Plac św. Macieja we Wrocławiu
Nadodrze | |
nr rej. A/1576/402/Wm z 3.05.1979 r. | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Położenie na mapie Wrocławia | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |
51°07′11,869″N 17°02′09,622″E/51,119964 17,036006 |
Plac świętego Macieja (Matthias Platz, Lignicki, Legnicki, Fryderyka Engelsa) – plac położony we Wrocławiu na osiedlu Nadodrze (dawniej Przedmieście Odrzańskie, Oder Vorstadt, Odertorviertel), wydzielonego z osiedla Ołbin, w obrębie dzielnicy Śródmieście. W północnej części plac ma kształt zbliżony do prostokąta, ale od południa mającego ścięte narożniki. Okala go tu charakterystyczna ulica w przebiegu nawiązującym do półkola, która łączy ulice Bolesława Chrobrego i Trzebnicką. Plac ma powierzchnię około 1,8 ha[1][2]. Zespół urbanistyczny w rejonie placu został wpisany do rejestru zabytków pod numerem A/1576/402/Wm z 3.05.1979 r.[3]
Historia
[edytuj | edytuj kod]Obszar, na którym położony jest plac, leży na prawym brzegu rzeki Odry (Odry Głównej) i stanowił niegdyś zabagniony teren niezabudowanego tzw. Pola Maciejowego (Matthiasfeld), stanowiącego środkową część Ołbina – pomiędzy dobrami miejskimi a klasztornymi norbertanów[4][5]. Znajdujący się tu dwór ołbiński (wcześniej będący własnością cysterską) bracia książę Henryk III i Władysław wraz z matką księżną Anną przekazali w 1253 r. szpitalowi św. Macieja (St. Matthias-hospital). W XIV wieku ówczesny Ołbin dzielił się na trzy części, przy czym ta, na której położony jest współczesny plac Świętego Macieja stanowiła enklawę należącą do klasztoru Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą. W odniesieniu do tej części stosowano nazwę Pole Maciejowe (Matthiasfeld). Obejmowała ona obszar w przybliżeniu obejmujący teren zawarty między współczesnymi ulicami: Rydygiera, Ołbińską, Jedności Narodowej, Placem Stanisława Staszica i Powstańców Wielkopolskich. Do XVIII wieku zabudowa skupiała się na obrzeżach placu[1][2][4][5][6].
W 1869 powstała Spółka Komandytowa Pola Maciejowego, której plany obejmowały budowę dochodowych kamienic. Nie udało się jednak przeprowadzić ani parcelacji tego obszaru, ani żadnych inwestycji. Dopiero w 1873 roku dokonano podziału działek umożliwiając rozpoczęcie zagospodarowania i zabudowy tego obszaru[1][4].
Plac zaprojektowany został w 1873 roku przez O. Bauera i G. von Drabiziusa, a projekt nawiązywał do angielskiego sąsiedztwa skwerowego. Miał formę prostokąta ze ściętymi w części południowej narożami, z zakomponowaną zielenią i fontanną. Następnie w latach 1874–1885 sukcesywnie wykonywano zgodnie z założeniami tyczenie i wykonywanie poszczególnych elementów zarówno placu, jak i zabudowy wokół niego, na którą składały się kamienice, 3- lub 4-kondygnacyjne, o stylistyce klasycystycznej i neorenesansowej z wieżyczkami i wykuszami w narożach[1].
W trakcie działań wojennych podczas oblężenia w 1945 r. Wrocławia część zabudowy w tym rejonie uległa zniszczeniu. W latach 60. i 70. XX wieku wybudowano tu w części zachodniej całkowicie nie zharmonizowaną z otoczeniem zabudowę mieszkaniową z wielkiej płyty, a na północ od placu także nie pasujący do otoczenia kompleks szkolny[1][5].
Nazwy placu
[edytuj | edytuj kod]Plac w swojej historii nosił następujące nazwy[1]:
- Matthias Platz
- Lignicki
- Legnicki
- Fryderyka Engelsa
- Świętego Macieja.
Ulice
[edytuj | edytuj kod]Do placu przypisane są ulice o długości ok. 463 m, tj. jezdnia biegnąca od ulicy Bolesława Chrobrego do ulicy Paulińskiej[7].
Z placu wybiegają następujące ulice:
- Bolesława Chrobrego[8]
- Henryka Brodatego[9]
- Henryka Pobożnego[10]
- Henryka Probusa[11]
- Paulińska[12]
- Trzebnicka[13][14]
- Władysława Łokietka[15].
Zabudowa i zagospodarowanie
[edytuj | edytuj kod]Centralną cześć placu otoczoną ulicami stanowi skwer[1], gdzie w 2013 zasadzono magnolię upamiętniającą Annę German[16], która mieszkała przy ul. Trzebnickiej 5[17]. Na skwerze znajduje się też szalet miejski[18] . Zabudowę wokół placu stanowią kamienice i uzupełniająca zabudowa powojenna. Za północną jezdnią położony jest kompleks szkolny[1].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h Harasimowicz 2006 ↓, s. 887 (Św. Macieja, plac).
- ↑ a b Harasimowicz 2006 ↓, s. 721-722 (Przemieście Odrzańskie).
- ↑ Nid 2013 ↓, s. 200.
- ↑ a b c Harasimowicz 2006 ↓, s. 688 (Pole Maciejowe).
- ↑ a b c Harasimowicz 2006 ↓, s. 621 (Ołbin).
- ↑ Harasimowicz 2006 ↓, s. 873 (Szpital Św. Macieja).
- ↑ ZDiUM 2016 ↓, s. poz. 4398 (Św. Macieja plac).
- ↑ ZDiUM 2016 ↓, s. poz. 532 (Chrobrego Bolesława).
- ↑ ZDiUM 2016 ↓, s. poz. 322 (Brodatego Henryka).
- ↑ ZDiUM 2016 ↓, s. poz. 3264 (Pobożnego Henryka).
- ↑ ZDiUM 2016 ↓, s. poz. 3418 (Probusa Henryka).
- ↑ ZDiUM 2016 ↓, s. poz. 3097 (Paulińska).
- ↑ ZDiUM 2016 ↓, s. poz. 4530 (Trzebnicka).
- ↑ Harasimowicz 2006 ↓, s. 921 (Trzebnicka, ulica).
- ↑ ZDiUM 2016 ↓, s. poz. 2230 (Łokietka Władysława).
- ↑ Magnolia Anny German.
- ↑ [1].
- ↑ Toalety 2015 ↓.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jan Harasimowicz (red.), Encyklopedia Wrocławia, wyd. III poprawione i uzupełnione, Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, ISBN 83-7384-561-5, ISBN 978-83-7384-561-9 (pol.).
- Nid, Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków, Województwo dolnośląskie, www.nid.pl (Narodowy Instytut Dziedzictwa), 31 grudnia 2013 [dostęp 2014-11-21] (pol.).
- Toalety publiczne – gdzie pójść za potrzebą?, Oficjalny portal internetowy Wrocławia, Wrocław, 30 czerwca 2015 [dostęp 2016-06-29] (pol.).
- Wykaz dróg przebiegających przez miasto Wrocław, „ZDiUM/Infrastruktura/Ulice”, Krzysztof Kubicki; sporządziła: Jolanta Gac /NOXE/, Zarząd Dróg i Utrzymania Miasta, Wrocław, 8 czerwca 2016 [dostęp 2016-06-29] (pol.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Plac Macieja, św., [w:] woj. dolnośląskie, Wrocław, Nadodrze [online], fotopolska.eu [dostęp 2016-07-01] (pol.).
- pl. Macieja, św., [w:] Wrocław, Nadodrze [online], dolny-slask.org.pl (Wratislaviae Amici) [dostęp 2016-07-01] (pol.).
- Plac Świętego Macieja, wikimapia.org [dostęp 2016-07-01] (pol.).