Przejdź do zawartości

Michał Kochańczyk

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michał Kochańczyk
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 maja 1950
Gdańsk

Zawód, zajęcie

podróżnik, publicysta

Alma Mater

Uniwersytet Gdański

Rodzice

Stanisław i Leokadia z domu Dzidek

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Michał Kochańczyk (ur. 14 maja 1950 w Gdańsku) – polski taternik, alpinista, polarnik, żeglarz, działacz organizacyjny, publicysta, fotograf, filmowiec, realizator programów telewizyjnych, wykładowca akademicki[1].

Absolwent IX LO w Gdańsku[2] i Wydziału Ekonomiki Przemysłu Uniwersytetu Gdańskiego. W latach 1977–1980 studiował na Uniwersytecie Warszawskim, na Podyplomowym Studium Specjalistów dla Krajów Rozwijających się (na początku w Instytucie Afrykanistycznym na Wydziale Neofilologii, a po reorganizacji na Wydziale Geografii i Studiów Regionalnych).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach szkoły podstawowej brał udział w rodzinnych spływach kajakowych, wędrował także z rodzicami po polskich górach. Pasję wędrowania kontynuował w swojej działalności w harcerstwie w szkole średniej oraz podczas studiów[3]. Pełnił funkcję wiceprezesa Uczelnianego Klubu Turystycznego na Uniwersytecie Gdańskim. Podczas szkoły średniej i studiów uczestniczył w rejsach żeglarskich po Morzu Bałtyckim, w 1969 roku w rejsie na Morze Północne do portów Europy Zachodniej.

Wspinaczki w Tatrach rozpoczął w 1970 roku, ukończył kurs wspinaczki zimowej w lutym 1972 roku. Instruktorem tego kursu był Krzysztof Zdzitowiecki. Na pierwszą wyprawę w Pamir Radziecki (obecnie Tadżycki) wyruszył w 1973 roku[4]. Wspinał się w Tatrach, Pamirze, Himalajach, Andach, w górach Afryki, na Spitsbergenie i Alasce[1]. Jego największym osiągnięciem górskim jest udział w przeprowadzeniu nowej drogi na jedną z najtrudniejszych gór na świecie: na szczyt Fitz Roy w Patagonii[5]. Autor popularnej zimowej taternickiej drogi wspinaczkowej w rejonie Hali Gąsienicowej w Tatrach Polskich (droga Kochańczyka – pierwsze przejście z Bogusławem Laskowskim w marcu 1996 roku)[6].

Wędrował po Saharze i Pustyni Namib, przez wilgotne lasy równikowe[7], po Syberii, w czasie zimy polarnej na nartach na Spitsbergenie, przepłynął Morze Bałtyckie na drewnianej tratwie w 2006 roku (kapitanem tratwy był Andrzej Urbańczyk)[8]. Publikuje zdjęcia i filmy ze swoich wypraw, jest autorem relacji i artykułów ze swoich wypraw. Swoje wyprawy opisywał w wielu czasopismach, m.in. w „Rzeczpospolitej”, „Poznaj Świecie”, „n.p.m”, „Dzienniku Bałtyckim”, „Nie z tej Ziemi”, „Taterniku”, „Górach i Alpinizmie”. Zrealizował 60 podróżniczych programów telewizyjnych w prywatnej telewizji Sky Orunia w Gdańsku[9].

Prowadził wykłady fakultatywne o kulturach świata i o turystyce trekkingowej na Wydziale Przedsiębiorczości i Towaroznawstwa Akademii Morskiej w Gdyni, a w Wyższej Szkole Bankowej w Gdańsku wykłady o multimediach[10]. Na Akademii Wychowania i Sportu w Gdańsku prowadził wykłady i ćwiczenia o turystyce kwalifikowanej.

Był przez osiemnaście lat prezesem Klubu Wysokogórskiego „Trójmiasto”[11], przewodniczący Komisji Rewizyjnej KWT do roku 2020 i instruktor senior Polskiego Związku Alpinizmu[12]. W roku 2020 został przewodniczącym Komisji Rewizyjnej Polskiego Klubu Ekologicznego w Gdańsku Okręg Pomorski[13].

Zorganizował i monitorował akcję poszukiwawczą po zaginionych na rzece Ukajali w Peru polskich kajakarzy Celinę Mróz i Jarosława Frąckiewicza w 2011 roku[14]. Członek zespołu Polskiego Związku Alpinizmu ds. zbadania okoliczności i przyczyn wypadku na zimowej wyprawie na Broad Peak w 2013 roku[15]. Od 2022 roku przewodniczący Komisji Rewizyjnej Polskiego Związku Alpinizmu[16].

Członek honorowy Polskiego Związku Alpinizmu, Klubu Wysokogórskiego „Trójmiasto”[11], Międzynarodowego Klubu Morza „Zejman”, Polskiej Akademii Dzieci[17]. Ambasador znaku Fjord Nansen[18].

Od 1989 roku w Radzie Fundatorów Fundacji „Sprawni Inaczej”, od początku powstania Fundacji[19].

Ekspert Polskiego Klubu Ekologicznego Oddział Pomorski w Gdańsku[20].

W 2020 roku wydał książkę Jedno lato w Himalajach[21]. W 2021 r. współautor książki Fitz Roy[22]; w 2022 r. współautor książki O ten las za daleko![23].

Dwukrotnie odznaczony Medalami „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe” (srebrnym i brązowym), jako jedyny dwukrotnie medalami za wybitne osiągnięcia andynistyczne. Polarny rejs jachtu „Lady Dana 44” Przejściem Północno-Wschodnim, w którym uczestniczył Michał Kochańczyk, został wyróżniony Rejsem Roku 2013. Kapitanem jachtu był Ryszard Wojnowski[24]. Towarzystwo Opieki nad Zwierzętami wręczyło mu dyplom za uratowanie kota z wysokiej sosny. Zaangażowany w działaniach przeciwko dewastacji przyrodniczej Lasów Oliwskich[25] i Doliny Radości[26]. Współzałożyciel i członek Fundacji "Fidelis Siluas" (Wierni Lasom), mającej na celu ochronę polskich lasów, a szczególnie Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego (od 2019).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Michał Kochańczyk, „Onet Podróże” [dostęp 2018-03-01].
  2. ↑ IX Liceum Gdańsk, [w:] Historia szkoły, 9liceum.pl [dostęp 2018-03-01].
  3. ↑ Rydzek, Kochańczyk: Przed światem się nie pęka, „gazetapl”, 19 kwietnia 2015 [dostęp 2018-03-01].
  4. ↑ J. Miewski, Zgrupowanie Pamir 1977, „Taternik” (2 (239)), Warszawa 1978, s. 53.
  5. ↑ Chaltén, Cerro Fitz Roy, Polish route [online], pataclimb.com [dostęp 2018-03-01].
  6. ↑ Edyta Sadowska, Kocioł Kościelcowy / Droga Kochańczyka II, „Drytooling.com.pl”, 21 stycznia 2014 [dostęp 2018-03-01].
  7. ↑ Irena Łaszyn, Michał Kochańczyk – kim jest człowiek, który skrytykował kitesurfera z Gdańska?, „Dziennikbaltycki.pl”, 13 marca 2012 [dostęp 2018-03-01].
  8. ↑ Andrzej Urbańczyk, Moje cztery tratwy [online], www.poznaj-swiat.pl, kwiecień 2013 [dostęp 2018-03-01] [zarchiwizowane z adresu 2018-03-02].
  9. ↑ Michał Kochańczyk i jego zdjęcia [online], Portal Pomorza, 25 marca 2009 [dostęp 2018-03-01].
  10. ↑ mgr Michał Kochańczyk [online], www.wsb.pl [dostęp 2018-03-01] [zarchiwizowane z adresu 2018-03-02].
  11. ↑ a b Członkowie Honorowi i Prezesi [online], kwtrojmiasto.pl [dostęp 2018-03-01] [zarchiwizowane z adresu 2018-03-02].
  12. ↑ Lista instruktorów, „Polski Związek Alpinizmu” [dostęp 2018-03-01].
  13. ↑ O Klubie – Polski Klub Ekologiczny Okręg Pomorski [online] [dostęp 2020-09-03] (pol.).
  14. ↑ Tragedia na Ukajali [online], kolosy.pl, 3 lutego 2012 [dostęp 2018-03-01].
  15. ↑ Broad Peak 2013 – Raport Zespołu Wypadkowego, „Polski Związek Alpinizmu” [dostęp 2018-03-01].
  16. ↑ Władze Polskiego Związku Alpinizmu [online], Polski Związek Alpinizmu [dostęp 2022-12-29] (pol.).
  17. ↑ Projekt PAD, „Polska Akademia Dzieci”, 14 września 2010 [dostęp 2018-03-01].
  18. ↑ Fjord Nansen based on IdoSell Shop, O marce Fjord Nansen, „Fjord Nansen” [dostęp 2018-03-01] [zarchiwizowane z adresu 2018-03-02].
  19. ↑ Fundacja „Sprawni Inaczej”, „Fundacja Sprawni Inaczej” [dostęp 2018-03-01].
  20. ↑ Eksperci portalu, „Pomorska Platforma Komunikacji Społecznej” [dostęp 2018-03-01].
  21. ↑ Michał Kochańczyk, Jedno lato w Himalajach, Pelpin: Wydawnictwo bernardinum, 2020, ISBN 978-83-8127-496-8.
  22. ↑ Mirosław Falco-Dąsal, Fitz Roy : Aconcagua, wyd. I, Gliwice: Bezdroża, 2021, ISBN 978-83-283-7537-6, OCLC 1259576268 [dostęp 2023-01-13].
  23. ↑ O ten las za daleko!; ISBN 978-83-960990-6-8
  24. ↑ Marta Nicgorska, Nagrody żeglarskie „Rejs Roku” wręczone, „trojmiasto.pl”, 8 marca 2014 [dostęp 2018-03-01].
  25. ↑ Krzysztof Koprowski, Spór o inwestycję w Dolinie Radości. Właściciel pokazuje dokumenty, „trojmiasto.pl”, 22 kwietnia 2015 [dostęp 2018-03-01].
  26. ↑ Knowak, Ocalmy Dolinę Radości [online], www.forum.dawnygdansk.pl, 5 grudnia 2007 [dostęp 2018-03-01].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Michał_Kochańczyk&oldid=71758132”