Schronisko Łomnickie
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
1725 m n.p.m. |
| Data otwarcia |
1914 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°11′10,5″N 20°14′00,8″E/49,186250 20,233556
| |
| Strona internetowa | |
Schronisko Łomnickie (słow. Skalnatá chata, Chata pri Skalnatom plese, niem. Steinbachseehütte[1]) – schronisko turystyczne w Tatrach Wysokich na Słowacji, w pobliżu Łomnickiego Stawu w Dolinie Łomnickiej (Skalnatá dolina), położone na wysokości 1725 m n.p.m.[2][3]
Początki schroniska datuje się na rok 1841, utworzono tu wtedy skalną kolebę służąca jako schronienie dla turystów, znajduje się ona na tyłach dzisiejszego schroniska. Regularnym schroniskiem chata stała się w 1914 r., kiedy to rozbudowano ją i przebudowano.
Schronisko dysponuje dziś 12 miejscami noclegowymi[4]. Chatarem schroniska w latach 1995-2020 był nosicz (nosič) Laco Kulanga[5]. Do niego należy rekord nosiczów: wniósł on do Schroniska Zamkovskiego (Zamkovského Chata) ładunek o masie 207 kg, zaś w sumie przez kilkanaście lat swojej kariery nosicza wniósł do różnych schronisk ponad 1000 ton ładunków[6].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
– zielony od nieczynnej stacji kolejki przy hotelu „Praha” w Tatrzańskiej Łomnicy do Łomnickiego Stawu. Czas przejścia: 2:30 h, ↓ 1:45 h
– niebieski od pośredniej stacji kolejki „Start” w dolnej części doliny przez Huncowską Ubocz, Rakuską Polanę i Niżnią Rakuską Przełęcz nad Łomnicki Staw.
- Czas przejścia od stacji „Start” na Rakuską Polanę: 1:30 h, ↓ 1 h
- Czas przejścia z polany nad Łomnicki Staw: 1:30 h, ↓ 1 h
– znakowana czerwono Magistrala Tatrzańska, prowadząca od Schroniska Zamkovskiego w Dolinie Małej Zimnej Wody nad Łomnicki Staw, a stąd dalej przez Rakuski Przechód do Doliny Zielonej Kieżmarskiej.
- Czas przejścia od schroniska Zamkovskiego nad Łomnicki Staw: 1 h, ↓ 45 min
- Czas przejścia znad stawu do schroniska nad Zielonym Stawem: 2:05 h, z powrotem 2:55 h[7]
Kontakt[edytuj | edytuj kod]
- adres: Skalnatá chata, 059 60 Tatranská Lomnica
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
- ↑ Skalnatá chata - Vysoké Tatry. [dostęp 2021-08-20]. (słow.).
- ↑ Ubytovanie. [dostęp 2021-08-20]. (słow.).
- ↑ História Skalnatej chaty. [dostęp 2021-08-20]. (słow.).
- ↑ Miroslav Drobný Lúčenský: Laco Kulanga rekordný nosič. vy.mesto.sk, 2002-02-17. [dostęp 2011-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-30)]. (słow.).
- ↑ Tomasz Nodzyński, Marta Cobel-Tokarska: Tatry Wysokie i Bielskie: polskie i słowackie. Warszawa: ExpressMap, 2007. ISBN 978-83-60120-88-0.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000. ISBN 83-01-13184-5.