Przejdź do zawartości

Mateusz Pakuła

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mateusz Pakuła
Ilustracja
Mateusz Pakuła (2023)
Data i miejsce urodzenia

1983
Kielce

Dziedzina sztuki

teatr

Ważne dzieła
  • Biały Dmuchawiec. Pięć sztuk teatralnych
  • Kowboj Parówka i trzy inne sztuki
  • Na końcu łańcucha
  • Panoptikos
  • Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję
Nagrody

Gdyńska Nagroda Dramaturgiczna

Strona internetowa
Mateusz Pakuła (L), Festiwal Reportażu, 2023

Mateusz Pakuła (ur. 1983[1] w Kielcach) – polski dramatopisarz, laureat oraz kilkukrotny finalista Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej. Jego sztuki zostały przetłumaczone na język angielski, niemiecki, czeski, hiszpański i ukraiński.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się i dorastał w Kielcach. W 2002 roku ukończył I LO im. S. Żeromskiego w Kielcach. W latach 2002–2003 studiował filozofię na Uniwersytecie Łódzkim, a w latach 2003–2006 polonistykę, ze specjalizacją wiedza o kulturze, na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 2006 rozpoczął studia na Wydziale Reżyserii Dramatu PWST im. L. Solskiego w Krakowie, na kierunku dramaturgii, które ukończył w 2009 roku.

Asystent reżyserów: Petra Zelenki (przy spektaklu Oczyszczenie) oraz Mikołaja Grabowskiego (przy spektaklu Trans-Atlantyk) w Narodowym Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie.

Lauretat VII oraz finalista I, IV i VI edycji Konkursu o Gdyńską Nagrodę Dramaturgiczną (Smutki tropików, Mój niepokój ma przy sobie broń, Miki mister DJ, Biały Dmuchawiec)[2]. Nominowany do nagrody „Gwarancje KulturyTVP Kultura za najbardziej obiecujący debiut 2010 roku (za zbiór Biały Dmuchawiec. Pięć sztuk teatralnych)[2]. Laureat oraz wielokrotny finalista Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej (Smutki Tropików. Mój niepokój ma przy sobie broń, Paw królowej, Źle się mja kraj, KonradMaszyna,Biały Dmuchawiec, Co w trawie piszczy, Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję)[3]. W 2010 roku otrzymał Stypendium Twórcze Miasta Krakowa w dziedzinie literatury[4].

Od 2010 roku, prowadzący autorskich warsztatów dramatopisarskich pt. „Ośmielanie wyobraźni”.

Wydał cztery tomy dramatów – Biały Dmuchawiec. Pięć sztuk teatralnych (2010), Kowboj Parówka i trzy inne sztuki (2012), dyptyk Na końcu łańcucha (2012)[1] oraz Panoptikos (2015).

Laureat Konkursu o Gdyńską Nagrodę Dramaturgiczną za dramat Smutki Tropików (2014)[5].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Wydawnictwa

[edytuj | edytuj kod]

Druk w miesięczniku Dialog: Mój niepokój ma przy sobie broń (2013), Smutki Tropików (2013), Wejście Smoka.Trailer (2010), Biały Dmuchawiec (2008).

Indywidualne wydawnictwa

[edytuj | edytuj kod]

Cztery zbiory dramatów:

  • Panoptikos (Lokator, Kraków 2015)[6],
  • dyptyk Na końcu łańcucha (Fundacja SPLOT, Kraków 2012),
  • Kowboj Parówka i trzy inne sztuki (Fundacja SPLOT, Kraków 2012),
  • Biały Dmuchawiec. Pięć sztuk teatralnych (Fundacja SPLOT, Kraków 2010).

Realizacje tekstów własnych

[edytuj | edytuj kod]

2023

2015

2014

2013

2012

2011

2010

2009

Inne realizacje

[edytuj | edytuj kod]

2015

2014

  • Rękopis znaleziony w Saragossie według Jana Potockiego – Teatr Kochanowskiego w Opolu, reż. P. Świątek – realizator spektaklu: adaptacja, dramaturgia[25].

2013

2012

2011

2010

2009

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

2023

  • Grand Prix 29. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej dla spektaklu Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję autorstwa i w reżyserii Mateusza Pakuły[32].
  • Laureat 29. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej za tekst Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję[32].

2022

2014

  • Laureat VII edycji Konkursu o Gdyńską Nagrodę Dramaturgiczną (tekst dramatyczny Smutki tropików).
  • Finalista 20. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej (jako autor sztuki Smutki tropików).

2013

  • Finalista VI edycji Konkursu o Gdyńską Nagrodę Dramaturgiczną (tekst dramatyczny Mój niepokój ma przy sobie broń).
  • Laureat 19. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej (wyróżnienie indywidualne za tekst dramatyczny Mój niepokój ma przy sobie broń), finalista tego Konkursu jako autor adaptacji i dramaturg spektaklu Paw królowej, oraz jako współautor sztuki Źle ma się kraj.
  • Laureat XIII Festiwalu Dramaturgii Współczesnej „Rzeczywistość przedstawiona” w Zabrzu (nagroda za sceniczną adaptację utworu Doroty Masłowskiej Paw królowej).
  • Finalista „Talentów Trójki” 2013
  • Wymieniany wielokrotnie w prestiżowym rankingu miesięcznika „Teatr” jako autor najlepszej nowej polskiej sztuki (Mój niepokój ma przy sobie broń) i najlepszej adaptacji (Paw królowej) w sezonie 2012/2013.
  • Zdobywca Nagrody Magnolii dla realizatorów i wykonawców spektaklu Paw królowej z Narodowego Starego Teatru w Krakowie na 48. Przegląd Teatrów Małych Form Kontrapunkt w Szczecinie.

2011

  • Finalista IV edycji Konkursu o Gdyńską Nagrodę Dramaturgiczną (tekst dramatyczny Miki mister DJ).
  • Finalista 17. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej jako autor sztuki KonradMaszyna.
  • Nominowany do nagrody TVP Kultura Gwarancje Kultury za najbardziej obiecujący debiut 2010 roku (za zbiór Biały Dmuchawiec. Pięć sztuk teatralnych).
  • Uczestnik festiwalu Mitteleuropäisches Theaterkarussell, Theater Brett w Wiedniu – (gdzie odbyło się czytanie sceniczne niemieckiego przekładu sztuki KonradMaszyna – KonradMaschine).
  • Uczestnik ІІІ Festiwalu współczesnej dramaturgii „Drama.UA” we Lwowie – (gdzie odbyło się czytanie sceniczne ukraińskiego przekładu sztuki Na końcu łańcucha).

2010

  • Finalista 16. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej jako autor sztuki Biały Dmuchawiec oraz współautor scenariusza spektaklu Co w trawie piszczy.
  • Otrzymanie Stypendium Twórczego Miasta Krakowa w dziedzinie literatury.

2008

  • Finalista I edycji Konkursu o Gdyńską Nagrodę Dramaturgiczną (tekst dramatyczny Biały Dmuchawiec – wyróżniony przez jury tego konkursu jako najlepszy debiut roku).


Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Biogram na stronie GDN. [dostęp 2014-12-27].
  2. a b Gdyńska Nagroda Dramaturgiczna » Mateusz Pakuła. www.gnd.art.pl. [dostęp 2015-08-20].
  3. Ogólnopolski Konkurs na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej [online], 30 kwietnia 2024 [dostęp 2024-05-13] (pol.).
  4. Stypendia Twórcze Miasta Krakowa 2010. [dostęp 2014-12-27].
  5. Gdyńska Nagroda Dramaturgiczna » Mateusz Pakuła. www.gnd.art.pl. [dostęp 2015-08-11].
  6. Panoptikos | Wydawnictwo LOKATOR. www.lokatormedia.pl. [dostęp 2015-08-11].
  7. Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję [online], Teatr Łaźnia Nowa [dostęp 2024-05-13] (pol.).
  8. Teatr Opole | Dożynki polskiej piosenki. teatropole.pl. [dostęp 2015-08-11].
  9. SPEKTAKLE. www.teatr-zeromskiego.com.pl. [dostęp 2015-08-11].
  10. JUNGLE PEOPLE – Teatr Studyjny. [dostęp 2015-08-11].
  11. Lord Kantor – Słuchowiska Radia Kraków – Nasze akcje – Radio Kraków. www.radiokrakow.pl. [dostęp 2015-08-11].
  12. Mateusz Pakuła: Miky Mistr DJ. www.rozhlas.cz. [dostęp 2015-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)].
  13. SPEKTAKLE. www.teatr-zeromskiego.com.pl. [dostęp 2015-08-11].
  14. SPEKTAKLE. www.teatr-zeromskiego.com.pl. [dostęp 2015-08-11].
  15. Łaźnia nowa / Łaźnia Nowa. www.laznianowa.pl. [dostęp 2015-08-11].
  16. „Wejście Smoka. Trailer” | Spektakle | Czytelnia Dramatu. czytelniadramatu.pl. [dostęp 2015-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-30)].
  17. projekt AI/UX: Kordian Piotr Klecha (interaktywnosc.pl), projekt graficzny: estratura.com: Teatr Miejski im. Witolda Gombrowicza w Gdyni. www.teatrgombrowicza.art.pl. [dostęp 2015-08-11].
  18. Teatr Polski Bydgoszcz – Źle ma się kraj. www.teatrpolski.pl. [dostęp 2015-08-11].
  19. Na końcu łańcucha. [dostęp 2015-08-11].
  20. Łaźnia nowa / Łaźnia Nowa. www.laznianowa.pl. [dostęp 2015-08-11].
  21. Łaźnia nowa / Łaźnia Nowa. www.laznianowa.pl. [dostęp 2015-08-11].
  22. M. Pakuła DON KISZOT. teatrdramatyczny.pl. [dostęp 2015-08-11].
  23. Biały Dmuchawiec. [dostęp 2015-08-11].
  24. Teatr Opole | Sen nocy letniej. teatropole.pl. [dostęp 2015-08-11].
  25. Teatr Opole | Rękopis znaleziony w Saragossie. teatropole.pl. [dostęp 2015-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-18)].
  26. Teatr Opole | Dżuma. teatropole.pl. [dostęp 2015-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-03)].
  27. Radio za żelazną kurtyną – Słuchowiska Radia Kraków – Nasze akcje – Radio Kraków. www.radiokrakow.pl. [dostęp 2015-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)].
  28. Paw królowej – Spektakle – Narodowy Stary Teatr. www.stary.pl. [dostęp 2015-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-21)].
  29. Administrator: Wroniec (spektakl dla młodzieży i dorosłych). archiwum.teatrlalek.wroclaw.pl. [dostęp 2015-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  30. Teatr Opole | „Komedia”, „Szczęśliwe dni”, „Ostatnia taśma Krappa” – premiera 12 listopada. teatropole.pl. [dostęp 2015-08-11].
  31. Dwanaście stacji – Spektakle – Narodowy Stary Teatr. www.stary.pl. [dostęp 2015-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)].
  32. a b Znamy laureatów 29. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej! — Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego [online], www.instytut-teatralny.pl [dostęp 2024-05-13] (pol.).
  33. Mateusz Pakuła, "Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję" [online], Culture.pl [dostęp 2022-06-21] (pol.).
  34. Nagroda Literacka Gdynia 2022 – lista nominowanych do nagrody. Wszystkie nominacje do Nagrody Literackiej Gdynia 2022 [online], granice.pl, 21 czerwca 2022 [dostęp 2022-06-21] (pol.).
  35. ArtRage [online], artrage.pl [dostęp 2022-09-25].
  36. Nagroda Literacka im. Witolda Gombrowicza 2022: poznaliśmy laureatów [online], lubimyczytac.pl [dostęp 2022-09-25] (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]