Przejdź do zawartości

Elina Switolina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Elina Switolina
Еліна Світоліна
Ilustracja
Elina Switolina (2023)
Pełne imię i nazwisko

Elina Mychajliwna Switolina

Państwo

 Ukraina

Data i miejsce urodzenia

12 września 1994
Odessa

Wzrost

174 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

2010

Zakończenie kariery

aktywna

Trener

Raemon Sluiter

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

17 WTA, 1 WTA 125K, 7 ITF

Najwyżej w rankingu

3 (11 września 2017)

Australian Open

QF (2018, 2019)

Roland Garros

QF (2015, 2017, 2020, 2023)

Wimbledon

SF (2019, 2023)

US Open

SF (2019)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

2 WTA, 2 ITF

Najwyżej w rankingu

108 (4 maja 2015)

Australian Open

1R (2014, 2016)

Roland Garros

2R (2014)

Wimbledon

2R (2016)

US Open

2R (2014)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Ukraina
Igrzyska olimpijskie
brąz Tokio 2020 tenis ziemny
(gra pojedyncza)

Elina Mychajliwna Switolina, ukr. Еліна Михайлівна Світоліна (ur. 12 września 1994 w Odessie) – ukraińska tenisistka, brązowa medalistka igrzysk olimpijskich z Tokio (2020) w grze pojedynczej.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

W kwietniu 2021 zaręczyła się z Gaëlem Monfilsem. Para pobrała się 16 lipca 2021 roku[1]. 15 maja 2022 małżeństwo poinformowało o ciąży tenisistki[2].

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Kariera juniorska

[edytuj | edytuj kod]

Jest zwyciężczynią French Open 2010 i finalistką Wimbledonu 2012 w grze pojedynczej dziewcząt. W meczu finałowym French Open wygrała z Uns Dżabir 6:2, 7:5. W spotkaniu o mistrzostwo na Wimbledonie przegrała z Eugenie Bouchard 2:6, 2:6. W klasyfikacji juniorek najwyżej była na 2. pozycji (w sierpniu 2010).

2012–2014

[edytuj | edytuj kod]

W grze pojedynczej w sezonie 2012 wygrała zawody WTA 125K series w Pune, pokonując w finale Kimiko Date-Krumm 6:2, 6:3. W 2013 roku triumfowała w turnieju kategorii WTA International Series w Baku. W meczu mistrzowskim zwyciężyła z Szachar Pe’er wynikiem 6:4, 6:4.

W grze podwójnej w lipcu 2014 razem z Misaki Doi odniosła triumf w Stambule. W ostatnim meczu pokonały debel Oksana KalasznikowaPaula Kania 6:4, 6:0. W Baku obroniła tytuł, pokonując w finale Bojanę Jovanovski 6:1, 7:6(2).

W maju 2015 wygrała swój czwarty turniej w singlu, zwyciężając w Marrakeszu w dwóch setach z Tímeą Babos. 31 maja 2015 osiągnęła pierwszy w karierze ćwierćfinał Wielkiego Szlema, pokonując w 4. rundzie French Open Alizé Cornet 6:2, 7:6(9). Dwa miesiące później Ukrainka wygrała swój drugi turniej deblowy w Stambule, wygrywając w finale z Çağlą Büyükakçay i Jeleną Janković 5:7, 6:1, 10–4.

Na początku roku razem z Ołeksandrem Dołhopołowem osiągnęła finał rozgrywek o Puchar Hopmana. W lutym osiągnęła półfinał w Dubaju, pokonując między innymi Muguruzę. Następnie triumfowała w Kuala Lumpur, w finale pokonując Eugenie Bouchard 6:7(5), 6:4, 7:5. W Miami dzięki zwycięstwu z Caroline Wozniacki w tie-breaku trzeciego seta doszła do czwartej rundy.

Okres słabszej gry zanotowała podczas turniejów rozgrywanych na nawierzchni ceglanej i trawiastej. W Montrealu przegrała w trzeciej rundzie z Angelique Kerber. Na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro sprawiła sensację, eliminując Serenę Williams. Udział w turnieju olimpijskim zakończyła na ćwierćfinale, w którym uległa Petrze Kvitovej. W finale w New Haven przegrała z Agnieszką Radwańską 1:6, 6:7(3).

W Tokio, Pekinie i Moskwie osiągnęła półfinały, pokonując ponownie m.in. Muguruzę i nową liderkę rankingu Kerber. W turnieju WTA Elite Trophy w Zhuhai doszła do finału, kończąc sezon na 14. miejscu.

Sezon 2017 rozpoczęła od półfinału w Brisbane, gdzie pokonała m.in. liderkę rankingu Angelique Kerber. Następnie została mistrzynią w Tajpej i Dubaju, gdzie znowu wygrała z liderką rankingu, a potem w finale z Caroline Wozniacki 6:4, 6:2. W Indian Wells i Miami zanotowała odpowiednio czwartą i drugą rundę.

Podczas rozgrywek play-off Pucharu Federacji ponownie była lepsza od Kerber. Swój kolejny tytuł singlowy wywalczyła w Stambule, gdzie w meczu mistrzowskim pokonała Elise Mertens 6:2, 6:4. Podobny wynik osiągnęła w Rzymie, w fazie finałowej pokonując kolejno Karolínę Plíškovą, Garbiñe Muguruzę i w finale Simonę Halep 4:6, 7:5, 6:1. Pozwoliło jej to na objęcie prowadzenia w rankingu Road to Singapore. Podczas ćwierćfinału French Open prowadziła z Halep 6:3, 5:1 i miała piłki meczowe, ale ostatecznie uległa Rumunce.

Na kortach Wimbledonu w czwartej rundzie przegrała z triumfatorką tegorocznego Rolanda Garrosa, Jeļeną Ostapenko. W sierpniu triumfowała w Toronto, wygrywając kolejno z Darją Kasatkiną, Venus Williams, Muguruzą, Halep i w końcu z Wozniacki 6:4, 6:0. W Cincinnati wygrała jeden mecz. Na US Open w czwartej rundzie przegrała z Madison Keys.

Switolina zainaugurowała sezon 2018 występem w zawodach w Brisbane odnosząc zwycięstwo w pierwszej rundzie nad Carlą Suárez Navarro 6:2, 6:4[3], następnie wygrała z Aną Kojuh 6:3, 6:1[4]. W ćwierćfinale pokonała Johannę Kontę, która przy stanie 1:6, 7:6(6), 3:2, skreczowała z powodu kontuzji biodra[5]. W półfinale triumfowała nad Karolíną Plíškovą 7:5, 7:5, po czym, zwyciężywszy Alaksandrę Sasnowicz 6:2, 6:1, zdobyła swój 10. tytuł w grze pojedynczej[6]. W Australian Open, w którym wystartowała z numerem czwartym, pokonała Ivanę Jorović 6:3, 6:2[7], Kateřinę Siniakovą 4:6, 6:2, 6:1[8], Martę Kostiuk 6:2. 6:2[9] i Denisę Allertovą 6:3, 6:0[10]. W ćwierćfinale przegrała z Elise Mertens 4:6, 0:6[11].

W Doha wygrała z Markétą Vondroušovą 6:2, 6:4 w drugiej rundzie, po czym uległa Petrze Kvitovej 4:6, 5:7[12][13]. W Dubaju obroniła tytuł sprzed roku, a zarazem odniosła 11. triumf w głównym cyklu WTA[14]. Zaczęła turniej od 2. rundy, pokonując odpowiednio Wang Qiang 6:1, 5:7, 6:2, Naomi Ōsakę 6:2, 6:4, Angelique Kerber 6:3, 6:3, a w finale Darję Kasatkinę 6:4, 6:0[15].

W Indian Wells nie popisała się najlepszym tenisem, ponieważ zdołała wygrać tylko jeden mecz przeciwko Monie Barthel 6:4, 6:3. Następnie uległa hiszpance Navarro. Więcej szczęścia przyniósł jej turniej w Miami, iż doszła tam do ćwierćfinału, rozpoczynając turniej od drugiej rundy, kolejno pokonując: Osake 6:4, 6:2, Gawriłową 4:6, 6:0, 6:1 i Barty 7:5, 6:4. W 1/4 finału uległa młodszej od siebie Ostapenko, ostatecznie przegrywając w dwóch tiebrekach.

Na korty powróciła po miesiącu przerwy od grania. Były to jej pierwsze w tym sezonie zawody rozgrywane na kortach ceglanych. W Stuttgarcie wygrała z Markétą Vondroušovą, która z powodu kontuzji musiała skreczować przy stanie 3:2, w trzecim secie, a następnie musiała oddać wyższość Caroline Garcii przegrywając 7:6(4), 4:6, 2:6. W Madrycie pokonała Alizé Cornet 6:2, 6:2 aby w następnej rundzie ulec ponownie Suárez Navarro 6:2, 6:7(3), 4:6. Turniej w Rzymie zaczął się dla Eliny cudownie. Wygrała z Martić 6:1, 6:2[16], następnie po nieudanym pierwszym secie w meczu z Darja Kasatkiną wróciła aby wygrać 0:6, 6:3, 6:2.[17] W 1/4 finału odesłała do domu mistrzynie wielkoszlemową Angelique Kerber wygrywając 6:4, 6:4[18] W półfinale zmierzyła się z Kontaveit z Estonii, którą pokonała 6:4, 6:3 i tym samym awansowała do drugiego z rzędu finału tego turnieju[19]. Po raz drugi w finale przyszło jej mierzyć się z Simoną Halep, którą rok wcześniej pokonała w trzech setach w tym samym finale. Tym razem spotkanie było o wiele szybsze, ponieważ trwało ponad 1 godzinę. Tym zwycięstwem Switolina odniosła 12 triumf w głównym cyklu WTA w swojej karierze[20].

Historia występów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]
Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A A 1R 3R 3R 2R 3R QF QF 3R 4R 3R A 4R 0 / 11 25 – 11
French Open A Q1 Q2 2R 2R QF 4R QF 3R 3R QF 3R A QF 0 / 10 26 – 10
Wimbledon A A Q1 1R 1R 2R 2R 4R 1R SF NH 2R A SF 0 / 9 16 – 9
US Open A A 1R 2R 1R 3R 3R 4R 4R SF A QF A 3R 0 / 10 22 – 10
Ranking na koniec roku 498 269 156 40 29 19 14 6 4 6 5 15 236 25 0 / 40 89 – 40

Występy w grze podwójnej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A 1R A 1R A A A A A A A A 0 / 2 0 – 2
French Open A A A A 2R A 1R A A A A A A A 0 / 2 1 – 2
Wimbledon A A A Q2 1R A 2R A A A NH A A A 0 / 2 1 – 2
US Open A A A 1R 2R A 1R A 1R A A A A A 0 / 4 1 – 4
Ranking na koniec roku 443 442 485 261 132 159 232 435 1035 1156 628 729 0 / 10 3 – 10

Występy w grze mieszanej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A 1R 1R SF A A A A A A A 0 / 3 1 – 3
French Open A A A A A 2R A 2R A A NH A A A 0 / 2 2 – 2
Wimbledon A A A A 3R 1R 2R A 2R A NH A A A 0 / 4 4 – 4
US Open A A A A 1R 1R A A 2R A NH A A A 0 / 3 1 – 3
0 / 12 8 – 12

Finały turniejów WTA

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
WTA Elite Trophy
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od
2021
WTA 1000 (obowiązkowe)
WTA 1000 (nieobowiązkowe)
WTA 500
WTA 250
WTA 125

Gra pojedyncza 21 (17–4)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 28 lipca 2013 Baku Twarda Izrael Szachar Pe’er 6:4, 6:4
Zwyciężczyni 2. 27 lipca 2014 Baku Twarda Serbia Bojana Jovanovski 6:1, 7:6(2)
Zwyciężczyni 3. 2 maja 2015 Marrakesz Ceglana Węgry Tímea Babos 7:5, 7:6(3)
Zwyciężczyni 4. 6 marca 2016 Kuala Lumpur Twarda Kanada Eugenie Bouchard 6:7(5), 6:4, 7:5
Finalistka 1. 27 sierpnia 2016 New Haven Twarda Polska Agnieszka Radwańska 1:6, 6:7(3)
Finalistka 2. 6 listopada 2016 Zhuhai Twarda (hala) Czechy Petra Kvitová 4:6, 2:6
Zwyciężczyni 5. 5 lutego 2017 Tajpej Twarda (hala) Peng Shuai 6:3, 6:2
Zwyciężczyni 6. 25 lutego 2017 Dubaj Twarda Dania Caroline Wozniacki 6:4, 6:2
Zwyciężczyni 7. 30 kwietnia 2017 Stambuł Ceglana Belgia Elise Mertens 6:2, 6:4
Zwyciężczyni 8. 21 maja 2017 Rzym Ceglana Rumunia Simona Halep 4:6, 7:5, 6:1
Zwyciężczyni 9. 13 sierpnia 2017 Toronto Twarda Dania Caroline Wozniacki 6:4, 6:0
Zwyciężczyni 10. 6 stycznia 2018 Brisbane Twarda Białoruś Alaksandra Sasnowicz 6:2, 6:1
Zwyciężczyni 11. 24 lutego 2018 Dubaj Twarda Rosja Darja Kasatkina 6:4, 6:0
Zwyciężczyni 12. 20 maja 2018 Rzym Ceglana Rumunia Simona Halep 6:0, 6:4
Zwyciężczyni 13. 28 października 2018 Singapur Twarda (hala) Stany Zjednoczone Sloane Stephens 3:6, 6:2, 6:2
Finalistka 3. 3 listopada 2019 Shenzhen Twarda (hala) Australia Ashleigh Barty 4:6, 3:6
Zwyciężczyni 14. 8 marca 2020 Monterrey Twarda Czechy Marie Bouzková 7:5, 4:6, 6:4
Zwyciężczyni 15. 26 września 2020 Strasburg Ceglana Kazachstan Jelena Rybakina 6:4, 1:6, 6:2
Zwyciężczyni 16. 28 sierpnia 2021 Chicago Twarda Francja Alizé Cornet 7:5, 6:4
Zwyciężczyni 17. 27 maja 2023 Strasburg Ceglana Anna Blinkowa 6:2, 6:3
Finalistka 4. 7 stycznia 2024 Auckland Twarda Stany Zjednoczone Coco Gauff 7:6(4), 3:6, 3:6

Gra podwójna 2 (2–0)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 20 lipca 2014 Stambuł Twarda Japonia Misaki Doi Gruzja Oksana Kalasznikowa
Polska Paula Kania
6:4, 6:0
Zwyciężczyni 2. 26 lipca 2015 Stambuł Twarda Rosja Darja Gawriłowa Turcja Çağla Büyükakçay
Serbia Jelena Janković
5:7, 6:1, 10–4

Finały turniejów WTA 125K series

[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza 1 (1–0)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 11 listopada 2012 Pune Twarda Japonia Kimiko Date-Krumm 6:2, 6:3

Występy w Turnieju Mistrzyń

[edytuj | edytuj kod]

W grze pojedynczej

[edytuj | edytuj kod]
Rok Rezultat Przeciwniczka Wynik
2017 Faza grupowa Dania Caroline Wozniacki
Francja Caroline Garcia
Rumunia Simona Halep
2:6, 0:6
7:6(7), 3:6, 5:7
6:3, 6:4
2018 Zwycięstwo Stany Zjednoczone Sloane Stephens 3:6, 6:2, 6:2
2019 Finał Australia Ashleigh Barty 4:6, 3:6
2021 zawodniczka rezerwowa (nie wystąpiła – zrezygnowała ze startu)

Występy w Turnieju WTA Tournament of Champions/WTA Elite Trophy

[edytuj | edytuj kod]

W grze pojedynczej

[edytuj | edytuj kod]
Rok Rezultat Przeciwniczka Wynik
2013 Faza grupowa
(zawodniczka rezerwowa)
Rosja Anastasija Pawluczenkowa
Rumunia Simona Halep
2:6, 4:6
1:6, 1:6
2014 zawodniczka rezerwowa
2015 Półfinał Czechy Karolína Plíšková 3:6, 1:6
2016 Finał Czechy Petra Kvitová 4:6, 2:6

Wygrane turnieje rangi ITF

[edytuj | edytuj kod]
turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 75 000 $
turnieje z pulą nagród 50 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza

[edytuj | edytuj kod]
Data Turniej Kat. ($) Naw. Finalistka Wynik
1. 21/08/2011 Turcja Stambuł ITF 10 000 twarda Słowenia Anja Prislan 6:2, 6:7, 6:0
2. 22/10/2011 Nigeria Lagos ITF 25 000 twarda Chorwacja Donna Vekić 6:4, 6:3
3. 25/03/2012 Tunezja La Marsa ITF 25 000 ziemna Bułgaria Izabełła Szinikowa 7:6(4), 7:6(5)
4. 30/09/2012 Gruzja Telawi ITF 50 000 ziemna Ukraina Łesia Curenko 6:1, 6:2
5. 03/02/2013 Izrael Ejlat ITF 75 000 twarda Rosja Marta Sirotkina 6:3, 3:6, 7:5
6. 04/08/2013 Ukraina Donieck ITF 75 000 twarda Węgry Tímea Babos 3:6, 6:2, 7:6(9)

Występy w igrzyskach olimpijskich

[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza

[edytuj | edytuj kod]
Runda Przeciwniczka Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo  Ukraina [15]
I runda  Niemcy: Andrea Petković 2:6, 6:1, 6:3
II runda  Wielka Brytania: Heather Watson 6:3, 1:6, 6:3
III runda  Stany Zjednoczone: Serena Williams [1] 6:4, 6:3
Ćwierćfinał  Czechy: Petra Kvitová [11] 2:6, 0:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo  Ukraina [4]
I runda  Niemcy: Laura Siegemund 6:3, 5:7, 6:4
II runda  Australia: Ajla Tomljanović 4:6, 6:3, 6:4
III runda  Grecja: Maria Sakari [14] 5:7, 6:3, 6:4
Ćwierćfinał  Włochy: Camila Giorgi 6:4, 6:4
Półfinał  Czechy: Markéta Vondroušová 3:6, 1:6
O brązowy medal  Kazachstan: Jelena Rybakina [15] 1:6, 7:6(5), 6:4

Gra podwójna

[edytuj | edytuj kod]
Runda Partnerka Przeciwniczki Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo  Ukraina
I runda Ukraina Olha Sawczuk  Czechy: Andrea Hlaváčková / Lucie Hradecká [6] 6:7(1), 6:1, 4:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo  Ukraina
I runda Ukraina Dajana Jastremśka  Francja: Alizé Cornet / Fiona Ferro 2:6, 4:6

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza (2)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 2010 Francja French Open Ceglana Tunezja Uns Dżabir 6:2, 7:5
Finalistka 2012 Wielka Brytania Wimbledon Trawiasta Kanada Eugenie Bouchard 2:6, 2:6

Gra podwójna (1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 2010 Wielka Brytania Wimbledon Trawiasta Rosja Irina Chromaczowa Węgry Tímea Babos
Stany Zjednoczone Sloane Stephens
7:6(7), 2:6, 2:6

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ATP Staff, Introducing Mr. & Mrs. Monfils! Gael & Elina Tie The Knot [online], atptour.com, 16 lipca 2021 [dostęp 2021-07-16] (ang.).
  2. WTA Staff: Elina Svitolina, Gael Monfils announce pregnancy. Women’s Tennis Association, 2022-07-09. [dostęp 2022-07-09]. (ang.).
  3. Karolina Konstańczak: WTA Brisbane: Kristina Mladenović wciąż bez wygranego meczu od sierpnia, Johanna Konta wyszarpała zwycięstwo. sportowefakty.pl, 2018-01-01. [dostęp 2018-01-07].
  4. Bartosz Gębicz: SWITOLINA CORAZ WYŻEJ W BRISBANE. JEJ CELEM NUMER 1. przegladsportowy.pl, 2018-01-02. [dostęp 2018-01-07].
  5. Johanna Konta wycofała się z turnieju w Brisbane. eurosport.interia.pl, 2018-01-04. [dostęp 2018-01-07].
  6. Łukasz Iwanek: WTA Brisbane: Elina Switolina zakończyła marsz Alaksandry Sasnowicz i zdobyła 10. tytuł. sportowefakty.pl, 2018-01-06. [dostęp 2018-01-07].
  7. Łukasz Iwanek: Australian Open: Karolina Woźniacka i Elina Switolina w II rundzie. Wymarzony debiut 15-letniej Marty Kostiuk. sportowefakty.wp.pl, 2018-01-15. [dostęp 2018-01-15].
  8. Rafał Smoliński: Australian Open: Elina Switolina zagra z rewelacyjną Martą Kostiuk. Odpadła Belinda Bencić. sportowefakty.wp.pl, 2018-01-17. [dostęp 2018-01-18].
  9. Łukasz Iwanek: Australian Open: bez sensacji w starciu Ukrainek. Elina Switolina nie dała szans Marcie Kostiuk. sportowefakty.wp.pl, 2018-01-19. [dostęp 2018-01-19].
  10. Łukasz Iwanek: Australian Open: pogromczyni Magdy Linette nie zaskoczyła Eliny Switoliny. Ukrainka w ćwierćfinale. sportowefakty.wp.pl, 2018-01-21. [dostęp 2018-01-22].
  11. Łukasz Iwanek: Australian Open: Elise Mertens rozbiła bezsilną Elinę Switolinę! Belgijka w półfinale. sportowefakty.wp.pl, 2018-01-23. [dostęp 2018-01-23].
  12. Łukasz Iwanek: WTA Doha: pewny awans Simony Halep. Porażki Kristiny Mladenović i Madison Keys. sportowefakty.wp.pl, 2018-02-14. [dostęp 2018-02-17].
  13. Rafał Smoliński: WTA Doha: Andżelika Kerber z Karoliną Woźniacką o półfinał. Petra Kvitova poszła za ciosem. sportowefakty.wp.pl, 2018-02-15. [dostęp 2018-02-17].
  14. Rafał Smoliński: WTA Dubaj: Elina Switolina obroniła tytuł. 70-minutowy finał z Darią Kasatkiną. sportowefakty.wp.pl, 2018-02-24. [dostęp 2018-03-07].
  15. Elina Svitolina – matches. wtatennis.com. [dostęp 2018-03-07].
  16. Dawid Biskup, Rzym: Svitolina rozpoczęła walkę o obronę tytułu | Tenis NET [online] [dostęp 2019-04-16] (pol.).
  17. WTA Rzym: Svitolina i Ostapenko odrobiły stratę – Aktualności – Świat – TenisPortal.com [online], www.tenisportal.com [dostęp 2019-04-16].
  18. Wirtualna Polska Media, WTA Rzym: Elina Switolina po raz ósmy lepsza od Andżeliki Kerber. Ukrainka w półfinale – WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 18 maja 2018 [dostęp 2019-04-16] (pol.).
  19. Wirtualna Polska Media, WTA Rzym: Elina Switolina zatrzymała Anett Kontaveit. Ukrainka ponownie w finale – WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 19 maja 2018 [dostęp 2019-04-16] (pol.).
  20. Switolina obroniła tytuł w Rzymie. Halep znów nie wytrzymała fizycznie decydującego spotkania [online], Przegląd Sportowy, 20 maja 2018 [dostęp 2019-04-16] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]