Państwowy Dom Gościnny Diaoyutai

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Państwowy Dom Gościnny Diaoyutai
钓鱼台 国宾馆
Ilustracja
Brama wjazdowa od strony ulicy Fucheng
Państwo

 Chiny

Miejscowość

Pekin

Adres

2 Fucheng Rd., Pekin

Typ budynku

hotel

Rozpoczęcie budowy

1958

Ukończenie budowy

1959

Położenie na mapie Chin
Mapa konturowa Chin, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Państwowy Dom Gościnny Diaoyutai”
Ziemia39°55′00,83″N 116°19′40,51″E/39,916897 116,327919
Strona internetowa
Willa numer 18

Państwowy Dom Gościnny Diaoyutai (chiń. 钓鱼台国宾馆; pinyin Diàoyútái Guóbīnguǎn) – pięciogwiazdkowy zabytkowy hotel i kompleks pensjonatowy, położony w dzielnicy Haidian w Pekinie, przy ulicy Fucheng 2, na zachód od ulicy Sanlihe i na wschód od parku Yuyuantan.

Został zbudowany w 1959 roku z okazji 10. rocznicy Chińskiej Republiki Ludowej, celem przyjmowania zagranicznych i krajowych gości partyjno-państwowych. Obejmuje kompleks kilkudziesięciu budynków, w tym 18 typu hotelowo-pensjonatowego, i terenów zielonych, położonych łącznie na 104 akrach.

Podczas rewolucji kulturalnej w kompleksie mieścił się sztab Centralnej Grupy Rewolucji Kulturalnej (willa nr 16) oraz rezydencja przewodniczącego Mao Zedonga (willa 12), żony Mao Jiang Qing (willa 11 w okresie 1966–1976), Chen Boda (willa 15) i Kang Shenga (willa 8)[1]. Do 2007 Diaoyutai gościł 1220 głów państw i szefów rządów. Obecnie kompleks jest dostępny, choć w ograniczonym zakresie, również dla gości indywidualnych.

Nazwa „Diaoyutai” oznacza pomost wędkarski – było to ulubione miejsce łowienia ryb przez cesarza Zhangzonga (1168–1208) z dynastii Jin. Nie ma ona związku z wyspami Diaoyutai.

Prominentni goście[edytuj | edytuj kod]

Wydarzenia[edytuj | edytuj kod]

W kompleksie toczyło się wiele negocjacji, między innymi:

  • w latach 80. XX wieku rozmowy chińsko-brytyjskie na temat przyszłości Hongkongu i chińsko-portugalskie na temat przyszłości Makau
  • w latach 2003–2007 w sprawie denuklearyzacji Półwyspu Koreańskiego
  • wielokrotnie rozmowy chińsko-amerykańskie.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Roderick Macfarquhar, Michael Schoenhals: Mao's Last Revolution, Harvard University Press, 2009, s. 752, ISBN 0-674-04041-4, 9780674040410

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Zhang Ming'ai: Diaoyutai State Guesthouse accessible to the public, [w:] China.org.cn, 14 October 2007 [1]
  • Nicholas D. Kristof: At Bush's Beijing Villa, Marxists Pursue Profit, [w:] The New York Times 26 February 1989 [2]