbę w Instytucie Technicznym Uzbrojenia w Warszawie na stanowisku zastępcy kierownika instytutu[20].

Po wybuchu II wojny światowej 1939, kampanii wrześniowej i przedostaniu się na zachód został oficerem Polskich Sił Zbrojnych. W stopniu podpułkownika był szefem służby uzbrojenia 3 Brygady Kadrowej Strzelców od 13 września 1940[21].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • The analysis of the velocity of light : the extract from the paper written by L. M. Małachowski in June 1944. B. 1. (1949)
  • The analysis of the gravitation : the second extract from the paper written by L. M. Małachowski in June 1944. B. 2. (1950)
  • The necessity of further experimental tests with some fundamentals of physics : the thesis of the paper written by L. M. Małachowski in June 1944. B. 3. (1951)
  • The answer to the objections and criticism : the objections are concerned with the three published extracts from the paper written by L. M. Małachowski in June 1944. B. 4. (1952)
  • The experiments with the fundamentals of classical laws of motion : the experiments are concerned with the paper written by L.M. Małachowski in June, 1944 (1953)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-05-03]..
  2. Żołnierze Niepodległości ↓.
  3. Maksymilian Landau. Materiały do historii artylerii Legionów Polskich. Rozdział III. „Przegląd Artyleryjski”. 6, s. 676, czerwiec 1934. 
  4. Witold Górecki: Zarys historji wojennej 3-go dywizjonu artylerji konnej. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, s. 32.
  5. Dział urzędowy. Zawodowi oficerowie artylerji odznaczeni krzyżem „Virtuti Militari” V kl.. „Przegląd Artyleryjski”. 10-12, s. 80, 15 grudnia 1923. 
  6. Lista nazwisk osób odznaczonych Orderem Virtuti Militari. stankiewicze.com. [dostęp 2017-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-06)].
  7. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 822.
  8. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 748.
  9. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 804.
  10. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 804.
  11. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 723, 1227.
  12. Dział urzędowy. Przeniesienia. „Przegląd Artyleryjski”. 6, s. 220, czerwiec 1925. 
  13. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 506.
  14. Lista starszeństwa oficerów korpusu uzbrojenia. „Przegląd Artyleryjski”. 3, s. 286, marzec 1930. 
  15. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 442.
  16. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 298, 847.
  17. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 298.
  18. Książka telefoniczna. 1939, s. 238.
  19. a b c Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 353.
  20. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 501.
  21. Rozkazy 1942 ↓, s. 20.
  22. Kolekcja ↓, s. 1.
  23. Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 427.
  24. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-05-03]..
  25. M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.
  26. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-05-03]..

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]