
Pałacyk gościnny Branickich w Białymstoku
| ||
![]() | ||
![]() | ||
Państwo | ![]() | |
Miejscowość | Białystok | |
Adres | ul. Kilińskiego 6 | |
Styl architektoniczny | barokowy | |
Architekt | prawdopodobnie Jan Zygmunt Deybel | |
Ukończenie budowy | poł. XVIII w. | |
Zniszczono | 1944 | |
Odbudowano | 1950 | |
Położenie na mapie Białegostoku ![]() | ||
Położenie na mapie Polski ![]() | ||
Położenie na mapie województwa podlaskiego ![]() | ||
![]() |
Pałacyk gościnny Branickich – pałac w Białymstoku zbudowany w połowie XVIII wieku (ok. roku 1771) w stylu barokowym, prawdopodobnie według projektu Jana Zygmunta Deybela. Znajduje się przy ul. Kilińskiego 6[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Śmierć Branickiego przerwała budowę na kilka lat, prace przy urządzaniu wnętrz zostały podjęte w roku 1776 i zakończone w roku następnym. Ich wykonawcą był ówczesny nadworny architekt Izabeli – Jan Sękowski, który tu mieszkał. W roku 1796 budynek został wydzierżawiony Kamerze, mieściła się w nim siedziba prezydenta Kamery. Po śmierci Izabeli, wraz z całym zespołem pałacowo-ogrodowym znalazł się w posiadaniu cara Aleksandra I, w 1837 roku przekazany Instytutowi.
Został spalony w 1944 r., odbudowany w 1950 na siedzibę Muzeum Ruchu Rewolucyjnego. Obecnie mieści się tam Urząd stanu cywilnego. Nazywany również: Pałacykiem, domem Koniuszego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podlaskie. 2020-09-30. [dostęp 2020-05-13].
- ↑ Zwiedzanie Pałacyku Gościnnego. W: Departament Komunikacji Społecznej Urzędu Miejskiego w Białymstoku [on-line]. 26.04.2017. [dostęp 2020-04-01].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Pałacyk Gościnny Branickich. gazeta.pl Białystok, 2005-03-25. [dostęp 2009-11-12].