Przejdź do zawartości

Michał Ornatkiewicz (1893–1940)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michał Ornatkiewicz
Steciński
porucznik broni pancernych rezerwy porucznik broni pancernych rezerwy
Pełne imię i nazwisko

Michał Eustachy Ornatkiewicz

Data i miejsce urodzenia

20 września 1893
Opatów

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Stanowiska

dowódca kolumny

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Niepodległości Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921

Michał Eustachy Ornatkiewicz, ps. „Steciński”[1] (ur. 20 września 1893 w Opatowie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – porucznik broni pancernych rezerwy Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, inżynier, nauczyciel.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 20 września 1893 w Opatowie, ówczesnym mieście powiatowym guberni radomskiej, w rodzinie Mieczysława Wojciecha (1865–1951) i Jadwigi ze Stecińskich (1874–1925)[2][3][1]. Był starszym bratem Mieczysława (1895–1976), doktora wszech nauk lekarskich, podporucznika lekarza pospolitego ruszenia Wojska Polskiego[3][4][5].

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach I Korpusu Polskiego w Rosji[2]. Od 1918 pełnił służbę w Wojsku Polskim[2]. W latach 1918–1921 walczył w szeregach 8 pułku artylerii polowej[2]. W 1921 został urlopowany z wojska w celu ukończenia studiów. W roku 1921/1922 ukończył Wydział Mechaniczny Politechniki Warszawskiej z dyplomem inżyniera mechanika[6][7][8]. Od 1 lutego do 1 września 1922 był asystentem na Wydziale Mechanicznym PW[9]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podporucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 24. lokatą w korpusie oficerów artylerii[10]. Później został przeniesiony do rezerwy i przydzielony w rezerwie do macierzystego pułku, który stacjonował w Płocku[11][12]. 29 stycznia 1932 prezydent RP nadał mu stopień porucznika z dniem z 2 stycznia 1932 i 8. lokatą w korpusie oficerów rezerwowych artylerii[13]. W tym czasie posiadał przydział w rezerwie do 7 pułku artylerii lekkiej w Częstochowie[13]. Później, w tym samym stopniu i starszeństwie, został przeniesiony do korpusu oficerów samochodowych i przydzielony w rezerwie do 4 dywizjonu samochodowego w Łodzi[14]. W związku z wejściem w życie dekretu prezydenta RP z 12 marca 1937 o służbie wojskowej oficerów i likwidacją dotychczasowego korpusu oficerów samochodowych został przeniesiony do nowo utworzonego korpusu oficerów broni pancernych i przydzielony w rezerwie do 5 batalionu pancernego w Krakowie.

W 1932 w Dąbrowie Górniczej wydał, nakładem własnym, pracę „Termodynamika Techniczna”[15]. W latach 30. XX w. pracował jako nauczyciel w Śląskich Technicznych Zakładach Naukowych w Katowicach. W drugiej połowie lat 30. powierzono mu pełnienie obowiązków wizytatora w Wydziale Oświecenia Publicznego Urzędu Wojewódzkiego Śląskiego w Katowicach, a z dniem 1 listopada 1938 został mianowany wizytatorem w tym wydziale[16][2][17].

W sierpniu 1939 został zmobilizowany na stanowisko dowódcy kolumny samochodów ciężarowych typ I nr 552, która została przeznaczona dla Armii "Kraków"[18]. W czasie kampanii wrześniowej dostał się do sowieckiej niewoli i został osadzony w obozie w Starobielsku[2]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach[2]. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[19].

Jego symboliczny grób znajduje się w grobie rodzinnym na cmentarzu Parafii św. Marcina w Opatowie (sektor 4, rząd 1, grób 11)[20].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień kapitana[21]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[22].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-07-11].
  2. ↑ a b c d e f g h i j Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 387.
  3. ↑ a b Michał Eustachy Ornatkiewicz. Geni.com. [dostęp 2024-07-10].
  4. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 305, 738.
  5. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-07-11].
  6. ↑ Staniewicz 1925 ↓, s. 501.
  7. ↑ Kronika. „Ars Technica”. 2, s. 57, maj 1922. Warszawa. 
  8. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 387, tu ukończył Wydział Budowy Maszyn.
  9. ↑ Staniewicz 1925 ↓, s. 539.
  10. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 215.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 730, 861.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 653, 785.
  13. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 1 lutego 1932, s. 110.
  14. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. `82, 705.
  15. ↑ Książki nadesłane. „Życie Techniczne”. 4, s. 26, styczeń 1933. Lwów. 
  16. ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego”. 11, s. 454, 1938-11-05. Warszawa: Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. .
  17. ↑ Komunikat o nadzorze pedagogicznym w szkołach województwa śląskiego i planach zajęć szkolnych instruktorów ministerialnych w roku szkolnym 1937/38. „Gazeta Urzędowa Województwa Śląskiego”. 1, s. 16, 1938-01-31. Katowice. .
  18. ↑ Nawrocki i Jakubowski 2003 ↓, s. 26.
  19. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
  20. ↑ Michał Ornatkiewicz. Parafia rzymsko-katolicka p.w. św. Marcina Biskupa w Opatowie. [dostęp 2024-07-10].
  21. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  22. ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2024-05-05].
  23. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-07-11].
  24. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-07-11].
  25. ↑ M.P. z 1937 r. nr 259, poz. 409.
  26. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-07-11].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Michał_Ornatkiewicz_(1893–1940)&oldid=74247517”