53°07′57″N 23°10′00″E/53,132500 23,166667Pałacyk gościnny Branickich w Białymstoku
| ||
 nr rej. A-214 z 14.07.1947
| ||
| ||
| Państwo |  Polska
| |
| Miejscowość | Białystok | |
| Adres | ul. Kilińskiego 6 | |
| Styl architektoniczny | barokowy | |
| Architekt | prawdopodobnie Jan Zygmunt Deybel | |
| Ukończenie budowy | poł. XVIII w. | |
| Zniszczono | 1944 | |
| Odbudowano | 1950 | |
Położenie na mapie Białegostoku   Pałacyk gościnny Branickich w Białymstoku | ||
Położenie na mapie Polski  Pałacyk gościnny Branickich w Białymstoku | ||
Położenie na mapie województwa podlaskiego  Pałacyk gościnny Branickich w Białymstoku | ||
| 53°07′57″N 23°10′00″E/53,132500 23,166667
| ||
Pałacyk gościnny Branickich – pałac w Białymstoku zbudowany w połowie XVIII wieku (ok. roku 1771) w stylu barokowym, prawdopodobnie według projektu Jana Zygmunta Deybela. Znajduje się przy ul. Kilińskiego 6[1] w centrum miasta.
Spis treści
Historia[edytuj | edytuj kod]
Śmierć Branickiego przerwała budowę na kilka lat, prace przy urządzaniu wnętrz zostały podjęte w roku 1776 i zakończone w roku następnym. Ich wykonawcą był ówczesny nadworny architekt Izabeli – Jan Sękowski, który tu mieszkał. W roku 1796 budynek został wydzierżawiony Kamerze, mieściła się w nim siedziba prezydenta Kamery. Po śmierci Izabeli, wraz z całym zespołem pałacowo-ogrodowym znalazł się w posiadaniu cara Aleksandra I, w 1837 roku przekazany Instytutowi.
Został spalony w 1944 r., odbudowany w 1950 na siedzibę Muzeum Ruchu Rewolucyjnego. Obecnie mieści się tam Urząd stanu cywilnego. Nazywany również: Pałacykiem, domem Koniuszego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Pałacyk Gościnny Branickich. gazeta.pl Białystok, 2005-03-25. [dostęp 2009-11-12].
