Schronisko Furkotne
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
ok. 1480 m n.p.m. |
| Data otwarcia |
1937 |
| Właściciel |
(pierwszy) bracia Lonekowie |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°08′04,75″N 20°02′04,57″E/49,134653 20,034603
| |
Schronisko Furkotne (słow. Furkotská chata, także Lonekova chata) – nieistniejące schronisko, stojące dawniej u podnóży słowackich Tatr Wysokich.
Drewniane schronisko u wylotu Doliny Furkotnej wybudowali Daniel i Karel Lonekowie. Od ich nazwiska obiekt nazywany był Lonekovą chatą. Budynek otwarto dla turystów w 1937 roku, mniej więcej rok po otwarciu pobliskiego Schroniska Nedobrego. Schronisko oferowało gościom 20 miejsc noclegowych. Dodatkowo, jako że stało na wschodnim brzegu Furkotnego Potoku, wyposażone było w turbinę prądotwórczą.
Po II wojnie światowej, w 1951 roku, schronisko zostało upaństwowione, przekazane organizacji Slovakotour z siedzibą w Starym Smokowcu[1]. Jednocześnie przemianowano je na chatę imienia kapitana Jána Rašo – uczestnika słowackiego powstania narodowego. Budynek spłonął w 1956 roku, a Rašo został patronem nowo wybudowanego Schroniska Ważeckiego.
Obecnie do fundamentów schroniska Loneków dojść można nieoznakowaną 120-metrową ścieżką, rozpoczynającą się około 150 metrów w głąb doliny (licząc od rozdroża w Dolinie Furkotnej).
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
Z pobliskiego rozdroża szlaki rozchodzą się obecnie w następujących kierunkach:
– żółty przez rozdroże pod Soliskiem, dnem Doliny Furkotnej i przez przełęcz Bystra Ławka do Doliny Młynickiej. Przejście szlakiem przez przełęcz jest dozwolone w obie strony, jednak zalecany jest kierunek z Doliny Młynickiej do Furkotnej w celu uniknięcia zatorów na łańcuchach[2]. Różnica wzniesień 970 m, czas przejścia z Bystrej Ławki do Rozdroża w Dolinie Furkotnej: 2:20 h.
– Wyżni Podkrywański Chodnik do Szczyrbskiego Jeziora. Czas przejścia 40 min, ↓ 50 min.- – Wyżni Podkrywański Chodnik do osady Podbańska przez rozdroże przy Jamskim Stawie i Trzy Źródła. Czas przejścia 3:35 h, ↓ 4:05 h[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ [1] – Ivan Bohuš: Od A po Z o názvoch Vysokých Tatier. Łomnica Tatrzańska: TANAP, 1996. ISBN 80-967522-7-8.
- ↑ Tatry – Bystry Przechód [online] [dostęp 2008-09-20].
- ↑ Tatry Wysokie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000. Warszawa: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2005/06. ISBN 83-87873-26-8.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Józef Nyka: Tatry Słowackie. Przewodnik. Latchorzew: Trawers, 2008, s. 219. ISBN 978-83-60078-05-1.
- [2] – Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.