Teatr Dramatyczny m.st. Warszawy

	Teatr Dramatyczny m.st. Warszawy
	Teatr Dramatyczny m.st. Warszawy
	; Teatr Dramatyczny m.st. Warszawy, siedziba główna
	Teatr Dramatyczny m.st. Warszawy
Typ teatru	teatr dramatyczny
Kierownictwo; artystyczne	Tadeusz Słobodzianek
Data powstania	1949
Państwo	Polska
Lokalizacja	Warszawa; Scena im. Gustawa Holoubka; pl. Defilad 1; Scena Na Woli im. Tadeusza Łomnickiego; ul. Kasprzaka 22 ; Scena Przodownik; ul. Olesińska 21
brak współrzędnych
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa teatru
	Strona w bazie e-teatr.pl

Teatr Dramatyczny m.st. Warszawy – teatr miejski w Warszawie.

Mocą uchwały Rady miasta stołecznego Warszawy z dnia 8 listopada 2012^[1] w wyniku połączenia dwóch instytucji kultury: Teatru Dramatycznego m.st. Warszawy im. Gustawa Holoubka i Teatru Na Woli im. Tadeusza Łomnickiego z dniem 1 stycznia 2013 roku powstała nowa instytucja o nazwie Teatr Dramatyczny m.st. Warszawy. Dwie główne sceny Teatru otrzymały odpowiednio nazwy: Scena im. Gustawa Holoubka (przy placu Defilad 1) i Scena Na Woli im. Tadeusza Łomnickiego (przy ul. Kasprzaka 22)^[2].

Od 2012 dyrektorem naczelnym i artystycznym jest Tadeusz Słobodzianek^[3].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Teatr Dramatyczny m.st. Warszawy im. Gustawa Holoubka[edytuj | edytuj kod]

Historia Teatru Dramatycznego rozpoczęła się w 1949, kiedy powstał zespół teatralny Domu Wojska Polskiego; w 1955 teatr otrzymał siedzibę w Pałacu Kultury i Nauki, a w 1957 przybrał nazwę „Teatr Dramatyczny”.

W 1957 w TD odbyła się prapremiera dramatu Iwona, księżniczka Burgunda (1958) Witolda Gombrowicza w reżyserii Haliny Mikołajskiej.

W latach 70. Gustaw Holoubek stworzył z TD główny ośrodek życia teatralnego stolicy, a nawet całego kraju. Jego ambicją było stworzenie teatru, który stałby się nieoficjalną sceną narodową. W związku z tym na afiszu pojawiało się wiele klasycznych dzieł światowych oraz polskich, w tym polscy klasycy XX w.: Witold Gombrowicz, Sławomir Mrożek, Jerzy Zawieyski. Wyróżnikiem teatru był bardzo mocny i wybitny skład aktorski, który Holoubek sam sobie dobrał. Do zespołu aktorskiego należeli m.in.: Ryszard Pietruski, Danuta Szaflarska, Mieczysław Voit, Zbigniew Zapasiewicz, Magdalena Zawadzka, Piotr Fronczewski, Jadwiga Jankowska-Cieślak. Ważnymi pozycjami repertuarowymi stały się m.in.: Wariacje według Antoniego Czechowa w inscenizacji Jerzego Grzegorzewskiego (1977), Noc listopadowa Wyspiańskiego (1978) i Operetka Gombrowicza (1980) w reżyserii Macieja Prusa. Ogromnym sukcesem warszawskiej sceny okazał się Kubuś Fatalista i jego pan według Denisa Diderota (1976) w reżyserii Witolda Zatorskiego. Wielka teatralna zabawa przez wiele miesięcy ściągająca do teatru komplety publiczności.

Po odwołaniu Gustawa Holoubka (1982) TD stracił na znaczeniu, a zespół powoli przeniósł się do innych stołecznych teatrów.

W sezonie 1987/88 prezydent Warszawy powołał na stanowisko dyrektora naczelnego i artystycznego TD Zbigniewa Zapasiewicza. Pod jego kierownictwem Teatr Dramatyczny odbudowuje zespół artystyczny i znów staje się jedną z liczących się scen stolicy. W przygotowywanych m.in. przez Macieja Prusa, Tadeusza Łomnickiego czy Tadeusza Słobodzianka spektaklach poza największymi gwiazdami stołecznego teatru (Łomnicki, Hanin) obsadzani byli młodzi aktorzy. W propozycjach repertuarowych obok dzieł klasycznych znalazły się próby teatralne: m.in. adaptacja sceniczna piosenek Jacka Kaczmarskiego Zatruta Studnia w reżyserii Andrzeja Blumenfelda.

W 1990 – po konflikcie z częścią zespołu teatru skupioną wokół Mieczysława Marszyckiego – Zapasiewicz zrezygnował z kierowania Dramatycznym. Jego miejsce do 1993 roku zajął Maciej Prus. Od 1993 do 2007 dyrektorem artystycznym był Piotr Cieślak.

Od 2002 TD jest organizatorem festiwalu „Spotkania”.

Sceny[edytuj | edytuj kod]

Teatr Dramatyczny dysponuje czterema scenami, zlokalizowanymi w trzech budynkach, z których każdy znajduje się w innej dzielnicy Warszawy. Dwie sceny - noszące imiona Gustawa Holoubka oraz Haliny Mikołajskiej - znajdują się w Pałacu Kultury i Nauki w Śródmieściu. Scena im. Tadeusza Łomnickiego kontynuuje tradycje teatru miejskiego na Woli. Z kolei kameralna Scena Przodownik znajduje się przy ul. Olesińskiej na Mokotowie.

Aktorzy (m.in)[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Uchwała nr XLVI/1250/2012 z 08-11-2012 (pol.). bip.warszawa.pl, 2012-11-15. [dostęp 2014-02-09].
↑ Historia Teatru Dramatycznego m. st. Warszawy (pol.). teatrdramatyczny.pl. [dostęp 2014-02-09].
↑ Tadeusz Słobodzianek | Twórca | Culture.pl, Culture.pl [dostęp 2016-02-27] .

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

[1] Uchwała nr XLVI/1250/2012 z 08-11-2012 (pol.). bip.warszawa.pl, 2012-11-15. [dostęp 2014-02-09].

[2] Historia Teatru Dramatycznego m. st. Warszawy (pol.). teatrdramatyczny.pl. [dostęp 2014-02-09].

[3] Tadeusz Słobodzianek | Twórca | Culture.pl, Culture.pl [dostęp 2016-02-27] .

[1]

[2]

[3]