PWS-52
|
||
 |
||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  Polska |
|
| Producent | Podlaska Wytwórnia Samolotów | |
| Typ | samolot sportowy | |
| Konstrukcja | górnopłat o konstrukcji mieszanej, podwozie klasyczne stałe | |
| Załoga | 2 | |
| Historia | ||
| Data oblotu | lipiec 1930 | |
| Wycofanie ze służby | 1939 | |
| Egzemplarze | 1 | |
| Dane techniczne | ||
| Napęd | 1 silnik rzędowy de Havilland Gipsy I | |
| Moc | 85 KM (nominalna) - 95 KM (startowa) |
|
| Wymiary | ||
| Rozpiętość | 11,52 m | |
| Długość | 7,53 m | |
| Wysokość | 2,39 m | |
| Powierzchnia nośna | 19,5 m² | |
| Masa | ||
| Własna | 439 kg | |
| Użyteczna | 216 kg (maks. 389) (po modyfikacji maks. 680 kg) | |
| Startowa | 655 kg (maks. 828 kg) (po modyfikacji maks. 1160 kg) | |
| Zapas paliwa | 90 l (norm.) | |
| Osiągi | ||
| Prędkość maks. | 170 km/h | |
| Prędkość przelotowa | 130 km/h | |
| Prędkość minimalna | 73 km/h | |
| Prędkość wznoszenia | 2,6 m/s | |
| Pułap | 3 200 m | |
| Zasięg | 480 km (maks. 760) | |
| Dane operacyjne | ||
| Użytkownicy | ||
| Polska | ||
PWS-52 — polski samolot sportowy skonstruowany w 1930 w Podlaskiej Wytwórni Samolotów, zbudowany w jednym egzemplarzu.
Historia[edytuj]
Samolot został zaprojektowany w latach 1929-1930 w Podlaskiej Wytwórni Samolotów, z własnej inicjatywy fabryki, jako jeden z kilku samolotów przeznaczonych specjalnie do uczestnictwa w Międzynarodowych Zawodach Samolotów Turystycznych Challenge 1930 (ponadto PWS-8, PWS-50, PWS-51). Projekt opracowali inż. Zbysław Ciołkosz i inż. Antoni Uszacki. Prototyp zbudowano i oblatano na początku lipca 1930 w Białej Podlaskiej (pilot Franciszek Rutkowski). Koncepcja samolotu - zastrzałowego górnopłata - była wzorowana na samolocie de Havilland 80 Puss Moth[1].
Użycie i modyfikacje[edytuj]
Samolot ze znakami rejestracyjnymi SP-ADD, wziął udział w zawodach Challenge 1930 w lipcu 1930, pilotowany przez pilota fabrycznego PWS Franciszka Rutkowskiego. Został on jednak wywrócony przez wiatr na plecy i uszkodzony na lotnisku w Reims[2].
Po remoncie zmieniono kształt steru kierunku. W dniach 24 września – 6 października 1930 Józef Lewoniewski zajął na nim 4. miejsce w III Krajowym Konkursie Awionetek. Wysunął on następnie pomysł przeróbki PWS-52 na samolot rajdowy do lotu dookoła świata. W 1931 samolot zmodyfikowano w wytwórni, dodając w tylnym bagażniku duralowy zbiornik na 368 l paliwa i z przodu kadłuba zbiornik na 55 litrów, ponadto na miejscu obok pilota można było zamontować zbiornik pojemności 168 l. Łącznie z istniejącym zbiornikiem w baldachimie płata o pojemności 170 l (normalnie zabierano tam 90 l paliwa), zapas paliwa mógł wynosić łącznie 760 l. Wzmocniono konstrukcję samolotu, zmieniono konstrukcję usterzenia, a silnik wymieniono na mocniejszy Gipsy III (moc nominalna 120 KM), z cylindrami w układzie wiszącym, co zmieniło nieco i unowocześniło sylwetkę samolotu. Samolot wyposażono w radiostację, mógł też zabierać nadmuchiwaną łódkę[1].
15 sierpnia 1931 na zmodyfikowanym PWS-52 Józef Lewoniewski wykonał lot dookoła Polski bez lądowania, z jednym pasażerem, pokonując 1755 km w 12 godzin 35 minut. 1 września 1931 wykonał na nim lot z Warszawy do Salonik i z powrotem (2700 km). Miał to być lot bez lądowania, lecz z powodu awarii iskrownika lądował dwukrotnie, na Węgrzech i w Grecji. Z powodu braku funduszy wytwórni PWS zrezygnowano z użycia samolotu do lotu dookoła świata[1].
W 1933 samolot został przekazany Ministerstwu Komunikacji, lecz przez kilka lat był nie używany. W 1937 został kupiony przez Z. Przeorskiego z Klubu Lotniczego PWS, który wymontował dodatkowe zbiorniki i używał do lotów sportowych. W 1939 samolot został rozbity podczas lotu treningowego[1].
Przypisy
- ↑ a b c d A. Glass, op.cit.
- ↑ Marian Krzyżan, Międzynarodowe turnieje lotnicze 1929-1934, Warszawa 1988, ISBN 83-206-0637-3, s.40. Według tego samego źródła s.236 i A. Glass, op.cit. s.189, miało to jednak miejsce w Saint-Inglevert.
Bibliografia[edytuj]
- Andrzej Glass, Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939, WKiŁ, Warszawa 1977, s.188-190
Linki zewnętrzne[edytuj]
|
|||||
