Przejdź do zawartości

Mistrzostwa świata do lat 18 w hokeju na lodzie mężczyzn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mistrzostwa świata do lat 18 w hokeju na lodzie mężczyzn
Mistrzostwa świata U-18 w hokeju na lodzie
Ilustracja
Złoty medal
Dyscyplina

hokej na lodzie

Organizator rozgrywek

IIHF

Data założenia

1999

Zwycięzcy
Pierwszy zwycięzca

 Finlandia

Obecny zwycięzca

 Stany Zjednoczone

Najwięcej zwycięstw

 Stany Zjednoczone (11)

Mistrzostwa świata U-18 w hokeju na lodzie jest to coroczny turniej hokeja na lodzie organizowany przez IIHF, który ma na celu wyłonienie najlepszej drużyny świata w kategorii do lat osiemnastu. Zazwyczaj rozgrywana w kwietniu. Jest rozgrywany podobnym systemem co Mistrzostwa świata juniorów w hokeju na lodzie. Inną nazwą tych rozgrywek jest Mistrzostwa świata do lat 18 w hokeju na lodzie.

W głównym turnieju uczestniczy dziesięć drużyn podzielonych na dwie pięciodrużynowe grupy z których zwycięzcy grup awansują do półfinału, dwie kolejne walczą w dodatkowym spotkaniu o awans do półfinału, zaś czwarta i piąta drużyna w danej grupie walczą o utrzymanie w elicie.

Zazwyczaj w turnieju nie uczestniczą najlepsi zawodnicy z danego rocznika. Spowodowane jest to trwającym sezonem lig juniorskich w Ameryce Północnej w tym Canadian Hockey League.

System

[edytuj | edytuj kod]

System mistrzostw opiera się na hierarchiczności dywizji, powiązanych ze sobą zasadą awansów i spadków. Państwa, które zajmą pierwsze pozycje w danej części mistrzostw wspinają się po stopniach „piramidy” coraz wyżej, zaś te plasujące się na ostatnich lokatach spadają w dół do coraz poziomów mistrzostw. Teoretycznie jest możliwe, aby państwo z najniższej dywizji, awansując rok po roku wygrał mistrzostwo świata.

Obecnie w mistrzostwach świata bierze udział 43 reprezentacje narodowe. Są one podzielone na:

  • Elitę: gra w niej 10 zespołów podzielonych na 2 grupy. Tylko zespoły z elity mają szanse na zdobycie mistrzostwa świata.
  • I dywizję: gra w niej 12 zespołów podzielonych na 2 grupy (silniejszą A i słabszą B).
  • II dywizję: gra w niej 12 zespołów podzielonych na 2 grupy (silniejszą A i słabszą B).
  • III dywizję: gra w niej 10 zespołów podzielonych na 2 grupy (silniejszą A i słabszą B).

Rozgrywki elity podzielone są na dwie fazy. Pierwsza faza to rozgrywki grupowe, a druga to rozgrywki pucharowe i walka o utrzymanie. Do fazy pucharowej przystępują zespoły, które zajęły pierwsze trzy miejsca w dwóch grupach. Zwycięzcy grup mają zapewniony bezpośredni awans do półfinałów, zaś drużyny z drugich i trzecich miejsc awansują do ćwierćfinałów. Od tej części turnieju obowiązuje system pucharowy. Zwycięzca meczu przechodzi do następnej rundy, zaś przegrany kończy walkę o złoty medal. Zwycięzca finału zdobywa tytuł mistrza świata. Natomiast do walki o utrzymanie przystępują dwa najgorsze zespoły z fazy grupowej. Zespoły te zostają przydzielone do jednej czteroosobowej grupy. Do I dywizji spadają zespoły z dwóch ostatnich miejsc.

W niższych dywizjach tzn.: pierwszej, drugiej i trzeciej obowiązuje nieco inny system rozgrywek. Nie ma fazy pucharowej, a drużyn podzielone są na dwie grupy. Zwycięzca danej grupy awansuje o jeden szczebel wyżej w hierarchii mistrzostw, zaś ostatnie drużyny spadają o jeden szczebel niżej.

Edycje

[edytuj | edytuj kod]
Rok i miejsce turnieju elity Złoto Srebro Brąz
1999 Niemcy Füssen / Kaufbeuren  Finlandia  Szwecja  Słowacja
2000 Szwajcaria Kloten / Weinfelden  Finlandia  Rosja  Szwecja
2001 Finlandia Helsinki / Lahti / Heinola  Rosja Szwajcaria Szwajcaria  Finlandia
2002 Słowacja Trnawa / Pieszczany  Stany Zjednoczone  Rosja  Czechy
2003 Rosja Jarosław  Kanada  Słowacja  Rosja
2004 Białoruś Mińsk  Rosja  Stany Zjednoczone  Czechy
2005 Czechy Pilzno / Czeskie Budziejowice  Stany Zjednoczone  Kanada  Szwecja
2006 Szwecja Ängelholm / Halmstad  Stany Zjednoczone  Finlandia  Czechy
2007 Finlandia Tampere / Rauma  Rosja  Stany Zjednoczone  Szwecja
2008 Rosja Kazań  Kanada  Rosja  Stany Zjednoczone
2009 Stany Zjednoczone Fargo / Moorhead  Stany Zjednoczone  Rosja  Finlandia
2010 Białoruś Mińsk  Stany Zjednoczone  Szwecja  Finlandia
2011 Niemcy Crimmitschau / Drezno  Stany Zjednoczone  Szwecja  Rosja
2012 Czechy Brno / Znojmo  Stany Zjednoczone  Szwecja  Kanada
2013 Rosja Soczi  Kanada  Stany Zjednoczone  Finlandia
2014 Finlandia Lappeenranta / Imatra  Stany Zjednoczone  Czechy  Kanada
2015 Szwajcaria Zug / Lucerna  Stany Zjednoczone  Finlandia  Kanada
2016 Stany Zjednoczone Grand Forks  Finlandia  Szwecja  Stany Zjednoczone
2017 Słowacja Poprad / Nowa Wieś Spiska  Stany Zjednoczone  Finlandia  Rosja
2018 Rosja Czelabińsk / Magnitogorsk  Finlandia  Stany Zjednoczone  Szwecja
2019 Szwecja Örnsköldsvik / Umeå  Szwecja  Rosja  Stany Zjednoczone
2020 Stany Zjednoczone Plymouth / Ann Arbor
Edycja odwołana z powodu pandemii COVID-19[1]
2021 Stany Zjednoczone Frisco / Plano  Kanada  Rosja  Szwecja
2022 Niemcy Landshut / Kaufbeuren  Szwecja  Stany Zjednoczone  Finlandia
2023 Szwajcaria Bazylea / Porrentruy  Stany Zjednoczone  Szwecja  Kanada
2024 Finlandia Espoo / Vantaa

Mistrzostwa w Polsce

[edytuj | edytuj kod]

Do tej pory nie odbyły się w Polsce mistrzostwa świata elity w tej kategorii wiekowej. Jednak pięciokrotnie Polacy organizowali mistrzostwa świata dywizji pierwszej. Po raz pierwszy miało to miejsce w 2005 roku, kiedy mistrzostwa odbyły się w Sosnowcu, dwa lata później odbyły się w Sanoku. W 2008 roku odbyły się w Toruniu, zaś w 2010 w Krynicy-Zdroju. Ostatni raz Polska jako gospodarz mistrzostw uczestniczyła w 2013 roku. Mecze odbyły się w Tychach.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Adam Steiss: IIHF cancels U18 Worlds. iihf.com, 2020-03-13. [dostęp 2021-05-22]. (ang.).