Nikołaj Dawydienko

Nikołaj Dawydienko

Państwo	Rosja
Data i miejsce urodzenia	2 czerwca 1981 Siewierodonieck
Wzrost	177 cm
Gra	praworęczny, oburęczny bekhend
Status profesjonalny	1999
Zakończenie kariery	16 października 2014
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	21
Najwyżej w rankingu	3 (6 listopada 2006)
Australian Open	QF (2005–2007, 2010)
Roland Garros	SF (2005, 2007)
Wimbledon	4R (2007)
US Open	SF (2006, 2007)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	2
Najwyżej w rankingu	31 (13 czerwca 2005)
Australian Open	2R (2005)
Roland Garros	3R (2005)
Wimbledon	QF (2004)
US Open	2R (2004, 2005, 2013)

Nikołaj Władimirowicz Dawydienko, ros. Николай Владимирович Давыденко (ur. 2 czerwca 1981 w Siewierodoniecku) – rosyjski tenisista, reprezentant Rosji w Pucharze Davisa, olimpijczyk, zwycięzca ATP World Tour Finals 2009.

Młodość

Jego rodzice pracowali w rosyjskim koncernie Gazprom. Do 15. roku życia mieszkał na Ukrainie, następnie przeniósł się do Niemiec, gdzie mieszkał wspólnie ze starszym bratem Eduardem i jego rodziną. W 1999 roku został obywatelem rosyjskim.

Kariera tenisowa

Jako zawodowy tenisista Dawydienko zaczął występować od 1999 roku. Dnia 16 października 2014 roku poinformował o zakończeniu zawodowej kariery.

W 2001 roku po raz pierwszy uczestniczył w zawodach wielkoszlemowych, dochodząc do 2 rundy na Australian Open.

W 2003 roku Rosjanin zaczął odnosić sukcesy na szczeblu rozgrywek o randze ATP World Tour, wygrywając 2 turnieje, w styczniu w Adelaide i w kwietniu w Estoril. W maju awansował do finału w Sankt Pölten. Sezon ukończył po raz pierwszy w czołowej pięćdziesiątce rankingu, na 44. pozycji.

W 2004 roku Dawydienko ponownie triumfował w 2 imprezach ATP World Tour, tym razem w Monachium oraz w Moskwie. W stolicy Rosji był również najlepszy w grze podwójnej, w parze z Igorem Andriejewem. Tego samego roku uczestniczył na igrzyskach olimpijskich w Atenach, gdzie w singlu odpadł w 1 rundzie, a w deblu w 2 rundzie. Partnerem w turnieju gry podwójnej Dawydienki był Andriejew.

2005 rok był pierwszym sezonem w karierze Rosjanina gdy doszedł do ćwierćfinału wielkoszlemowego. W Australian Open pokonał m.in. po drodze Tima Henmana i Guillermo Cañasa, a przegrał w spotkaniu o awans do półfinału z Andym Roddickiem. Podczas French Open dotarł do półfinału, eliminując m.in. Tommy'ego Haasa, Guillermo Corię i Tommy'ego Robredo by w meczu o finał przegrać z Mariano Puertą. Tegoż roku Dawydienko doszedł do 1 finału, w Sankt Pölten, który ostatecznie wygrał. W Moskwie podczas rywalizacji deblowej zakończył swój udział, w parze z Igorem Andriejewem, na finale. Na koniec roku Dawydienko zakwalifikował się do turnieju Tennis Masters Cup i awansował do półfinału. W grupie wygrał wszystkie pojedynki, z Andre Agassim, Gastónem Gaudio i Mariano Puertą. Mecz o udział w finale Rosjanin przegrał z Davidem Nalbandianem. W tym samym roku osiągnął z reprezentacją półfinał w Pucharze Davisa, chociaż debiutował w reprezentacji w 2003 roku. Miał znaczący wkład w wyeliminowaniu w ćwierćfinale Francji, przeciwko której zdobył 2 punkty w singlu, po triumfach nad Paulem-Henrim Mathieu i Richardem Gasquetem. W rundzie półfinałowej przeciw Chorwacji pokonał Mario Ančicia, ale poniósł porażkę z Ivanem Ljubičiciem. Sezon zakończył na 5. miejscu w rankingu gry pojedynczej.

W 2006 roku osiągnął wielkoszlemowe ćwierćfinały w Australian Open i French Open oraz półfinał podczas US Open. W Melbourne i Nowym Jorku wyeliminował Dawydienkę Roger Federer, a w Paryżu David Nalbandian. Odniósł w całym sezonie 5 turniejowych zwycięstw, w tym na początku listopada wygraną w Paryżu, w ramach zawodów kategorii ATP Masters Series. Po imprezie w Paryżu, dnia 6 listopada osiągnął najwyższe miejsce w klasyfikacji singlowej, 3. miejsce. Dodatkowo Rosjanin uczestniczył w 2 przegranych finałach. Zakwalifikował się na koniec roku na zawody Tennis Masters Cup, jednak odpadł po meczach grupowych. Na początku grudnia wygrał z reprezentacją Puchar Davisa, po finale z Argentyną zakończonym wynikiem 3:2. Dawydienko pokonał Juana Ignacio Chelę, a przegrał z Davidem Nalbandianem.

W sezonie 2007 tenisista rosyjski wygrał zawody w Moskwie. Ponadto był w półfinałach French Open i US Open, które przegrywał z Rogerem Federerem, ćwierćfinale Australian Open, gdzie odpadł pokonany przez Tommy'ego Haasa, a także w 4 rundzie Wimbledonu wyeliminowany przez Markosa Pagdatisa. Wygrał 17 meczów w zawodach wielkoszlemowych, najwięcej w 1 sezonie. Po raz 3 z rzędu Dawydienko zakwalifikował się do Tennis Masters Cup, jednak swój udział zakończył po rywalizacji grupowej. Na koniec roku zagrał w finale Pucharu Davisa przeciwko Stanom Zjednoczonym, w grze podwójnej z Igorem Andriejewem przegrywając z Bobem i Mikiem Bryanami, co przesądziło o porażce Rosjan.

W 2008 roku Dawydienko został mistrzem 3 turniejów w singlu, w tym zawodów ATP Masters Series w Miami, gdzie wyeliminował m.in. Andy'ego Roddicka w półfinale i Rafaela Nadala w finale. Rosjanin uczestniczył również w 2 finałach, w tym w finale Tennis Masters Cup. W grze podwójnej był w 1 finale, wspólnie z Jurijem Szczukinem w Warszawie. W ramach Pucharu Davisa dotarł z reprezentacją do półfinału, w którym Rosjanie ulegli Argentynie. W sierpniu Dawydienko zagrał na igrzyskach olimpijskich w Pekinie. W singlu doszedł do 2 rundy, a w deblu do ćwierćfinału w parze z Igorem Andriejewem.

Dawydienko w sezonie 2009, od końca lipca doszedł do 5 finałów, które wygrał. Były to m.in. zwycięstwa w Szanghaju o randze ATP World Tour Masters 1000, gdzie w finale był lepszy od Rafaela Nadala, i w ATP World Tour Finals. W londyńskich zawodach ATP World Tour Finals pokonał w meczach grupowych Rafaela Nadala i Robina Söderlinga, a poniósł porażkę z Novakiem Đokoviciem. W półfinale Dawydienko wyeliminował Rogera Federera, a w finale Juana Martína del Potro. W sezonie tym Rosjanin był również w ćwierćfinale French Open, w którym odpadł po przegranej z Robinem Söderlingiem.

W styczniu 2010 roku Rosjanin wygrał turniej w Ad-Dausze, po meczach m.in. z Rogerem Federerem w półfinale i Rafaelem Nadalem w finale, a także awansował do ćwierćfinału Australian Open, gdzie tym razem lepszy był Federer. W lutym Dawydienko doznał kontuzji nadgarstka, która wykluczyła go z gry do połowy sezonu. Jednak po powrocie nie osiągał większych sukcesów, a sezon zakończył poza czołową dwudziestką w rankingu, na 22. pozycji.

W 2011 roku Dawydienko dotarł do finału w Ad-Dausze po wygranej m.in. nad Nadalem. Spotkanie o tytuł przegrał z Federerem. W maju zwyciężył w zawodach w Monachium, po finale z Florianem Mayerem. W 2012 roku uczestniczył po raz 3 na igrzyskach olimpijskich, w Londynie. Z konkurencji gry pojedynczej odpadł w 2 rundzie, podobnie jak i w deblu. W sezonie 2013 był w finale w Ad-Dausze. Pokonał tamże m.in. w półfinale Davida Ferrera, jednak mecz finałowy zakończył się porażką Dawydienki z Richardem Gasquetem.

W 2014 roku, w lutym, Rosjanin został mistrzem gry podwójnej w Montpellier razem z Denisem Istominem.

Finały w turniejach ATP World Tour

Gra pojedyncza (21–7)

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup / ATP Finals
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold / ATP Tour 500
ATP International Series / ATP Tour 250

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Zwycięzca	1.	5 stycznia 2003	Adelaide	Twarda	Kristof Vliegen	6:2, 7:6(3)
Zwycięzca	2.	13 kwietnia 2003	Estoril	Ceglana	Agustín Calleri	6:4, 6:3
Finalista	1.	25 maja 2003	Sankt Pölten	Ceglana	Andy Roddick	3:6, 2:6
Zwycięzca	3.	2 maja 2004	Monachium (1)	Ceglana	Martin Verkerk	6:4, 7:5
Zwycięzca	4.	17 października 2004	Moskwa (1)	Dywanowa (hala)	Greg Rusedski	3:6, 6:3, 7;5
Zwycięzca	5.	21 maja 2005	Sankt Pölten (1)	Ceglana	Jürgen Melzer	6:3, 2:6, 6:4
Finalista	2.	7 maja 2006	Estoril	Ceglana	David Nalbandian	3:6, 4:6
Zwycięzca	6.	27 maja 2006	Pörtschach (2)	Ceglana	Andrei Pavel	6:0, 6:3
Finalista	3.	16 lipca 2006	Båstad	Ceglana	Tommy Robredo	2:6, 1:6
Zwycięzca	7.	6 sierpnia 2006	Sopot (1)	Ceglana	Florian Mayer	7:6(6), 5:7, 6:4
Zwycięzca	8.	28 sierpnia 2006	New Haven	Twarda	Agustín Calleri	6:4, 6:3
Zwycięzca	9.	15 października 2006	Moskwa (2)	Dywanowa (hala)	Marat Safin	6:4, 5:7, 6:4
Zwycięzca	10.	5 listopada 2006	Paryż	Dywanowa (hala)	Dominik Hrbatý	6:1, 6:2, 6:2
Zwycięzca	11.	14 października 2007	Moskwa (3)	Twarda (hala)	Paul-Henri Mathieu	7:5, 7:6(9)
Zwycięzca	12.	6 kwietnia 2008	Miami	Twarda	Rafael Nadal	6:4, 6:2
Finalista	4.	20 kwietnia 2008	Estoril	Ceglana	Roger Federer	6:7(5), 2:1 krecz
Zwycięzca	13.	25 maja 2008	Pörtschach (3)	Ceglana	Juan Mónaco	6:2, 2:6, 6:2
Zwycięzca	14.	15 czerwca 2008	Warszawa (2)	Ceglana	Tommy Robredo	6:3, 6:3
Finalista	5.	17 listopada 2008	Tennis Masters Cup, Szanghaj	Twarda (hala)	Novak Đoković	1:6, 5:7
Zwycięzca	15.	26 lipca 2009	Hamburg	Ceglana	Paul-Henri Mathieu	6:4, 6:2
Zwycięzca	16.	2 sierpnia 2009	Umag	Ceglana	Juan Carlos Ferrero	6:3, 6:0
Zwycięzca	17.	4 października 2009	Kuala Lumpur	Twarda (hala)	Fernando Verdasco	6:4, 7:5
Zwycięzca	18.	18 października 2009	Szanghaj	Twarda	Rafael Nadal	7:6(3), 6:3
Zwycięzca	19.	29 listopada 2009	ATP World Tour Finals, Londyn	Twarda (hala)	Juan Martín del Potro	6:3, 6:4
Zwycięzca	20.	9 stycznia 2010	Ad-Dauha	Twarda	Rafael Nadal	0:6, 7:6(8), 6:4
Finalista	6.	9 stycznia 2011	Ad-Dauha	Twarda	Roger Federer	3:6, 4:6
Zwycięzca	21.	1 maja 2011	Monachium (2)	Ceglana	Florian Mayer	6:3, 3:6, 6:1
Finalista	7.	5 stycznia 2013	Ad-Dauha	Twarda	Richard Gasquet	6:3, 6:7(4), 3:6

Gra podwójna (2–2)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy w finale	Wynik finału
Zwycięzca	1.	17 października 2004	Moskwa	Dywanowa (hala)	Igor Andriejew	Mahesh Bhupathi Jonas Björkman	3:6, 6:3, 6:4
Finalista	1.	16 października 2005	Moskwa	Dywanowa (hala)	Igor Andriejew	Maks Mirny Michaił Jużny	1:5, 1:5
Finalista	2.	15 czerwca 2008	Warszawa	Ceglana	Jurij Szczukin	Mariusz Fyrstenberg Marcin Matkowski	0:6, 6:3, 4–10
Zwycięzca	2.	9 lutego 2014	Montpellier	Twarda (hala)	Denis Istomin	Marc Gicquel Nicolas Mahut	6:4, 1:6, 10–7

Osiągnięcia w turniejach Wielkiego Szlema i ATP World Tour Masters 1000 (gra pojedyncza)

Turniej	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	Wygrane turnieje	Bilans w turnieju
Wielki Szlem
Australian Open	2R	1R	1R	2R	QF	QF	QF	4R	–	QF	1R	1R	2R	2R	0 / 13	23–13
French Open	2R	2R	2R	1R	SF	QF	SF	3R	QF	–	2R	1R	3R	1R	0 / 13	26–13
Wimbledon	–	1R	1R	1R	2R	1R	4R	1R	3R	2R	1R	1R	–	–	0 / 11	7–11
US Open	1R	2R	2R	3R	2R	SF	SF	4R	4R	2R	3R	2R	2R	–	0 / 13	26–13
Wygrane turnieje	0 / 3	0 / 4	0 / 4	0 / 4	0 / 4	0 / 4	0 / 4	0 / 4	0 / 3	0 / 3	0 / 4	0 / 4	0 / 3	0 / 2	0 / 50	N/A
Bilans spotkań	2–3	2–4	2–4	3–4	11–4	13–4	17–4	8–4	9–3	6–3	3–4	1–4	4–3	1–2	N/A	82–50
ATP World Tour Finals
ATP World Tour Finals	–	–	–	–	SF	RR	RR	F	W	–	–	–	–	–	1 / 5	12–8
ATP World Tour Masters 1000
Indian Wells	–	–	–	1R	2R	3R	4R	3R	–	3R	2R	3R	2R	2R	0 / 10	10–8
Miami	–	2R	1R	2R	2R	4R	3R	W	–	–	1R	2R	2R	1R	1 / 11	13–10
Monte Carlo	–	–	1R	QF	3R	1R	2R	SF	QF	–	1R	–	2R	–	0 / 9	11–9
Madryt	–	–	1R	–	3R	2R	–	2R	3R	–	1R	2R	1R	–	0 / 8	4–7
Rzym	–	1R	2R	3R	1R	3R	SF	3R	2R	–	1R	1R	1R	–	0 / 11	9–11
Montreal/Toronto	–	–	2R	–	3R	1R	QF	3R	QF	3R	2R	–	QF	–	0 / 9	13–9
Cincinnati	–	–	1R	–	QF	1R	SF	2R	3R	QF	2R	3R	2R	–	0 / 10	13–10
Szanghaj	Nie ATP World Tour Masters 1000								W	2R	–	–	–	–	1 / 2	5–1
Paryż	–	–	1R	2R	QF	W	3R	SF	3R	QF	1R	–	–	–	1 / 9	15–8
Hamburg	–	–	2R	1R	SF	QF	3R	3R	Nie ATP World Tour Masters 1000						0 / 6	10–6
Wygrane turnieje	–	0 / 2	0 / 8	0 / 6	0 / 9	1 / 9	0 / 8	1 / 9	1 / 7	0 / 5	0 / 8	0 / 5	0 / 7	0 / 2	3 / 85	N/A
Bilans spotkań	–	1–2	3–8	7–6	14–9	13–8	13–8	16–8	13–5	6–4	3–8	6–4	7–7	1–2	N/A	103–79
Ranking na koniec sezonu
	79	81	44	28	5	3	4	5	6	22	41	44	53	250	N/A

Legenda

     W, wygrał turniej

     F, przegrał w finale

     SF, przegrał w półfinale

     QF, przegrał w ćwierćfinale

     4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie

     RR, odpadł w fazie grupowej

     –, nie startował w turnieju głównym

Bibliografia

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-29]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-29]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-29]  (ang.).
• Profil na stronie Sports-reference. sports-reference.com. [dostęp 2014-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 września 2013)]. (ang.).