Nikołaj Rumiancew

Nikołaj Rumiancew
	; Na portrecie pędzla George’a Dowe’a
Data i miejsce urodzenia	14 kwietnia 1754 ; Petersburg
Data i miejsce śmierci	15 stycznia 1826 ; Petersburg
	Minister spraw zagranicznych Imperium Rosyjskiego
Okres	od 12 lutego 1807; do 1 sierpnia 1814
Poprzednik	Andriej Budberg
Następca	Joanis Kapodistrias i Karl Robert Nesselrode
	Przewodniczący Komitetu Ministrów Imperium Rosyjskiego
Okres	od 1810; do marzec 1812
Poprzednik	powstanie urzędu
Następca	Nikołaj Sałtykow
	Multimedia w Wikimedia Commons

Nikołaj Piotrowicz Rumiancew (Николай Петрович Румянцев; ur. 3 kwietnia^?/14 kwietnia 1754, zm. 3 stycznia^?/15 stycznia 1826) – hrabia, mąż stanu Imperium Rosyjskiego, mecenas, kolekcjoner. Syn wojskowego rosyjskiego Piotra Rumiancewa.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1776–1795 na służbie na dworze cara i w pracy dyplomatycznej^[1]. Od 1801 członek Rady Państwa, senator. W latach 1807–1814 minister Spraw Zagranicznych. W latach 1810–1812 (inne źródła 1809–10) przewodniczący Rady Państwowej. Do rozpoczęcia I wojny ojczyźnianej był stronnikiem zbliżenia z Francją. Od 1814 w stanie spoczynku.

Rumiancew zebrał wielką bibliotekę, kolekcje rękopisów, materiałów etnograficznych i numizmatycznych, które później posłużyły za bazę powstania Muzeum im. Rumiancewa. Zbiory książek posłużyły do powstania późniejszej Biblioteki Centralnej im. W. Lenina. Rumiancew subsydiował działalność kół historyków i archeologów. Uczestniczył aktywnie w zebraniu dokumentów i materiałów związanych z historią Rosji, jej polityką wewnętrzną i zagraniczną (m.in. z archiwów Niemiec, Francji, Włoch i Szwecji). Za jego środki wydano „Starodawne wiersze rosyjskie, zebrane przez Kirszeja Daniłowa” – 2 wydanie w 1818, „Pamiętniki rosyjskiej piśmiennictwa XII wieku” w 1821, „Białoruskie archiwum starodawnego piśmiennictwa” w 1824.

Rumiancew był honorowym członkiem szeregu Akademii i kół naukowych. Imieniem Rumiancewa zostały nazwane motyl Papilio rumanzovia i palma Syagrus romanzoffiana, które odkryto podczas ekspedycji zorganizowanej przez znanego rosyjskiego podróżnika Ottona Kotzebuego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Jacek Kordel, Zur Genese der Mission Nikolaj Petrovič Rumjancevs in Frankfurt am Main. Ein Beitrag zur russischen Deutschlandpolitik in den 1780er Jahren, "Zapiski Historyczne" 87, 2022, 3, s. 69-100.

[1] Jacek Kordel, Zur Genese der Mission Nikolaj Petrovič Rumjancevs in Frankfurt am Main. Ein Beitrag zur russischen Deutschlandpolitik in den 1780er Jahren, "Zapiski Historyczne" 87, 2022, 3, s. 69-100.

[1]

Posolsky Prikaz, przewodniczący (1549–1699)	Iwan Wiszkowaty (1549–1570) Wasilij i Andriej Szelkalow (1570–1601) Iwan Gramotyn (1605–1606) Piotr Tretiakow (1608–1610) Iwan Gramotyn (1610–1612) Piotr Tretiakow (1613–1618) Iwan Gramotyn (1618–1626) Iwan Gramotyn (1634–1635) Almaz Iwanow (1635–1667) Afanasy Ordin-Naszczokin (1667–1681) Artamon Matwiejew (1671–1676) Wasilij Golicyn (1682–1689) Emelian Ukrainczew (1689–1697) Lew Naryszkin (1697–1699)
Kanclerze i wicekanclerze Carstwa Rosyjskiego i Imperium Rosyjskiego (1699–1801)	Fiodor Gołowin (1700–1706) Piotr Szafirow (1706–1708) Gawriłło Gołowkin (1706–1734) Andriej Ostermann (1734–1740) Aleksiej Czerkaski (1740–1742) Aleksy Piotrowicz Bestużew-Riumin (1744–1758) Michaił Iłłarionowicz Woroncow (1758–1763) Nikita Panin (1763–1781) Iwan Andrejewicz Ostermann (1781–1797) Aleksandr Bezborodko (1797–1799) Fiodor Rostopczyn (1799–1801) Nikita Pietrowicz Panin 1801
MSZ Imperium Rosyjskiego (1801–1917)	Wiktor Koczubej (1801–1802) Aleksander Woroncow (1802–1804) Adam Jerzy Czartoryski (1804–1806) Andriej Budberg (1806–1808) Nikołaj Rumiancew (1807–1814) Karl Nesselrode (1814–1856) Ioannis Kapodistrias (1816–1822, razem z Nesselrode’m) Aleksandr Gorczakow (1856–1882) Nikołaj de Giers (1882–1895) Aleksiej Łobanow-Rostowski (1895–1896) Nikołaj Szyszkin (1896–1897) Nikołaj Murawiow (1897–1900) Władimir Lambsdorff (1900–1906) Aleksandr Izwolski (1906–1910) Siergiej Sazonow (1910–1916) Borys Stürmer 1916 Nikołaj Pokrowski (1916–1917)
MSZ Rządu Tymczasowego Rosji	Pawieł Milukow (1917) Michaił Tereszczenko (1917)
Ludowy Komisariat Spraw Zagranicznych RFSRR	Lew Trocki (1917–1918) Gieorgij Cziczerin (1918–1923)
Ludowy Komisariat Spraw Zagranicznych ZSRR (1922–1946)	Gieorgij Cziczerin (1923–1930) Maksim Litwinow (1930–1939) Wiaczesław Mołotow (1939–1946)
Ministerstwo Spraw Zagranicznych ZSRR (1946–1991)	Wiaczesław Mołotow (1946–1949) Andriej Wyszynski (1949–1953) Wiaczesław Mołotow (1953–1956) Dmitrij Szepiłow (1956–1957) Andriej Gromyko (1957–1985) Eduard Szewardnadze (1985–1990) Aleksandr Biessmiertnych 1991 Boris Pankin 1991 Eduard Szewardnadze
Ministerstwo Spraw Zagranicznych Federacji Rosyjskiej	Andriej Kozyriew (1990–1996) Jewgienij Primakow (1996–1998) Igor Iwanow (1998–2004) Siergiej Ławrow (od 2004)

Carstwo Rosyjskie	Gans Christofor Szlejnic (1717–1720) Płaton Iwanowicz Musin-Puszkin (1720) Wasilij Łukicz Dołgorukow (1720–1721)
Imperium Rosyjskie	Wasilij Łukicz Dołgorukow (1721–1722) Aleksandr Borisowicz Kurakin (1722–1724) Boris Kurakin (1724–1727) Aleksandr Borisowicz Kurakin (1727–1728) Aleksandr Gawriłowicz Gołowkin (1728–1731) Siergiej Christoforowicz Minich (1731–1733) Antioch Kantemir (1738–1744) Heinrich Gross (1744–июнь 1748) Fiodor Dmitrijewicz Biechtiejew (1756–1757) Michaił Bestużew-Riumin (1756–1760) Dmitrij Golicyn (1760) Piotr Grigorjewicz Czernyszow (1760–1762) Siergiej Wasiljewicz Sałtykow (1762–август 1763) Dmitrij Golicyn (1762–1768) Nikołaj Konstantinowicz Chotinskij (1767–1774) Iwan Siergiejewicz Bariatinskij (1773–1785) Iwan Simolin (1784–1792) Gieorg Magnus Spriengportien (1800) Stiepan Kołyczow (1800–1801) Arkadij Morkow (1801–1803) Pierre d’Oubril (1803–1804) Pierre d’Oubril (1806–1806) Piotr Tołstoj (1807–1808) Nikołaj Rumiancew (1808–1809) Grigorij Gagarin (1808–1808) Aleksandr Kurakin (1808–1812) Carlo Andrea Pozzo di Borgo (1814–1835) Pawieł Iwanowicz Miediem (1835–1835) Piotr Pahlen (1835–1851) Nikołaj Dmitrijewicz Kisielow (1851–1854) Filipp Iwanowicz Brunnow (1856–1857) Pawieł Kisielow (1856–1862) Andriej von Budberg (1862–1868) Erniest Gustawowicz Sztakielbierg (1868–1870) Grigorij Nikołajewicz Okuniew (1870) Filipp Iwanowicz Brunnow (1870–1870) Nikołaj Aleksiejewicz Orłow (1871–1884) Artur Pawłowicz Moriengiejm (1884–1897) Lew Pawłowicz Urusow (1897–1904) Aleksandr Iwanowicz Nielidow (1904–1910) Aleksandr Izwolski (1910–1917)
Rząd Tymczasowy Rosji	Aleksandr Izwolski (1917–1917) Matwiej Markowicz Siewastopuło (1917) Wasilij Aleksiejewicz Makłakow (1917–1917)
Federacja Rosyjska	Jurij Ryżow (1992–1998) Nikołaj Afanasjewski (1998–2002) Aleksandr Aleksiejewicz Awdiejew (2002–2008) Aleksandr Konstantinowicz Orłow (2008–2017) Aleksiej Jurjewicz Mieszkow (od 2017)