Nikołaj Łosski

Nikołaj Onufrijewicz Łosski
ros. Николай Онуфриевич Лосский
Państwo działania	Imperium Rosyjskie (1870—1917); Rosyjska Federacyjna Socjalistyczna Republika Radziecka (1917—1922); Czechosłowacja (1922—1939); Protektorat Czech i Moraw (1939—1942); Słowacja (1942—1945); Francja (1945—1946; 1961—1965)
Data i miejsce urodzenia	6 grudnia 1870 ; Krasław
Data i miejsce śmierci	24 stycznia 1965 ; Paryż
Alma Mater	Petersburski Uniwersytet Państwowy
	profesor
Uczelnia	Instytut Teologii Prawosławnej św. Sergiusza z Radoneża w Paryżu(inne języki)
Okres zatrudn.	1945-1946

Nikołaj Onufrijewicz Łosski (ros. Николай Онуфриевич Лосский; ur. 24 listopada^?/6 grudnia 1870 w Krasławie koło Dyneburga, ówczesna gubernia witebska, zm. 24 stycznia 1965 w Paryżu) – filozof rosyjski.

Życiorys

Jego ojcem był zrusyfikowany Polak Onufrij Łosski, natomiast matką była Polka Adelajda Przyłęcka. Onufrij Łosski był wyznania prawosławnego, a Adelajda Przyłęcka – katolickiego. Studiował filozofię u Windelbanda i Wundta. W roku 1891 wstąpił na Uniwersytet Petersburski, który ukończył w 1898 roku. Od 1900 pracował na tejże uczelni zdobywając w 1916 tytuł profesora^[1]. Od 1922 roku na emigracji, został wydalony z Rosji Radzieckiej. Na zaproszenie Tomáša Masaryka zamieszkał w Czechosłowacji. Wykładał na uniwersytetach Pragi (1922-1942), Bratysławy (1942-1945) i Brna^[1]. Po ostatniej wojnie światowej przenósł się do Francji, a w roku 1946 do USA, w 1951 otrzymał obywatelstwo amerykańskie.

W latach 1947–1950 profesor rosyjskiej Akademii Teologicznej w Nowym Jorku. W filozofii łączył elementy platonizmu, monadologii Leibniza, intuicjonizmu Bergsona i mistycyzmu Władimira Sołowjowa. Łosski rozwinął koncepcję filozoficzną zwaną przez siebie intuicjonizmem.

Jego nazwisko zostało przywołane w encyklice "Fides et ratio" Jana Pawła II (1998).

Jego syn Władimir Łosski był rosyjskim teologiem prawosławia i podobnie jak ojciec filozofem.

Główne prace

"Obosnowanije intuitiwizma" (1906)
"Intellectual Intuition and Ideal Being" (1934)
"Bóg a zło świata" (1941)
"Podstawy absolutnego dobra" (1949)
"Dostojewski i jego chrześcijański światopogląd"

Polskie przekłady

Mikołaj Łosski: Historia filozofii rosyjskiej. Przełożył: Henryk Paprocki. Kęty: Wydawnictwo Marek Derewiecki, 2000, seria: Daimonion. ISBN 83-88524-00-3.

Przypisy

↑ ^a ^b Гайденко 2001 ↓, s. 457.

Bibliografia

Grzegorz Przebinda, Józef Smaga, Leksykon. Kto jest kim w Rosji po 1917 roku, wyd. ZNAK, Kraków 2000, ISBN 83-7006-868-5
Wielka Encyklopedia Powszechna PWN (1962-1969)
П. П. Гайденко: Интуитивизм и иерархический персонализм Н. О. Лосского. W: История русской философии. Редкол.: М.А. Маслин и др.. Москва: Республика, 2001, s. 456-470, seria: Учеб. для вузов. ISBN 5-250-01811-4.

[CITEREFГайденко2001457-1] Гайденко 2001 ↓, s. 457.

[1]