Mieczysław Biernacki (matematyk)

Mieczysław Biernacki
Data i miejsce urodzenia	30 marca 1891 ; Lublin
Data i miejsce śmierci	21 listopada 1959 ; Lublin
	profesor nauk matematycznych
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Doktorat	1928
Profesura	1937
	Polska Akademia Umiejętności
Status	członek krajowy czynny
Uczelnia	Uniwersytet Wileński; Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu; UMCS
	Odznaczenia

Mieczysław Kwiryn Biernacki (ur. 30 marca 1891 w Lublinie, zm. 21 listopada 1959 tamże) – polski matematyk.

Życiorys

Urodził w rodzinie Mieczysława Józefa, lekarza, i Zofii Anny z Weysflogów. Miał brata Andrzeja Piotra, lekarza internistę, hematologa, męża Grażyny Bacewicz^[1]^[2]. Ukończył w 1909 Szkołę Filologiczną im. Stanisława Staszica w Lublinie i podjął studia chemiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1911 został wydalony z uczelni za udział w studenckiej akcji protestacyjnej przeciwko wykładom ks. Kazimierza Zimmermanna^[3]. Studia kontynuował na paryskiej Sorbonie^[4]. W latach 1914–1920 walczył najpierw jako ochotnik w armii francuskiej, a następnie w szeregach armii gen. Józefa Hallera^[1]. W czasie walk ranny i zatruty gazem^[4].

Po wojnie powrócił do Polski. W 1923 ukończył na poziomie studiów licencjackich studia matematyczne na Sorbonie w Paryżu, gdzie w maju 1928 uzyskał stopień doktora nauk matematycznych^[4] na podstawie rozprawy Sur les équations algébriques contenant des paramètres arbitraires przygotowanej pod kierunkiem prof. Pawła Montela^[3].

Na uniwersytecie w Wilnie był przez rok starszym asystentem. Od listopada 1929 pracował w Poznaniu jako profesor nadzwyczajny matematyki i kierował aż do wybuchu wojny II Katedrą Matematyki. W 1937 został profesorem zwyczajnym^[4].

Podczas okupacji przebywa w Lublinie i udzielał tam lekcji matematyki, a po wyzwoleniu pozostał w mieście na stałe. Uczestniczył w tworzeniu UMCS w Lublinie, w którym w grudniu 1944 objął kierownictwo Katedry Matematyki^[4].

Od 1946 był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, a od 1949 pracownikiem Instytutu Matematyki PAU^[4]. Należał także m.in. do Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk i Polskiego Towarzystwa Matematycznego (1937–1938 i 1948–1951 wiceprezes).

W swych pracach zajmował się analizą matematyczną i geometrią. Opublikował 87 prac naukowych, w tym 2–tomowy podręcznik geometrii różniczkowej^[4].

Zmarł w Lublinie 21 listopada 1959 i tam został pochowany^[4].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski^[5]
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (28 września 1954)^[6]
Złoty Krzyż Zasługi (22 lipca 1950)^[7]
Medal 10-lecia Polski Ludowej (14 stycznia 1955)^[8]
Krzyż Oficerski Orderu Legii Honorowej (Francja, 1936)

Nagrody

Nagroda im. Stefana Banacha (1947)^[9]
Państwowa Nagroda Naukowa II stopnia w dziedzinie nauk matematyczno-przyrodniczych za całość, dotychczasowej pracy w dziedzinie matematyki, a w szczególności za dorobek powojenny (1950)^[10]

Przypisy

↑ ^a ^b Biernacki Andrzej Piotr, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-08-24] .
↑ Mieczysław Kwiryn Biernacki z Giżyc h. Poraj M.J. Minakowski, Genealogia Potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2024-08-24].
↑ ^a ^b Matematycy i Informatycy Podkarpacia | Portal wiedzy i nauki [online], mip.ur.edu.pl [dostęp 2024-08-23] .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Gąsiorowski, Topolski 1981 ↓, s. 56.
↑ Roman Duda: Matematycy XIX i XX wieku związani z Polską. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2012, s. 77. ISBN 978-83-229-3316-9.
↑ M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1588 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej”.
↑ M.P. z 1950 r. nr 85, poz. 1021 „za zasługi w pracy zawodowej”.
↑ M.P. z 1955 r. nr 112, poz. 1450 - Uchwała Rady Państwa z dnia 14 stycznia 1955 r. nr 0/126 - na wniosek Prezesa Polskiej Akademii Nauk.
↑ II. Laureaci Nagrody im. Stefana Banacha Polskiego Towarzystwa Matematycznego [online], Wortal Stefana Banacha [dostęp 2021-01-03] .
↑ Przyznanie Państwowych Nagród Naukowych i Artystycznych. „Nowa Kultura”. Rok I, Nr 19, s. 2, 6 sierpnia 1950. Warszawa: Związek Literatów Polskich. [dostęp 2024-08-23].

Bibliografia

Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski [red.]: Wielkopolski Słownik Biograficzny. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 56–57. ISBN 83-01-02722-3.
Roman Duda: Matematycy XIX i XX wieku związani z Polską. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2012, s. 76-78. ISBN 978-83-229-3316-9.

[:1-1] Biernacki Andrzej Piotr, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-08-24] .

[2] Mieczysław Kwiryn Biernacki z Giżyc h. Poraj M.J. Minakowski, Genealogia Potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2024-08-24].

[:0-3] Matematycy i Informatycy Podkarpacia | Portal wiedzy i nauki [online], mip.ur.edu.pl [dostęp 2024-08-23] .

[CITEREFGąsiorowski,_Topolski198156-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Gąsiorowski, Topolski 1981 ↓, s. 56.

[5] Roman Duda: Matematycy XIX i XX wieku związani z Polską. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2012, s. 77. ISBN 978-83-229-3316-9.

[6] M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1588 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej”.

[7] M.P. z 1950 r. nr 85, poz. 1021 „za zasługi w pracy zawodowej”.

[8] M.P. z 1955 r. nr 112, poz. 1450 - Uchwała Rady Państwa z dnia 14 stycznia 1955 r. nr 0/126 - na wniosek Prezesa Polskiej Akademii Nauk.

[9] II. Laureaci Nagrody im. Stefana Banacha Polskiego Towarzystwa Matematycznego [online], Wortal Stefana Banacha [dostęp 2021-01-03] .

[10] Przyznanie Państwowych Nagród Naukowych i Artystycznych. „Nowa Kultura”. Rok I, Nr 19, s. 2, 6 sierpnia 1950. Warszawa: Związek Literatów Polskich. [dostęp 2024-08-23].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]