Przejdź do zawartości

Mateusz I Lotaryński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mateusz I Lotaryński
ilustracja
ilustracja herbu
książę Górnej Lotaryngii
Okres

od 13 stycznia 1138
do 13 maja 1176

Poprzednik

Szymon I Lotaryński

Następca

Szymon II Lotaryński

Dane biograficzne
Dynastia

Dynastia z Châtenois

Data urodzenia

ok. 1110

Data śmierci

13 maja 1176

Ojciec

Szymon I Lotaryński

Matka

Adelajda

Żona

Judyta

Mateusz I Lotaryński (ur. ok. 1110, zm. 13 maja 1176) – książę Lotaryngii od 1139, syn Szymona I i Adelajdy, córki Henryka III, grafa Leuven.

Gdy Mateusz przejmował władzę w księstwie, na tron Niemiec wstąpiła nowa dynastia – Hohenstaufowie. Książę poślubił Judytę (ok 1123 – ok. 1194), bratanicę cesarza Konrada III i siostrę Fryderyka Barbarrosy, przez co łączność pomiędzy Lotaryngią i cesarstwem została umocniona. Książę brał udział w wyprawie Fryderyka po koronę cesarską w 1155 oraz w walkach toczonych przez cesarza z papieżem Aleksandrem III i wspierającymi go królami Francji i Sycylii. Mateusz I był w nieustannym konflikcie z biskupami Toul, pomimo tego książę dokonywał licznych darowizn na rzecz Kościoła i ufundował kilka klasztorów, w tym opactwo w Clairlieu, w którym został pochowany razem ze swoją żoną.

Potomstwo

[edytuj | edytuj kod]

Ze związku z poślubioną ok. 1138 Bertą (Judytą), Mateusz I doczekał się siedmiorga dzieci:

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]