Przejdź do zawartości

Polski Kontyngent Wojskowy w Czadzie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z PKW Czad)
Polski Kontyngent Wojskowy w Misji Organizacji Narodów Zjednoczonych w Republice Czadu i Republice Środkowoafrykańskiej
Multinational Battalion North (2008–2009)
Sector North (2009)
Unia Europejska UE EUFOR Tchad/RCA (do 2009)
 ONZ MINURCAT (od 2009)
Ilustracja
Czad
Historia
Państwa wystawiające

 Polska

Państwa mandatowe

 Czad
 Republika Środkowoafrykańska

Decyzja o użyciu

30 stycznia 2008
M.P. z 2008 r. nr 10, poz. 106

Rozpoczęcie misji

30 lipca 2008

Zakończenie misji

9 grudnia 2009

Liczba zmian

3

Dowódcy
Pierwszej zmiany

płk Wojciech Kucharski

Ostatniej zmiany

ppłk Arkadiusz Widła

Konflikt zbrojny
Konflikt czadyjsko-sudański
Organizacja
Typ

operacyjny

Podporządkowanie

Unia Europejska Dowództwo Wysunięte

Skład

Kompanie: 2 manewrowe, inżynieryjna, logistyczna, NSE, Grupa Lotnicza (do 2009)

Liczebność

ok. 400 żołnierzy (EUFOR)
ok. 330 żołnierzy (MINURCAT)

Dyslokacja

Abéché, Iriba

Polski Kontyngent Wojskowy w Czadzie (PKW Czad) – wydzielony komponent Sił Zbrojnych RP, przeznaczony do zapewnienia bezpieczeństwa działaniom humanitarnym na rzecz uchodźców z Darfuru w latach 20082009.

PKW Czad na przestrzeni lat nosił następujące oficjalne nazwy:

  • 2008–2009: Polski Kontyngent Wojskowy w operacji wojskowej Unii Europejskiej w Republice Czadu i Republice Środkowoafrykańskiej (PKW EUFOR),
  • 2009: Polski Kontyngent Wojskowy w Misji Organizacji Narodów Zjednoczonych w Republice Czadu i Republice Środkowoafrykańskiej (PKW MINURCAT).

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pod koniec 2007 ONZ upoważniła Unię Europejską do utworzenia w Czadzie własnej misji wojskowej, mającej wspierać MINURCAT w pomocy uchodźcom z pogrążonego w wojnie Darfuru. Misja EUFOR Tchad/RCA oficjalnie działalność rozpoczęła 15 marca 2008, z mandatem na okres jednego roku[1]. Koszty udziału swoich sił pokrywały samodzielnie państwa członkowskie[1]. Wśród zaproszonych państw do współtworzenia misji znalazła się Polska. Minister obrony narodowej podpisał decyzję nr 538/MON w sprawie przygotowania Polskiego Kontyngentu Wojskowego 23 listopada 2007 roku, po czym na wniosek Rady Ministrów, Prezydent RP podpisał 30 stycznia 2008 roku postanowienie o użyciu PKW[1]. Początkowo planowano wysłać tylko kompanię manewrową, ale po prośbach rządu francuskiego (Francja była głównym organizatorem EUFOR) zdecydowano, że w Czadzie znajdą się dwie kompanie manewrowe ze wsparciem inżynieryjnym i logistycznym, na bazie których zostanie utworzony Wielonarodowy Batalion Północ (MNB-N), stacjonujący w FOB Iribia. Wraz z PKW tworzyły go plutony: francuski łączności i chorwacki manewrowy.

Zgrywanie w Polsce całości PKW Czad rozpoczęto 18 lutego 2008 roku[1]. Inżynieryjna Grupa Przygotowawcza (IGP) w składzie 75 żołnierzy pod dowództwem ppłk. Marka Grygi wyleciała do Czadu jako pierwsza 17-22 kwietnia[2]. Po krótkim czasie wraz z Francuzami rozpoczęła budowę bazy w Iribie[2]. Stanowiło to duże wyzwanie do polskich żołnierzy, bo do tamtej pory nie spoczywała na nich tak duża odpowiedzialność za budowę i zabezpieczenie logistyczne na zajmowanym terenie. Nawiązano też dobre kontakty z miejscową ludnością oraz zlecono wykonanie ujęcia wody dla celów technicznych[1]. Reszta kontyngentu, wraz z trzema śmigłowcami Mi-17 Grupy Lotniczej przybywała od końca lipca. Do kontyngentu przydzielono też 16 transporterów opancerzonych KTO Rosomak (bez dodatkowego opancerzenia), z tego 8 w podstawowej wersji bojowej, 2 ewakuacji medycznej i 6 specjalnie zaadaptowanych logistycznych z odkrytą małą obrotnicą dla karabinu maszynowego lub granatnika automatycznego[3]. Od lipca PKW miał przejąć od żołnierzy irlandzkich zadania konwojowe i ochrony bazy[2]. IGP do kraju wróciła na początku września, wtedy też do Iriby przybyła reszta kontyngentu i rozpoczął on działania operacyjne. Polegały one na:

  • kontrolowaniu terenu wokół FOB Iriba
  • współpracy z ludnością cywilną i władzami lokalnymi
  • zabezpieczaniu konwojów humanitarnych
  • zapewnieniu bezpieczeństwa pracownikom organizacji humanitarnych oraz siłom pokojowym

Początkowe obawy, dotyczące ciężkich warunków Polaków, a nawet walk z rebeliantami[4], ostatecznie się nie sprawdziły. Pierwsze dwie zmiany PKW bardzo dobrze poradziły sobie w niesprzyjającym terenie, zaś poza incydentem z czerwca, kiedy to partyzanci dokonali długiego rajdu na północ od rozbudowywanej FOB Iriba do Sudanu[5], na terenie Czadu utrzymywał się względny spokój. 30 czerwca 2008 przygotowano bazę Iribia na przyjęcie polskiego kontyngentu, który jest częścią misji Unii Europejskiej w Czadzie[6].

Działania PKW w Czadzie

Ostatecznie 15 września 2008 polski kontyngent osiągnął pełną gotowość bojową w Czadzie. Polscy żołnierze znaleźli się pod dowództwem generała Jean Philippe Ganascia, dowódcy sił EUFOR w Czadzie. Polski kontyngent liczył 400 żołnierzy i po Francji (2 tys. żołnierzy) był najliczniejszy na misji EUFOR w Czadzie[7].

15 marca 2009 EUFOR Tchad/RCA oficjalnie zakończył swoją misję i Wielonarodowy Batalion Północ jako dowództwo Sektora Północnego przeszło pod kontrolę MINURCAT. Faktycznie oznaczało to tylko zmianę nazwy i przyjęcie błękitnych zamiast lazurowych beretów. Druga, ostatnia zmiana MINURCAT (a trzecia całego PKW), mniejsza o Grupę Lotniczą, gotowość osiągnęła w maju. Podczas służby pod flagą ONZ kontynuowała dotychczasowe działania, mimo to w rejonie misji sytuacja stawała się coraz trudniejsza.

6 grudnia 2009, w związku z wycofywaniem polskich wojsk z misji oenzetowskich, PKW Czad zakończył działalność i przekazał obowiązki MONBAT-owi - batalionowi mongolskiemu[8]. Uroczystość przekazania obowiązków wojskom mongolskim odbyły się 9 grudnia w bazie North Star nieopodal miejscowości Iriba, około 1000 kilometrów od stolicy kraju, Ndżameny[9].

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]
Formacja I zmiana EUFOR
30 VII 2008 – 29 XI 2008
II zmiana EUFOR
I zmiana MINURCAT
29 XI 2008 – 18 V 2009
II zmiana MINURCAT
18 V 2009 – 6 XII 2009
Dowództwo i sztab PKW płk Wojciech Kucharski płk Maciej Siudak ppłk Arkadiusz Widła
1 kompania manewrowa 10 Brygada Kawalerii Pancernej 10 Brygada Kawalerii Pancernej 1 Batalion Rozpoznawczy
2 kompania manewrowa OS ŻW Gliwice OS ŻW Gliwice OS ŻW Gliwice
Kompania inżynieryjna 1 Brygada Saperów 2 Brygada Saperów 5 Pułk Inżynieryjny
Kompania logistyczna 1 Brygada Logistyczna 10 Brygada Logistyczna 10 Brygada Logistyczna
Narodowy Element Wsparcia 10 Brygada Logistyczna 10 Brygada Logistyczna 10 Brygada Logistyczna
Grupa Lotnicza 25 Brygada Kawalerii Powietrznej 25 Brygada Kawalerii Powietrznej nie wystawiono
Liczebność 400 400 330
Polski śmigłowiec Mi-17 w Czadzie

Żołnierze

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Żołnierze Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Czadzie.

Odznaczenia za udział w kontyngencie

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Sitarski 2008 ↓, s. 59.
  2. a b c Sitarski 2008 ↓, s. 62.
  3. Andrzej Kiński. Nowe Rosomaki do Czadu i Afganistanu. „Nowa Technika Wojskowa”. Nr 5/2008, s. 11-12, maj 2008. Magnum-X. 
  4. Izabela Leszczyńska, Nasi żołnierze jadą do piekła [online], dziennik.pl, 21 kwietnia 2008 [dostęp 2009-12-06] [zarchiwizowane z adresu 2008-05-01] (pol.).
  5. Bogusław Pacek, Koniec EUFOR, początek MINURCAT [online], Altair, marzec 2009 [dostęp 2009-12-06] [zarchiwizowane z adresu 2009-03-16] (pol.).
  6. Dariusz Materniak, Polska-Czad / Polska baza gotowa na przyjęcie żołnierzy [online], psz.pl, 30 czerwca 2008 (pol.).
  7. Dariusz Materniak, PKW Czad gotowy do działań [online], psz.pl, 16 września 2008 [dostęp 2008-12-16] (pol.).
  8. Sławomir Ratyński, Przekazanie Gueredy [online], wp.mil.pl, 2 listopada 2009 [dostęp 2010-04-22] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05] (pol.).
  9. Wyjeżdżamy z Czadu. Zastąpi nas Mongolia [online], dziennik.pl, 6 grudnia 2009 [dostęp 2009-12-06] [zarchiwizowane z adresu 2009-12-08] (pol.).


Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]