PWS-5

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
PWS-5
(dane PWS-5t2)
Ilustracja
PWS-5
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Producent

Podlaska Wytwórnia Samolotów

Typ

samolot towarzyszący

Konstrukcja

dwupłat o konstrukcji drewnianej, podwozie klasyczne – stałe

Załoga

2 (pilot, obserwator)

Historia
Data oblotu

28 grudnia 1928

Lata produkcji

19281929

Dane techniczne
Napęd

1 silnik gwiazdowy, 9-cylindrowy Škoda-Wright Whirlwind J5B

Moc

220 KM (162 kW)

Wymiary
Rozpiętość

9,00 m

Długość

6,78 m

Wysokość

2,90 m

Powierzchnia nośna

25,00 m²

Masa
Własna

787 kg

Startowa

1 180 kg

Osiągi
Prędkość maks.

155 km/h

Prędkość minimalna

60 km/h

Prędkość wznoszenia

7,7 m/s

Pułap

3 300 m

Zasięg

550 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 karabin maszynowy Lewis wz. 23 kal. 7,69 mm (ruchomy umieszczony na obrotnicy w kabinie obserwatora)
Użytkownicy
Polska

PWS-5 (PWS-7) – polski samolot towarzyszący. Opracowany i zbudowany w 1928 roku w Podlaskiej Wytwórni Samolotów w Białej Podlaskiej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

PWS-5t2

Na przełomie 1927 i 1928 roku inżynierowie Aleksander Grzędzielski i August Bobek-Zdaniewski z Podlaskiej Wytwórni Samolotów rozpoczęli projektowanie samolotu PWS-5 (początkowo oznaczono go jako PWS-7). Był to dwumiejscowy samolot w układzie dwupłata o konstrukcji drewnianej. Po zatwierdzeniu projektu w 1928 roku przystąpiono do budowy trzech prototypów, zbudowano tylko dwa.

Pierwszy prototyp został oblatany w dniu 28 grudnia 1928 roku na lotnisku fabrycznym przez pilota Franciszka Rutkowskiego. Prototyp w czasie prób samolot wykazywał dobre właściwości pilotażowe. W lutym 1929 roku oblatano drugi prototyp, w którym wprowadzono kilka zmian w stosunku do pierwszego, zmiany to polegały głównie na zmianie środka ciężkości, pozostawieniu lotek tylko na górnym płacie. Drugi prototyp oznaczono jako PWS-5a. Próby statyczne tego prototypu wykazały słabą wytrzymałość jego konstrukcji. Po jej wzmocnieniu i poddaniu go próbom w Instytucie Badań Technicznych Lotnictwa w Warszawie latem w 1929 roku, stwierdzono zmniejszenie się osiągów z powodu zwiększania masy własnej. Mimo podejmowanych w wytwórni dalszych prób jego poprawy, ostatecznie zakończonych w listopadzie 1929 roku, nie uzyskano radykalnej poprawy osiągów prototypu.

Pomimo tego Departament Aeronautyki Ministerstwa Spraw Wojskowych (dowództwo polskiego lotnictwa wojskowego) zamówił niewielką serię 5 samolotów tego typu. Samoloty te oznaczono jako PWS-5t2 (litera „t” była skrótem od wyrazu towarzyszący, cyfra „2” oznaczała liczbę załogi). Samoloty te miały możliwość składania skrzydeł i mieściły się w bramce o szerokości 2 m i wysokości 2,7 m.

W sumie do końca 1929 roku zbudowano wszystkie 5 egzemplarzy seryjnych, a łączna produkcja tych samolotów wyniosła 7.

Użycie w lotnictwie polskim[edytuj | edytuj kod]

W 1930 roku samoloty PWS-5t2 zostały przekazane po jednym egzemplarzu do różnych jednostek, m.in. do 63 eskadry obserwacyjnej we Lwowie i Rzecznej Eskadry w Pińsku. W jednostkach liniowych były eksploatowane krótko, ponieważ ich własności lotne były nie najlepsze. Samoloty wycofano i skierowano do szkół lotniczych, gdzie służyły jeszcze przez kilka lat do holowania rękawów i szkolenia strzelców pokładowych.

Opis techniczny[edytuj | edytuj kod]

Samolot PWS-5 był dwumiejscowym samolotem towarzyszącym, dwupłatem o konstrukcji drewnianej. Podwozie klasyczne – stałe. Napęd – jeden silnik gwiazdowy, śmigło dwułopatowe początkowo drewniane.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wojciech Sankowski. Towarzyszący PWS-5t2. „Lotnictwo z szachownicą”, s. 33-37, 2007. Wrocław: Wydawnictwo Sanko. ISSN 1643-5702.