Order Nachimowa (ZSRR)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Order Nachimowa
Орден Нахимова
Awers
Awers orderu I klasy
Awers
Awers orderu II klasy
Baretka
Baretka orderu I klasy
Baretka
Baretka orderu II klasy
Ustanowiono

3 marca 1944

Kruszec

złoto i srebro

Wydano

551

Powyżej

powyżej I klasy:
Order Kutuzowa I klasy,
powyżej II klasy:
Order Kutuzowa II klasy

Poniżej

poniżej I klasy:
Order Bohdana Chmielnickiego I klasy,
poniżej II klasy:
Order Bohdana Chmielnickiego II klasy

Order Nachimowa (ros. Орден Нахимова) – order wojskowy Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich.

Został ustanowiony dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR z dnia 3 marca 1944 roku jako order dwuklasowy, nadano mu statut i opisano odznakę. W 1947 roku wniesiono poprawkę w statucie likwidującą przywileje przysługujące osobom, które otrzymały order. Orderem tym mieli być nagradzani oficerowie Floty Wojennej ZSRR.

Zasady nadawania[edytuj | edytuj kod]

Order Nachimowa posiadał dwie klasy i nadawany był przez Prezydium Rady Najwyższej ZSRR.

Nadawano je za:

  • dobrze przygotowaną i mistrzowsko przeprowadzoną operację na morzu, w wyniku której rozgromiono silniejszego przeciwnika,
  • wzorową organizację, śmiałe i zdecydowane dowodzenie działaniami poszczególnych oddziałów lub jednostek floty, w wyniku których – przy zachowaniu własnej zdolności bojowej – zniszczono znaczne siły przeciwnika,
  • właściwie przygotowaną i przeprowadzoną operację przeciwdesantową,
  • aktywne działania mające na celu zabezpieczenie działań własnej floty na morzu, ochronę linii komunikacyjnych, obronę baz i wybrzeża,
  • należyte przygotowanie i przeprowadzenie operacji bojowej mającej na celu współdziałanie floty i morskich desantów z działaniami jednostek lądowych Armii Radzieckiej,
  • prawidłowo przeprowadzone działania w zaminowywaniu brzegów przeciwnika, w wyniku których zabezpieczono wykonanie własnej operacji lub doprowadzono do zniszczenia ważnych okrętów przeciwnika,
  • dobrze zorganizowane i właściwie wykonane zadanie trałowania nieprzyjacielskich pól minowych,
  • umiejętne dowodzenie w walce oraz pomyślne wykonanie zadania bojowego i przejawioną przy tym osobistą odwagę, które doprowadziły do zniszczenia okrętów lub innych ważnych obiektów przeciwnika.

Jako pierwszy Orderem Nachimowa I klasy otrzymał gen. P. A. Morgunow – dowódca obrony nadbrzeżnej Floty Czarnomorskiej.

Łącznie w ZSRR nadano orderów:

  • I klasy – 82
  • II klasy – 469

Orderem tym nagrodzono 5 jednostek Floty Wojennej ZSRR – I klasy i 2 jednostki – II klasy

Opis odznaki[edytuj | edytuj kod]

Odznaka orderu I klasy przedstawia pięcioramienną rubinową gwiazdę obramowaną srebrzonym i ciemno oksydowanym metalem, który na końcach ramion gwiazdy wyobraża łapy kotwicy. W środku gwiazdy znajduje się złota tarcza pokryta niebieską emalią ze złotym popiersiem admirała Pawła Nachimowa. W górnej części umieszczony został napis Admirał Nachimow (АДМИРАЛ НАХИМОВ), a w dolnej – wieniec laurowy z sierpem i młotem. Między ramionami gwiazdy znajdują się pęki złotych promieni, a okrągła tarcza została okolona złotym łańcuchem. W odznace II klasy gwiazdy są pokryte rubinową emalią, a tarcza, popiersie, napisy oraz wieniec laurowy zostały wykonane ze srebra.

Wstążki do orderu:

  • I klasy – złocistopomarańczowa z szerokim paskiem i dwoma wąskimi po bokach koloru czarnego
  • II klasy – złocistopomarańczowa z dwoma szerokimi paskami po bokach koloru czarnego

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Михаил Музалевский, Сергей Шишков: Ордена и медали СССР 1918 – 1991. T. 1. Ворон, 1996, s. 144-155. (ros. • ang.)