ORP Kondor (1964)
.jpg)
| |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
 Norweska KMW
| |
| Nazwa |
„Kunna” |
| Wejście do służby |
1964 |
 Marynarka Wojenna
| |
| Nazwa |
ORP „Kondor” |
| Wejście do służby | |
| Wycofanie ze służby | |
| Los okrętu |
wycofany |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
47,24 m |
| Szerokość |
4,7 m |
| Zanurzenie testowe |
200 metrów |
| Materiał kadłuba | |
| Napęd | |
| 2 silniki Diesla Mercedes-Benz silnik elektryczny śruba okrętowa | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg |
3800 Mm @ 10 węzłów na chrapach |
| Sensory | |
| sonar pasywny: Atlas Elektronik PSU NU radar: Furuno 805 (pasmo-I) | |
| Wyrzutnie torpedowe |
torpedowe: 8 × 533 mm (dziób) |
| Załoga |
24 oficerów i marynarzy |
ORP Kondor (297) – okręt podwodny polskiej marynarki wojennej typu 207 (nor.: Kobben). Jednostka została zwodowana w niemieckiej stoczni Nordseewerke, gdzie była budowana na zamówienie Norwegii. Do służby w norweskiej marynarce wojennej weszła jako HNoMS „Kunna”, służąc w niej jako jednostka typu Kobben, a po wycofaniu ze służby w roku 2001 okręt został przekazany polskiej marynarce wojennej. Podniesienie polskiej bandery nastąpiło 20 października 2004 roku, po czym jednostce nadano numer taktyczny 297. Matką chrzestną okrętu została Danuta Hübner[1].
Okręt od 10 października 2008 roku do 31 marca 2009 roku uczestniczył, jako PKW Kondor, w natowskiej operacji Active Endeavour na Morzu Śródziemnym. Działalność okrętu polegała na prowadzeniu podwodnego dozoru akwenów i skrytym rozpoznaniu, a także na identyfikacji jednostek nawodnych. W połowie misji wymieniono załogę jednostki. Przed powrotem do kraju jednostka przeszła przegląd techniczny i naprawy w Turcji. Do Gdyni ORP „Kondor” powrócił 15 czerwca[2]. Został wycofany ze służby 20 grudnia 2017[3][4], a na początku 2021 r. Agencja Mienia Wojskowego zapowiedziała przejęcie okrętu od Marynarki Wojennej celem sprzedaży przed końcem pierwszego kwartału tego samego roku[5].
Dowódcy okrętu
[edytuj | edytuj kod]- kmdr ppor. Tomasz Krasoń
- kmdr ppor. Leszek Dziadek
- kmdr ppor. Piotr Pawłowski
- kmdr ppor. Robert Rachwał
- kmdr ppor. Krzysztof Snarski
- kmdr ppor. Marek Walder (p.o.)[6]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Piotr Wojas. Matka chrzestna na ORP "Kondor". „Bandera”. 9/2011, s. 17, wrzesień 2011. Gdynia: Dowództwo MW RP. ISSN 0209-1070.
- ↑ Janusz Walczak. Kronika PMW lipiec-sierpień 2009. „Morza, Statki i Okręty”. 7-8/2009. ISSN 1426-529X.
- ↑ ORP KONDOR SPUSZCZA BANDERĘ fakty.interia.pl (pol.) [dostęp 2017-12-21]
- ↑ „Kondora” już nie ma, wybór „Orki” w przyszłym roku. defence24.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-23)]. defence24.pl (pol.) [dostęp 2017-12-23]
- ↑ Paweł Wojciechowski, Okręty podwodne idą na żyletki. "Są niebezpieczne, ale tylko dla ich załóg" [online], trojmiasto.wyborcza.pl, 27 stycznia 2021 [dostęp 2021-01-27].
- ↑ Ostatnie opuszczenie bandery na ORP Kondor 3fo.wp.mil.pl (pol.) [dostęp 2018-01-02]
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). ABC-CLIO, marzec 2007. ISBN 1-85109-563-2.
- Stephen Saunders: Jane's Fighting Ships 2002–2003. Jane's Information Group. ISBN 0-7106-2432-8.
- Polskie okręty w Active Endeavour. [dostęp 2019-02-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-03)]. (pol.).
- „Kondor” opuszcza banderę..