Przejdź do zawartości

Pat McFadden

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pat McFadden
Ilustracja
Pat McFadden (2024)
Pełne imię i nazwisko

Patrick Bosco McFadden

Data i miejsce urodzenia

26 marca 1966
Paisley

Kanclerz Księstwa Lancaster
Okres

od 5 lipca 2024

Przynależność polityczna

Partia Pracy

Poprzednik

Oliver Dowden

Poseł do Izby Gmin z okręgu Wolverhampton South East(inne języki)
Okres

od 5 maja 2005

Przynależność polityczna

Partia Pracy

Poprzednik

Dennis Turner(inne języki)

Patrick Bosco McFadden (ur. 26 marca 1965[1] w Paisley[2]) – brytyjski polityk, członek Partii Pracy, od 2024 kanclerz Księstwa Lancaster. Poseł do Izby Gmin od 2005.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Młodość i wykształcenie

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie irlandzkich imigrantów, jako najmłodsze z siedmiorga dzieci[3]. Jego irlandzkojęzyczni rodzice pochodzili z hrabstwa Donegal i przybyli do Szkocji w latach 50. Ojciec był robotnikiem budowlanym, a matka pracowała w domu dziecka[4].

Wychowywał się w Glasgow, gdzie ukończył szkołę średnią (Holyrood Secondary School). Następnie podjął studia z zakresu nauk politycznych na Uniwersytecie Edynburskim, które ukończył z wyróżnieniem w 1988[5].

Działalność polityczna

[edytuj | edytuj kod]

W trakcie studiów wstąpił do Partii Pracy. Do silniejszego zaangażowania politycznego skłoniło go, jak później przyznawał, przemówienie wygłoszone przez ówczesnego lidera laburzystów Neila Kinnoka, na konferencji partyjnej w Bournemouth, w 1985[2]. W latach 1986–1987 był przewodniczącym stowarzyszenia studentów sympatyzujących ze Szkocką Partią Pracy (Scottish Labour Students(inne języki))[6].

Bezpośrednio po ukończeniu studiów został asystentem posła Donalda Dewara[7], a następnie (od 1993) doradcą lidera Partii Pracy Johna Smitha – dla którego, m.in. przygotowywał przemówienia[6]. Po śmierci Smitha w 1994, został bliskim współpracownikiem jego następcy Tony'ego Blaira. Był wśród osób kierujących kampanią laburzystów przed wygranymi przez nich wyborami parlamentarnymi w 1997[8]. Po utworzeniu przez Blaira swojego pierwszego gabinetu, stał się jednym z najważniejszych (obok Petera Mandelsona i Alastaira Campbella(inne języki)) doradców premiera, zaś w latach 2002–2005 sprawował funkcję jego sekretarza politycznego(inne języki)[8].

W 2005 po raz pierwszy został wybrany do Izby Gmin z okręgu wyborczego Wolverhampton South East(inne języki)[1]. Uzyskiwał reelekcje z tego samego kręgu w kolejnych wyborach, w: 2010, 2015, 2017, 2019 i 2024[9]. W latach 2006–2007 był sekretarzem parlamentarnym w Urzędzie Gabinetu[5]. Po objęciu stanowiska premiera przez Gordona Browna, początkowo sprawował funkcję ministra stanu ds. stosunków pracy i spraw pocztowych w Ministerstwie Biznesu, Przedsiębiorczości i Reform Regulacyjnych zaś od 2009 – ministra stanu w Ministerstwie Biznesu, Innowacji i Umiejętności[9].

Po wyborach parlamentarnych w 2010 i przejściu Partii Pracy do opozycji, przez kilka miesięcy kierował tym samym resortem w gabinecie cieni. Nie pozostał jednak w jego składzie po wyborze na przywódcę partii Eda Milibanda (w wewnątrzpartyjnych wyborach popierał kandydaturę Davida Milibanada)[6]. W latach 2014–2016 powrócił do gabinetu cieni jako młodszy minister ds. Europy. Angażował się wówczas w kampanię Partii Pracy na rzecz pozostania Wielkiej Brytanii w Unii Europejskiej, przed referendum w 2016[4]. Jego pozycja w Partii Pracy uległa osłabieniu, w okresie kierowania nią przez Jeremy'egp Corbyna[8]. Ponownie powrócił do gabinetu cieni po objęciu przywództwa w partii przez Keira Starmera. Od 2021 do 2023 odpowiadał w opozycji za sprawy polityki gospodarczej, początkowo jako sekretarz gospodarczy skarbu, a następnie – naczelny sekretarz skarbu[9]. Od 2023 kierował kampanią laburzystów przed wyborami parlamentarnymi w 2024 (National campaign co-ordinator)[10].

Po zwycięstwie Partii Pracy w tych wyborach, wszedł w skład gabinetu Keira Starmera jako kanclerz Księstwa Lancaster[11].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jest żonaty i ma dwoje dzieci[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b BBC NEWS | Politics | Find Your MP | Wolverhampton South East | Patrick McFadden [online], web.archive.org, 28 czerwca 2006 [dostęp 2024-08-12] [zarchiwizowane z adresu 2006-06-28].
  2. a b Pat McFadden: It's a myth that British politics is a pendulum - Labour victories are rarities [online], Holyrood Website, 9 lutego 2024 [dostęp 2024-08-12] (ang.).
  3. 'The most Irish Englishman': Keir Starmer and his advisers have close links to Ireland [online], BreakingNews.ie, 30 czerwca 2024 [dostęp 2024-08-13] (ang.).
  4. a b Rachel Wearmouth, Pat McFadden – Labour’s great survivor [online], New Statesman, 27 maja 2023 [dostęp 2024-08-13] (ang.).
  5. a b Connie Duffy, Long and illustrious career for the MP with strong Donegal roots [online], www.donegallive.ie, 27 listopada 2022 [dostęp 2024-08-13] (ang.).
  6. a b c d Pat McFadden - Who is he? [online], Politics.co.uk [dostęp 2024-08-13] (ang.).
  7. About [online], Pat McFadden MP Wolverhampton South East [dostęp 2024-08-13] (ang.).
  8. a b c Pippa Crerar, Pat McFadden: the most powerful Labour politician most have never heard of [online], www.theguardian.com, 5 września 2023 [dostęp 2024-08-13] (ang.).
  9. a b c Pat McFadden MP. Parliamentary career, www.parliament.uk [dostęp: 2024-08-13] (ang.)
  10. McFadden: Labour has won back working class vote [online], www.bbc.com [dostęp 2024-08-13] (ang.).
  11. Daniel Brennan, Donegal man appointed to top post in new British Government [online], Donegal Daily, 6 lipca 2024 [dostęp 2024-08-13] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]