Misaki Doi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Misaki Doi
Ilustracja
Państwo

 Japonia

Data i miejsce urodzenia

29 kwietnia 1991
Jokohama

Wzrost

159 cm

Gra

leworęczna, oburęczny backhand

Zakończenie kariery

aktywna

Trener

Christian Zahalka

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

1 WTA, 2 WTA 125, 8 ITF

Najwyżej w rankingu

30 (10 października 2016)

Australian Open

2R (2013)

Roland Garros

2R (2015)

Wimbledon

4R (2016)

US Open

2R (2015, 2021)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

2 WTA, 4 WTA 125, 7 ITF

Najwyżej w rankingu

77 (24 maja 2021)

Australian Open

3R (2020)

Roland Garros

3R (2022)

Wimbledon

2R (2016, 2017, 2021)

US Open

2R (2014, 2017)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Japonia
Igrzyska azjatyckie
brąz Kanton 2010 gra drużynowa

Misaki Doi (jap. 土居 美咲 Doi Misaki) (ur. 29 kwietnia 1991 w Jokohamie) – japońska tenisistka.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Karierę w zawodach ITF rozpoczęła w 2007 roku w rundzie kwalifikacyjnej w japońskim Gifu, gdzie przegrała z Australijką Alison Bai. Potem startowała jeszcze w trzech turniejach, ale bez powodzenia. Swój pierwszy mecz wygrała rok później na tych samych zawodach, pokonując w pierwszej rundzie kwalifikacji rodaczkę Airi Hagimoto. W następnym roku wygrała swój pierwszy w karierze, niewielki turniej w Kōfu. Na swoim koncie ma wygranych siedem turniejów singlowych i siedem deblowych rangi ITF. W 2010 roku zadebiutowała w Wielkim Szlemie, dostając się do pierwszej rundy French Open.

W 2013 roku zwyciężyła w deblowych zawodach WTA 125K series w Nankinie. W finale razem z Xu Yifan pokonały Zhang Shuai i Jarosławę Szwiedową 6:1, 6:4.

Kolejny triumf odniosła w sezonie 2014 w zawodach kategorii WTA International Series w Stambule. Wspólnie z Eliną Switoliną pokonały debel Oksana KalasznikowaPaula Kania wynikiem 6:4, 6:0.

W zawodach cyklu WTA Tour Japonka wygrała jeden turniej w grze pojedynczej z trzech rozegranych finałów, w grze podwójnej natomiast zwyciężyła w dwóch turniejach z trzech osiągniętych finałów. W turniejach cyklu WTA 125 zanotowała dwa triumfy spośród czterech finałów singlowych oraz cztery turniejowe zwycięstwa deblowe.

Historia występów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A Q1 Q2 Q1 2R 1R Q2 1R 1R Q1 1R 1R 1R 1R Q2 0 / 8 1 – 8
French Open A A 1R Q2 Q2 1R 1R 2R 1R 1R Q1 1R 1R 1R 1R 0 / 10 1 – 10
Wimbledon A A Q3 3R 1R 1R 2R 1R 4R 1R A Q2 NH 1R 1R 0 / 9 6 – 9
US Open A A Q2 1R Q1 1R 1R 2R 1R 1R Q1 1R 1R 2R Q3 0 / 9 2 – 9
Ranking na koniec roku 613 200 158 106 97 89 122 60 38 119 139 74 82 105 180 0 / 36 10 – 36

Występy w grze podwójnej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A 1R 1R A 1R 1R A A 3R 1R A 0 / 6 2 – 6
French Open A A A A A 2R A A 2R 1R A A 2R 2R 3R 0 / 6 6 – 5
Wimbledon A A A A A Q2 Q1 1R 2R 2R A A NH 2R A 0 / 4 3 – 4
US Open A A A A A A 2R A 1R 2R A A A 1R A 0 / 4 2 – 4
Ranking na koniec roku 593 311 250 518 795 158 101 172 168 192 109 110 80 113 86 0 / 20 13 – 19

Występy w grze mieszanej[edytuj | edytuj kod]

Misaki Doi nigdy nie startowała w rozgrywkach gry mieszanej podczas turniejów wielkoszlemowych.

Finały turniejów WTA[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od
2021
WTA 1000 (obowiązkowe)
WTA 1000 (nieobowiązkowe)
WTA 500
WTA 250
WTA 125

Gra pojedyncza 3 (1–2)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 25 października 2015 Luksemburg Twarda (hala) Niemcy Mona Barthel 6:4, 6:7(7), 6:0
Finalistka 1. 14 lutego 2016 Kaohsiung Twarda Stany Zjednoczone Venus Williams 4:6, 2:6
Finalistka 2. 15 września 2019 Hiroszima Twarda Japonia Nao Hibino 3:6, 2:6

Gra podwójna 3 (2–1)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 20 lipca 2014 Stambuł Twarda Ukraina Elina Switolina Gruzja Oksana Kalasznikowa
Polska Paula Kania
6:4, 6:0
Finalistka 1. 19 września 2015 Tokio Twarda Japonia Kurumi Nara Chan Hao-ching
Chan Yung-jan
1:6, 2:6
Zwyciężczyni 2. 15 września 2019 Hiroszima Twarda Japonia Nao Hibino Stany Zjednoczone Christina McHale
Rosja Walerija Sawinych
3:6, 6:4, 10–4

Finały turniejów WTA 125[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza 4 (2–2)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 22 listopada 2015 Tajpej Dywanowa (hala) Węgry Tímea Babos 5:7, 3:6
Zwyciężczyni 1. 19 marca 2016 San Antonio Twarda Niemcy Anna-Lena Friedsam 6:4, 6:2
Zwyciężczyni 2. 14 lipca 2019 Båstad Ceglana Czarnogóra Danka Kovinić 6:4, 6:4
Finalistka 2. 8 marca 2020 Indian Wells Twarda Rumunia Irina-Camelia Begu 3:6, 3:6

Gra podwójna 4 (4–0)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 3 listopada 2013 Nankin Twarda Xu Yifan Zhang Shuai
Kazachstan Jarosława Szwiedowa
6:1, 6:4
Zwyciężczyni 2. 28 stycznia 2018 Newport Beach Twarda Szwajcaria Jil Teichmann Stany Zjednoczone Jamie Loeb
Szwecja Rebecca Peterson
7:6(4), 1:6, 10–8
Zwyciężczyni 3. 14 lipca 2019 Båstad Ceglana Rosja Natalja Wichlancewa Chile Alexa Guarachi
Czarnogóra Danka Kovinić
7:5, 6:7(4), 10–7
Zwyciężczyni 4. 8 lipca 2022 Båstad Ceglana Szwecja Rebecca Peterson Rumunia Mihaela Buzărnescu
Irina Chromaczowa
walkower

Wygrane turnieje ITF[edytuj | edytuj kod]

turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 75/80 000 $
turnieje z pulą nagród 50/60 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza[edytuj | edytuj kod]

Data Turniej Kat. ($) Naw. Finalistka Wynik
1. 29/03/2009 Japonia Kōfu ITF 10 000 twarda Japonia Erika Sema 7:5, 6:2
2. 12/07/2009 Japonia Tokio ITF 10 000 dywanowa Japonia Sachie Ishizu 6:1, 6:4
3. 28/11/2010 Japonia Tokio ITF 75 000 dywanowa Japonia Junri Namigata 7:5, 6:2
4. 27/04/2014 Korea Południowa Seul ITF 50 000 twarda Japonia Misa Eguchi 6:1, 7:6(3)
5. 11/01/2015 Hongkong Hongkong ITF 50 000 twarda Zhang Kailin 6:3, 6:3
6. 17/06/2018 Japonia Kōfu ITF 25 000 twarda Japonia Lisa-Marie Rioux 6:2, 6:3
7. 19/08/2018 Kanada Vancouver ITF 100 000 twarda Wielka Brytania Heather Watson 6:7(4), 6:1, 6:4
8. 31/10/2021 Stany Zjednoczone Tyler ITF 80 000 twarda Wielka Brytania Harriet Dart 7:6(5), 6:2

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]

Gra podwójna (2)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 2007 Wielka Brytania Wimbledon Trawiasta Japonia Kurumi Nara Rosja A. Pawluczenkowa
Polska Urszula Radwańska
4:6, 6:2, 7-10
Finalistka 2008 Australia Australian Open Twarda Rumunia Elena Bogdan Rosja Ksienija Łykina
Rosja A. Pawluczenkowa
0:6, 4:6

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]