Paweł Wiliński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paweł Wiliński
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

30 lipca 1975
Gostynin

Profesor nauk prawnych
Specjalność: postępowanie karne
Alma Mater

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Doktorat

2002 – postępowanie karne
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Habilitacja

2007 – postępowanie karne
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Profesura

4 marca 2015

Profesor zwyczajny
Katedra

Postępowania Karnego WPiA UAM

Okres zatrudn.

od 2016

Sędzia ad hoc
Trybunał

Europejski Trybunał Praw Człowieka (ETPC)

Okres spraw.

2010–2012, 2015−2016

Odznaczenia
Brązowy Krzyż Zasługi Brązowy Medal „Za Zasługi dla Policji”

Paweł Wiliński (ur. 30 lipca 1975 w Gostyninie) – polski prawnik, profesor nauk prawnych, sędzia Sądu Najwyższego, specjalista w zakresie postępowania karnego oraz postępowania karnego międzynarodowego, związany z Wydziałem Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu; Zastępca Przewodniczącego Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego, członek Prezydium Komitetu Nauk Prawnych PAN, sędzia ad hoc Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu (2010−2012, 2015−2016)[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studia prawnicze ukończył w 1999 na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu[2]. W 2002 otrzymał stopień doktorski na podstawie pracy pt. Świadek incognito w polskim procesie karnym, jej promotorem był profesor Tadeusz Nowak[3][2]. Habilitował się w 2007 na podstawie oceny dorobku naukowego i rozprawy Zasada prawa do obrony w polskim procesie karnym[2][3]. Tytuł naukowy profesora nauk prawnych został mu nadany w 2015 na podstawie rozprawy Proces karny w świetle Konstytucji.

Profesor zwyczajny, a od 2008 kierownik Katedry Postępowania Karnego na Wydziale Prawa i Administracji UAM[2]. W strukturze wydziału pełnił również funkcję pełnomocnika dziekana ds. promocji wydziału (2003−2004). W latach 2007−2009 wykładowca polsko-niemieckich studiów prawniczych Europejskiego Uniwersytetu Viadrina we Frankfurcie nad Odrą.

W latach 2000−2017 pełnił funkcję głównego specjalisty orzecznictwa, a następnie wicedyrektora Zespołu Wstępnej Kontroli Skarg Konstytucyjnych i Wniosków w Trybunale Konstytucyjnym. W latach 2010−2012 oraz 2015−2016 był sędzią ad hoc Europejskiego Trybunału Praw Człowieka.

Był redaktorem naczelnym półrocznika „Zagadnienia Sądownictwa Konstytucyjnego” wydawanego przez Trybunał Konstytucyjny[4]. W latach 2015-2022 członek kolegium redakcyjnego czasopisma „Palestra[5]. Ponadto jest członkiem rady naukowej włoskiego czasopisma „Archivio Penale”, rady programowej „Wrocław Review of Law, Administration and Economics” oraz kolegium redakcyjnego „Forum Prawniczego”.

Członek Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego (2009−2015), Komisji Dyscyplinarnej przy Radzie Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego (2009−2012, ponownie od 2016), Zarządu Fundacji Uniwersyteckich Poradni Prawnych (2002−2016), Rady Naukowej Instytutu Wymiaru Sprawiedliwości (2012−2016). W latach 2017-2023 członek Społecznej Komisji Kodyfikacyjnej[6]. Członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Prawa Karnego (AIDP), w latach 2012-2021 wiceprzewodniczący sekcji polskiej, a w latach 2021-2024 przewodniczący sekcji polskiej AIDP.

26 maja 2017 Krajowa Rada Sądownictwa przedstawiła Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej wniosek o powołanie Pawła Wilińskiego do pełnienia urzędu sędziego Izby Karnej Sądu Najwyższego[7][8][9]. Po półtora roku odkładania decyzji, 8 listopada 2018 prezydent Andrzej Duda powołał go do pełnienia urzędu sędziego Sądu Najwyższego[10].

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

  • 2003: I nagroda w konkursie „Państwa i Prawa” na najlepsze prace doktorskie.
  • 2007: Nagroda rektora UAM za osiągnięcia naukowe (I stopnia).
  • 2012: Nagroda rektora UAM za osiągnięcia naukowe (I stopnia).
  • 2013: Brązowy Krzyż Zasługi, za zasługi w świadczeniu pomocy prawnej pro publico bono, szerzenie i rozwój idei wolontariatu[11].
  • 2013: Brązowy Medal Zasłużony dla Wymiaru Sprawiedliwości, za zasługi na rzecz rozwoju ruchu akademickich poradni prawnych.
  • 2013: Srebrny Medal Zasłużony dla Wymiaru Sprawiedliwości, za pracę w Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego kadencji 2009-2012.
  • 2015: Nagroda rektora UAM za osiągnięcia naukowe (II stopnia).
  • 2015: Brązowy Medal za Zasługi dla Policji

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Paweł Wiliński, „Rzecznik Praw Obywatelskich”, 8 listopada 2017 [dostęp 2018-06-16] (pol.).
  2. a b c d e Prof. dr hab. Paweł Wiliński. Wydział Prawa i Administracji UAM. [dostęp 2015-08-25].
  3. a b Prof. dr hab. Paweł Wiliński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2009-10-17].[martwy link]
  4. Wydawnictwa. Biuro Trybunału Konstytucyjnego. [dostęp 2015-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-10)].
  5. Redakcja. Palestra. [dostęp 2015-08-27].
  6. Społeczna Komisja Kodyfikacyjna – członkowie. komisjakodyfikacyjna.pl. [dostęp 2017-12-13].
  7. Wiceszef KRS z poparciem na stanowisko sędziego SN. Wcześniej sprzeciwiał się temu Ziobro - Polsat News, „polsatnews.pl” [dostęp 2018-06-16] (pol.).
  8. Prezydent nie powołuje trójki sędziów do SN - Czytaj - kancelaria.lex.pl [online], www.kancelaria.lex.pl [dostęp 2018-06-16].
  9. Strona główna [online], krs.pl [dostęp 2020-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-16] (pol.).
  10. Paweł Wiliński i Małgorzata Wąsek-Wiaderek powołani na sędziów Sądu Najwyższego. rp.pl, 08.11.2018. [dostęp 2018-11-08].
  11. M.P. z 2013 r. poz. 253

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]