Ryszard Witke

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ryszard Witke
Data i miejsce urodzenia

9 listopada 1939
Sanok

Data i miejsce śmierci

27 października 2020
Karpacz

Klub

Sport Budowlani Karpacz
Śnieżka Karpacz
AZS Wrocław

Wzrost

179 cm

Inne nagrody
Turniej Norweski
złoto 1. miejsce
1966

Ryszard Witke (ur. 9 listopada 1939 w Sanoku, zm. 27 października 2020 w Karpaczu) – polski skoczek narciarski, dwukrotny olimpijczyk igrzysk w Innsbrucku 1964 i Grenoble 1968, czwarty zawodnik Zimowej Uniwersjady 1960, mistrz Polski z 1972, trener skoków i kombinacji norweskiej, Zasłużony Mistrz Sportu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Przebieg kariery[edytuj | edytuj kod]

Od dzieciństwa trenował razem z braćmi narciarstwo. Pierwsze skoki oddawał na budowanych ze śniegu niewielkich obiektach. Wkrótce zwyciężył w igrzyskach województwa wrocławskiego w narciarstwie alpejskim. Wstąpił wówczas do klubu Sport Budowlani Karpacz, a jego trenerem został Włodzimierz Daszkiewicz. Po uzyskaniu od niego profesjonalnych nart rozpoczął starty na Orlinku w coniedzielnych konkursach. W 1953, w wieku 14 lat, zwyciężył po raz pierwszy[1]. Od 1958 reprezentował Śnieżkę Karpacz. Wystartował wówczas na mistrzostwach Polski w Szczyrku – w konkursie juniorów doznał upadku i zajął szóste miejsce, zaś w zawodach seniorów był czwarty[1]. Został powołany do kadry młodzieżowej, a rok później do reprezentacji Polski[1]. Wystartował na Zimowej Uniwersjadzie 1960 w Chamonix, gdzie zajął 4. miejsce[2].

W 1960 wstąpił do klubu AZS Wrocław, a jego szkoleniowcem został Bronisław Haczkiewicz[2]. Wówczas po raz pierwszy wystartował w Turnieju Czterech Skoczni. W debiutanckim konkursie w Oberstdorfie był 28. Najwyżej sklasyfikowany został w Bischofshofen, gdzie był 14[3]. Na mistrzostwach Polski w 1961 zdobył brązowy medal.

W 1962 został wicemistrzem Polski na średniej skoczni[2]. Przed mistrzostwami świata w Zakopanem wskutek upadku na Wielkiej Krokwi złamał nadgarstek i miał wstrząs mózgu. W 1963 zdobył złoty medal mistrzostw Polski. Podczas konkursu w Garmisch-Partenkirchen na 12. Turnieju Czterech Skoczni doznał groźnego upadku, który skutkował trzytygodniowym usztywnieniem gipsowym gorsetem[1]. Wcześniej w Oberstdorfie zajął 16. miejsce[3].

Na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1964 startował osłabiony ze względu na niedawną kontuzję. W konkursie na normalnej skoczni oddał skoki na odległość 67 m, 73,5 m i 72 m i zajął 45. miejsce. Jego próby zostały słabo ocenione przez sędziów – pomiędzy 13 a 15 punktami[4]. Na dużej natomiast był 35., po skokach na 86 m, 78 m i 74 m[4]. Wystąpił w dwóch konkursach 13. Turniej Czterech Skoczni – w Oberstdorfie uplasował się na 18. pozycji, zaś w Innsbrucku na 9[3].

W 1964 i 1965 zdobył brązowe medale mistrzostw Polski na dużej skoczni[2]. W 1965 i 1966 wygrał Memoriał Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny[2].

W 1966 roku przed narciarskimi mistrzostwami świata w Oslo złamał rękę, ale wystartował z ręką w gipsie. Na normalnej skoczni Holmenkollen zajął 7. miejsce, po skokach na 75,5 m i 72 m[1]. Po mistrzostwach wygrał Turniej Norweski[5]. Wkrótce odbył się wygrany przez Witkego konkurs w Japonii, gdzie nagrodę wręczył mu cesarz Hirohito. Sezon ten skoczek uznał za najlepszy w karierze, dostał wówczas mieszkanie w Warszawie w nagrodę za dobre wyniki od ówczesnego Ministra Budownictwa[1].

W 15. Turnieju Czterech Skoczni zajął 24. miejsce w klasyfikacji generalnej[6].

W sezonie 1967/1968 wygrał konkurs w Szczyrku i zajął trzecie miejsce w Szczyrbskim Jeziorze. Zachorował na zapalenie rogówki, co zaskutkowało słabym występem na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1968 w Grenoble[1]. Sklasyfikowano go na 32. miejscu na średniej skoczni, po skokach na 73,5 m i 68,5 m, a na dużej uplasował się pozycję wyżej, skacząc 88,5 m i 88 m[4].

W 17. Turnieju Czterech Skoczni uplasował się na 22. miejscu[7]. Rok później był 37.[8]

W 1971 zdobył brązowy medal mistrzostw Polski na średniej skoczni[2]. Jego ostatni start na arenie międzynarodowej nastąpił 6 stycznia 1972 w Bischofshofen, zajął wówczas 65. miejsce[3]. Naderwanie mięśnia dwugłowego uda wymusiło na nim zakończenie kariery[1].

Po zakończeniu kariery[edytuj | edytuj kod]

Witke przyczynił się do przebudowy skoczni w Karpaczu i Lubawce. Rozpoczął prowadzenie zajęć na Akademii Wychowania Fizycznego w Katowicach. Zdobył też uprawnienia trenera skoków narciarskich i kombinacji norweskiej[1]. Pracował jako trener w Śnieżce Karpacz, prowadził m.in. Mirosława Grafa[9]. Był też rehabilitantem w Dziecięcym Sanatorium Przeciwgruźliczym. Pracował jako sędzia FIS[2].

Sprzęt narciarski[edytuj | edytuj kod]

Jako dziecko używał ponaddwumetrowych niemieckich nart. Swoje pierwsze dwie pary profesjonalnych nart dostał z klubu Budowlani – zjazdowe marki Romminger i skokowe[1].

Następnie skakał na nartach Splitkain, w latach sześćdziesiątych startował na sprzęcie marki Krokiew i Popp, korzystał ze stroju z elastiku. Używał wiązań linkowych Kandahar. Obuwie narciarskie pochodziło z Polski[1].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Nota Strata Zwycięzca
45. 31 stycznia 1964 Austria Innsbruck Toni-Seelos-Olympiaschanze K-70 indywid. 67,0 m 73,5 m 72,0 m 186,1 pkt 43,8 pkt Veikko Kankkonen
35. 9 lutego 1964 Austria Innsbruck Bergisel K-90 indywid. 86,0 m 78,0 m 74,0 m 187,3 pkt 43,4 pkt Toralf Engan
32. 11 lutego 1968 Francja Grenoble Le Claret K-90 indywid. 73,5 m 68,5 m 190,3 pkt 26,2 pkt Jiří Raška
31. 18 lutego 1968 Francja Grenoble Dauphine K-112 indywid. 88,5 m 88,0 m 179,4 pkt 51,9 pkt Władimir Biełousow

Mistrzostwa świata w narciarstwie klasycznym[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
7. 19 lutego 1966 Norwegia Oslo Holmenkollen K-85 indywid. 75,5 m 72 m 210,1 pkt 24,5 pkt Bjørn Wirkola
25. 27 lutego 1966 Norwegia Oslo Holmenkollen K-75 indywid. 73,5 m 77 m 178,3 pkt 37,0 pkt Bjørn Wirkola

Uniwersjada[edytuj | edytuj kod]

Turniej Czterech Skoczni[edytuj | edytuj kod]

10. Turniej Czterech Skoczni
Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen klas.
28 25 36 14 19
12. Turniej Czterech Skoczni
Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen klas.
16 74 ?
13. Turniej Czterech Skoczni
Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen klas.
18 14 9 27 12
15. Turniej Czterech Skoczni
Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen klas.
62 11 23 11 24
16. Turniej Czterech Skoczni
Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen klas.
18 39 9 11 10
17. Turniej Czterech Skoczni
Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen klas.
23 26 46 11 22
18. Turniej Czterech Skoczni
Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen klas.
41 54 53 19 37
19. Turniej Czterech Skoczni
Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen klas.
36 12 29 18 18
20. Turniej Czterech Skoczni
Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen klas.
75 74 74 65 61

Mistrzostwa Polski[edytuj | edytuj kod]

  • mistrzostwo: 1963
  • wicemistrzostwo: 1962
  • brązowy medal: 1961, 1964, 1965, 1971.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był synem Franciszka i Ireny Witke. Jego młodsi bracia, Jerzy i Andrzej uprawiali narciarstwo alpejskie[1].

W dzieciństwie był harcerzem[1]. W 1957 ukończył Liceum Ogólnokształcące w Karpaczu, a pięć lat później Wyższą Szkołę Wychowania Fizycznego we Wrocławiu uzyskując tytuł magistra wychowania fizycznego[2].

Mieszkał w Karpaczu. Żonaty dwukrotnie, od 1966 z Bożeną Cedro – wielokrotną mistrzynią Polski w pływaniu. Po ślubie zamieszkali w Warszawie, gdzie Ryszard Witke mieszkał do 1972 roku. Z pierwszego małżeństwa miał syna Roberta, który podobnie jak ojciec uprawiał skoki narciarskie (wystartował w konkursie Pucharu Świata w Zakopanem w sezonie 1989/1990 i zajął 59. pozycję[10]; skakał też na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 1986). Z drugiego małżeństwa miał córkę Martę.

Zmarł 27 października 2020 w Karpaczu[11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m Wojciech Szatkowski: WITKE Ryszard. Skijumping.pl. [dostęp 2012-01-23]. (pol.).
  2. a b c d e f g h Biografie: Witke Ryszard. Polski Komitet Olimpijski. [dostęp 2016-09-25]. (pol.).
  3. a b c d WITKY Ryszard. Międzynarodowa Federacja Narciarska. [dostęp 2012-01-23]. (ang.).
  4. a b c Ryszard Witke Biography and Olympic Results. Sports-Reference.com. [dostęp 2012-01-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)]. (ang.).
  5. Wyniki konkursów skoków. Skisprungenschanzen. [dostęp 2011-12-19]. (ang.).
  6. Turniej Czterech Skoczni 1966/1967. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-01-23]. (pol.).
  7. Turniej Czterech Skoczni 1968/1969. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-01-23]. (pol.).
  8. Turniej Czterech Skoczni 1969/1970. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-01-23]. (pol.).
  9. Wojciech Szatkowski: Przyczynek do historii ewolucji stylu skoków narciarskich – cz.3. Skijumping.pl. [dostęp 2012-01-23]. (pol.).
  10. WITKE Robert. fis-ski.com. [dostęp 2012-01-23]. (ang.).
  11. Zmarł dwukrotny olimpijczyk w skokach narciarskich Ryszard Witke. sport.onet.pl, 2020-10-27. [dostęp 2020-10-27].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]